بریده‌هایی از کتاب تائوی پو

بسیاری از انسان‌ها به «طبیعت درون» خود گوش فرا نمی‌دهند و به‌همین‌دلیل خودشان را به‌خوبی نمی‌شناسند. هنگامی‌که شناختشان از خویشتن اندک است، برای خودشان بسیار کم احترام قائل می‌شوند و بنابراین بسیار تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرند.

پیگلت پرسید: «صبح که از خواب پا میشی، اولین چیزی که از خودت می‌پرسی چیه»؟ پو گفت: «صبحونه چی داریم؟ تو چی می‌پرسی پیگلت»؟ «من سؤال می‌کنم که امروز چه اتفاق هیجان‌انگیزی می‌افتد»؟ پو متفکرانه سرش را تکان داد؛ سپس گفت: «هوم... هر دو یکی هستند».

پیگلت درحالی‌که هق‌هق می‌کرد گفت: «خیلی سخت است که شجاع باشی، هنگامی که تنها یک حیوان بسیار کوچک هستی».

پیگلت پرسید: «صبح که از خواب پا میشی، اولین چیزی که از خودت می‌پرسی چیه»؟ پو گفت: «صبحونه چی داریم؟ تو چی می‌پرسی پیگلت»؟ «من سؤال می‌کنم که امروز چه اتفاق هیجان‌انگیزی می‌افتد»؟ پو متفکرانه سرش را تکان داد؛ سپس گفت: «هوم... هر دو یکی هستند».

«ساده‌نگری با حماقت یکسان نیست».

انسان همیشه به‌جای درآغوش‌گرفتن آنچه که دنیا به ما عرضه می‌کند، درک و یکی‌شدن با آن، در برابر آن ایستاده

هنگامی‌که شما خودخواهی، پیچیدگی و برخی دیگر از ماهیت‌های ناهنجار و دست‌وپاگیر را کنار بگذارید، دیر یا زود به کشف آن سادگی بچگانه، آن راز ناگفته که برای انسان‌هایی با «چوب‌های تراش‌نخورده»، آشکار است، دست می‌یابید: زندگی لذت‌بخش است.

آرامش و رضایت خاطر یکی از ویژگی‌های بارز یک شخص تائوئیست است

«وو واِی» در لغت به معنای «بدون انجام دادن، باعث شدن، یا ساختن» است؛ اما عملاً اگر بخواهیم آن را معنا کنیم، یعنی: موجب شدن بدون دخالت و تلاش بی‌جا، پرخاشجویانه و خودخواهانه. این مسئله بسیار قابل‌توجه است که کلمۀ «واِی» از نمادی برای پنجۀ چنگال‌شده و میمون به‌وجود آمده است. چراکه «وو واِی» به معنای بر ضد طبیعتِ هیچ‌چیز اقدام نکردن، زیرکانه دخالت بیجا در کاری نکردن، دست درازی و میمون بازی ممنوع، است. کارآیی «وو واِی» مانند حرکت و جریان آب است که تمام اطراف و روی سنگ‌ها را در راه خود می‌پوشاند (نه برخورد مکانیکی، مستقیم و خشکی که معمولاً با طبیعتِ پدیده‌ها تضاد و برخورد پیدا می‌کند) بلکه حرکتی که اشکال دیگر بودن را احاطه می‌کند و دربر می‌گیرد و به اندازۀ کافی انعطاف دارد تا بتواند نسبت به ریتم طبیعی دیگر پدیدها حساس باشد.

پیگلت پرسید: «صبح که از خواب پا میشی، اولین چیزی که از خودت می‌پرسی چیه»؟ پو گفت: «صبحونه چی داریم؟ تو چی می‌پرسی پیگلت»؟ «من سؤال می‌کنم که امروز چه اتفاق هیجان‌انگیزی می‌افتد»؟ پو متفکرانه سرش را تکان داد؛ سپس گفت: «هوم... هر دو یکی هستند».

برای درک از خویش و برخورد با دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم، روشی متفاوت را به ما معرفی می‌کند. یکی‌شدن با اطرافمان و درک آن، هماهنگی با طبیعت و پروسۀ طبیعی تعادل جهان، با قدرت طبیعی نهفته در یکایک ما، از ملزومات این راه است

یکی‌شدن با اطرافمان و درک آن، هماهنگی با طبیعت و پروسۀ طبیعی تعادل جهان، با قدرت طبیعی نهفته در یکایک ما، از ملزومات این راه است

یک ضرب المثل دربارۀ کوآنگ‌فوتسه آمده است که: «اگر حصیر، صاف و درست پهن نشده باشد، استاد نخواهد نشست»؛

پیگلت پرسید: «صبح که از خواب پا میشی، اولین چیزی که از خودت می‌پرسی چیه»؟ پو گفت: «صبحونه چی داریم؟ تو چی می‌پرسی پیگلت»؟ «من سؤال می‌کنم که امروز چه اتفاق هیجان‌انگیزی می‌افتد»؟ پو متفکرانه سرش را تکان داد؛ سپس گفت: «هوم... هر دو یکی هستند».

هنگامی‌که شما خودخواهی، پیچیدگی و برخی دیگر از ماهیت‌های ناهنجار و دست‌وپاگیر را کنار بگذارید، دیر یا زود به کشف آن سادگی بچگانه، آن راز ناگفته که برای انسان‌هایی با «چوب‌های تراش‌نخورده»، آشکار است، دست می‌یابید: زندگی لذت‌بخش است.

اما درهمین‌حال راه‌های فراوانی برای ازبین‌بردن جوانی و نابود کردن آن پیدا کرده است. این عادت‌های زیان‌آور که زیر عنوان جست‌وجو برای یافتن دستاوردهای باشکوه هست به‌نظر می‌آید که به بهانۀ صرفه‌جویی در وقت انجام می‌گیرد.

به‌عبارتی دیگر، هر چیزی خاصیت و فرآوری خود را دارد. این در مورد انسانها نیز صادق است، اما خیلی از مردم این اصل را در زندگی خود بکار نمیبرند، با وجود اینکه در کاری ناجور یا ازدواجی اشتباه و یا خانه ای ناخوشایند گیر کرده اند

لائوتسه در فصل آخر کتاب خود تائو ته چینگ نوشته است: «خردمندان، دانش‌آموخته نیستند و دانش‌آموختگان خردمند نیستند». این نگرشی است که تعداد بی‌شماری از تائوئیست‌ها به آن باور داشته و دارند.

هنگامی‌که با محدودیت‌هایتان برخورد می‌کنید و آنها را درک می‌کنید، با واردکردن آنها در برنامۀ خود می‌توانید کارهایی که در نظر دارید را انجام دهید، به‌جای اینکه آنها همیشه به‌عنوان مشکل بر سر راهتان قرار بگیرند و در انجام کارتان خلل وارد کنند و این کاری است که محدودیت‌ها در هنگامی که نادیده گرفته شوند انجام می‌دهند، چه شما این را بفهمید و چه نفهمید.

کتاب «راه پو» نوشتۀ بنجامین هاف، برای درک از خویش و برخورد با دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم، روشی متفاوت را به ما معرفی می‌کند. یکی‌شدن با اطرافمان و درک آن، هماهنگی با طبیعت و پروسۀ طبیعی تعادل جهان، با قدرت طبیعی نهفته در یکایک ما، از ملزومات این راه است