بریده‌هایی از کتاب عکاسی خیابانی

عکاسی خیابانی برای من فقط عکاسی نیست. این یک روش زندگی است. عکاسی خیابانی به من شانس ماجراجویی بیشتر را می‌دهد. عکاسی خیابانی به من کمک می‌کند تا زیبایی دنیوی و عادی را درک کنم. عکاسی خیابانی به من کمک می‌کند تا احساساتم از دنیا را از طریق عکس‌هایم شرح دهم. عکاسی خیابانی باعث می‌شود من احساس سرزندگی کامل‌تری کنم.

عکاسی خیابانی برای من فقط عکاسی نیست. این یک روش زندگی است. عکاسی خیابانی به من شانس ماجراجویی بیشتر را می‌دهد؛ به من کمک می‌کند تا زیبایی‌های دنیای اطرافم را درک کنم. عکاسی خیابانی به من کمک می‌کند تا احساساتم از دنیا را از طریق عکس‌هایم شرح دهم و باعث می‌شود احساس سرزندگی بیشتری کنم

تصور غلط دیگری که در عکاسی خیابانی وجود دارد و من با آن اختلاف‌نظر دارم، این است که عکس خیابانی به حضور مردم نیاز دارد.

این یک روش زندگی است. عکاسی خیابانی به من شانس ماجراجویی بیشتر را می‌دهد. عکاسی خیابانی به من کمک می‌کند تا زیبایی دنیوی و عادی را درک کنم. عکاسی خیابانی به من کمک می‌کند تا احساساتم از دنیا را از طریق عکس‌هایم شرح دهم. عکاسی خیابانی باعث می‌شود من احساس سرزندگی کامل‌تری کنم. اریک کیم یکی از آموزنده‌ترین وبلاگ‌ها را ایجاد کرده و از طریق آن مطالب بسیار مفیدی را درباره عکاسی خیابانی در اختیار علاقه‌مندان به این رشته قرار داده است. او کارگاه‌های بسیاری را در سراسر جهان برگزار کرده و محتوای آموزشی بسیاری را در قالب کتاب الکترونیکی، مقاله‌های آموزشی و فیلم، به‌صورت منبع باز تولید کرده است.

من یکی از طرفداران شعار «یک دوربین، یک لنز» هستم

به‌جای نگرانی در مورد عکس‌تان و نشان دادن حُسن نیتتان به عکس خیابانی اجازه دهید بر روی آنچه باعث می‌شود عکس‌ها در خاطر بمانند متمرکز شویم. آیا بهتر نیست عکس‌هایی بگیریم که به احساسات ما تلنگر بزند و باعث شود به انسانیت و جامعه اطرافمان و مردمی که در تعامل روزانه با ما هستند، فکر کنیم؟ عکس‌هایی که باعث شوند به زیبایی‌های هرچند کوچک زندگی که ما به‌راحتی از آنها صرف‌نظر کرده و از کنارشان می‌گذریم، بیندیشیم و آنها را با دیگر افرادی که رنج می‌برند و به امیدها و آرزوهایی بسنده کرده‌اند، به اشتراک بگذاریم؟

عکاسی خیابانی به هر حال به گونه‌ای نیازمند چیزی است که اثبات‌کننده و نشان‌دهنده حضور انسان یا اجتماع است.

آلفرد ایسنستادت می‌گوید: کلیک بر مردم از کلیک بر شاتر نیز مهم‌تر است. به همان اندازه عکاسی از مردم در خیابان، از هم‌صحبتی با آنها لذت می‌برم. درصورتی‌که از شخصی عکس بگیرید، درواقع بخشی از روح او را ثبت کرده‌اید. اگر بعد از عکاسی از مردم با آنها صحبت کنید، با آنها ارتباط برقرار کرده‌اید و می‌توانید داستان زندگی خارق‌العاده بعضی از آنها را نیز بشنوید.

یک اشتباه متداول دیگر از سوی عکاسان خیابانی این است که آنها از منظره موردنظر، تنها یک عکس می‌گیرند و به راه خود ادامه می‌دهند. این یک خطای غیرحرفه‌ای است. درواقع شما باید «روی منظره کار کنید» و تعداد زیادی تصویر را که فکر می‌کنید جذاب هستند، از آن صحنه ثبت کنید (در صورت امکان بیش از ۱۰ تصویر).

به‌عنوان یک نتیجه‌گیری شخصی، به این نتیجه رسیدم که عکاسی خیابانی لزوماً نیاز به صداقت ندارد، هرچند داشتن یک نگاه بی‌هوا باعث ایجاد عکسی موثق‌تر و جالب‌تر می‌شود، اما همیشه این‌گونه نیست؛ عکسی که اربوس از کودکی با نارنجک گرفته بیان چیزی است که او نمی‌توانست در واقعیت به آن دست یابد بلکه آن کودک بود که حاضر شد برای اربوس در نمایش عجیب‌وغریبی که ترتیب داده بود مشارکت کند.