بریده‌هایی از کتاب گزیده آثار مولانا

گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا، برو آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست

چون پادشاه روی نمود غلام خاص از دیدار پادشاه بیخود و مست شد، قدح از دستش بیفتاد و بشکست. دیگران چون از او چنین دیدند قدح‌ها را به قصد بینداختند، پادشاه عقاب کرد، گفتند که او مقرّب بود چنین کرد، پادشاه گفت: «ای ابلهان آن را او نکرد، من کردم... آن یک گناه عین طاعت بود بلکه بالای طاعت...»

گر اناری می‌خری خندان بخر تا دهد خنده ز دانۀ او خبر رمز الکاسب حبیب‌الله شنو از توکل در سبب کاهل مشو طفل تا گیرا و تا پویا نبود مرکبش جز شانۀ بابا نبود نار خندان باغ را خندان کند صحبت مردانت چون مردان کند مهر پاکان در میان جان نشان دل مده الا به مهر دل‌خوشان

علتِ عاشق ز علت‌ها جداست عشق اصطرلاب اسرار خداست