بریده‌هایی از کتاب آن فرانک؛ خاطرات یک دختر جوان

آدم دیگران را فقط بعد از دعوا و بگومگو می‌شناسد و می‌تواند دربارهٔ شخصیتشان قضاوت کند!

تنها آرزویم این است که نوجوانی درستکار و شریف باشم!

«کاغذ صبورتر از انسان است.»

گاهی فکر می‌کنم وحشتناک است که انسان به نزدیک‌ترین کسان خودش نیز نتواند اعتماد کند

خدا کلهٔ خوبی به او داده اما بیشترش باد است.

راستش را بخواهی، من نمی‌فهمم کسی که به ضعف خود معترف است، چطور خودش را عوض نمی‌کند. اگر خصوصیت بد خودت را می‌شناسی، چرا با آن مبارزه نمی‌کنی و شخصیتت را پرورش نمی‌دهی؟ همیشه در جواب این سؤال می‌گویند «چون این‌طوری راحت‌ترم!» و این جواب مرا دلسرد می‌کند. راحت‌تری؟ یعنی زندگی فریبکارانه و کاهلانه چیز راحتی است؟ نه، این‌طور نیست.

نمی‌خواهم مثل بیشتر آدم‌ها بی‌فایده و بی‌ثمر باشم. می‌خواهم مفید باشم و برای همهٔ آدم‌ها، حتی کسانی که هرگز ندیده‌ام، لذت بیافرینم. می‌خواهم حتی بعد از مرگم هم به زندگی ادامه بدهم!

چرا هر روز میلیون‌ها صرف جنگ می‌شود، درحالی‌که یک پنی برای پیشرفت علم پزشکی، هنرمندان یا فقرا خرج نمی‌شود؟ چرا مردم باید این‌طور گرسنگی بکشند درحالی‌که جاهای دیگر دنیا غذا خروارخروار دور ریخته می‌شود؟ خدایا، چرا آدم‌ها این‌طور دیوانه شده‌اند؟

من تصمیم گرفته‌ام شخصاً مراقب خودم باشم

«کاغذ صبورتر از انسان است.