بریده‌هایی از کتاب کافه خنده

به یک پرنده گفتند: «بیا تو بانک مسکن سرمایه‌گذاری کن.» گفت: «چرا؟» گفتند: «با این وضعیتِ مسکن برای آینده‌ت خوبه.» پرنده در بانكِ مسكن سرمایه‌گذاری كرد، قفس برد.

پیشرفت سه پله دارد. پاچه‌خواری، خودشیرینی و زیرآب‌زنی. اگر می‌خواهید از فردا ترفیع و پایه حقوق بالا داشته باشید، از همین امروز اقدام كنید.

راننده تاکسی: شما هم یکی از اون سهامدارای ورشکسته‌ای؟ مسافر: نه! من مرگم. راننده تاکسی: توی این وضعیت اقتصادی همه مرگن. مسافر: ولی من واقعاً مرگم.

بزرگ‌ترین آرزوی لال داشتنِ یك میكروفن بود. به او یک میکروفن دادند. پشتِ میکروفن سکوت کرد. از آن روز، لال رهبر جنبشِ سکوت شد و پشتِ تمام میکروفن‌های دنیا سکوت کرد.

گالیله کلیسا نمی‌دانست با یک زمین گرد چه‌کار کند. پس گالیله محکوم به اعدام شد.

تا به حال از جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی، ادبی و بی‌ادبی(!) جوایز بی‌شماری را دریافت كرده‌ام و جوایز بی‌شماری را نیز دریافت نكرده‌ام!

خیلی از افرادی که به روزنامه‌نگاری به چشم یک شغل نگاه می‌کردند، الان گوشه خیابان به کارتن‌خوابی مشغول‌اند.

چند روز پیش ناامید و افسرده توی خانه نشسته بودم که دیدم دارند در می‌زنند. رفتم پشت در. لامپ مهتابی کوچک همسایه بود که برایمان آش نذری آورده بود. لامپ خوبی بود. از او خوشم آمد و با مادرم رفتیم و به همسایه گفتیم: «ما خواهان لامپ مهتابی کوچک شما هستیم. اگر کم‌مصرف هم باشد، بهتر است.» همسایه گفت: «ما در خانه لامپ فراوان داریم و اتفاقاً این یکی کم‌مصرف‌ترین آن‌هاست.» ما هم لامپ همسایه را به خانه آوردیم و حالا هم خانه ما از وجود همین لامپ و چراغ گردسوز قدیمی‌مان روشن است.

خانم معلم گفت: ‘تو استعداد سیاست‌مدار شدن را داری. چون خیلی خوب فراموش می‌كنی.’ گفتم: ‘من سعی می‌كنم خوب درس بخوانم تا در آینده سیاست‌مدار شوم.’ معلم گفت: ‘اگر درس بخوانی، آخرش مثل من یك معلم حق‌التدریس می‌شوی كه هر روز به تو قول استخدام می‌دهند و فردایش فراموش می‌كنند.’ گفتم: ‘پس چه كار كنم.’ گفت: ‘همین‌طور به فراموش كردن ادامه بده تا ان‌شاءالله در آینده یك سیاست‌مدار بزرگ شوی.’»

. اصلاً این پدر ژپتو به هیچ صراطی مستقیم نیست. حقش همان است كه توسط نهنگ خورده شود و من هم نروم كمكش كنم و وقتی كاملاً هضم و دفع شد، بفهمد كه نباید گیر بدهد.