بریده‌هایی از کتاب مجموع آثار جبران خیلی جبران؛ جلد اول

آیا درنمی‌یابی که تنها حضور شیطان است که موجب می‌شود تا دشمن او، یعنی همانا « کلیسا » شکل گیرد و آفریده شود ...؟! این درگیری و خصومت دیرینه، همانا دست مرموزی است که زر و سیم را از جیب فرد مؤمن بیرون می‌کشاند و آن را تا ابد، در کیسه‌های پول واعظ و مبلغ مذهبی مسیحی قرار می‌دهد

به جستجوی تنهایی برآمدم، زیرا هرگز از نوع بشر، هیچ نوع مهربانی و محبتی دریافت نکرده بودم، مگر آن که هر بار با قلبم، ناگزیر از پرداخت بهایی گزاف برای آن می‌شدم ‌...

لیاقت و شایستگی یک انسان، در دانش و اعمالی که به انجام می‌رساند نهفته است، نه در رنگ و ایمان و نژاد و خاندان و اصل و نسبی که دارد. زیرا به خاطر سپارید دوست من که:‌ پسر چوپانی که دانش دارد، از ارزش و لیاقتی به مراتب بالاتر از ولیعهد آن سرزمین،‌ اگر که نادان و جاهل باشد، برای ملت خود برخوردار است!

خدمتگزاری باوفا و باایمان، هرگز مایل نیست دستیار ارباب شیطانی خود باشد

روح انسان جز در هنگامی که روحی شریف و یاغی علیه استبداد و ستم، قد علم می‌کند تبعید نمی‌شود و بردگی هم منسوخ نمی‌شود جز با در نظر گرفتن آزادی، حقیقت و انسانیت

« شما بیشمارید و من تنهایم ... گرگان، در تاریکی شب، در کمین بره‌های مظلوم و بیگناه نشسته‌اند. اما لکه‌های خون، همچنان روی سنگ‌ها و صخره‌های دره‌ها و دشت‌ها باقی می‌ماند، سرانجام سپیده‌دم از راه می‌رسد و خورشید، این جنایت وحشتناک را به همگان آشکار می‌کند ...

ظلم و فرمانبرداری کورکورانه ... کدام یک از آن دو حالت، به آن دیگری جان می‌بخشید؟

بشریت، همانا رودی درخشان است که راه خود را آوازخوانان درمی‌نوردَد و اسرار کوهستان‌ها را در خود حمل می‌کند و به درون قلب دریا فرو می‌ریزد. اما شما، ای هموطنان من! مرداب‌هایی راکد و متعفن‌اید، پوشیده از حشرات و افعیان!

دانش، نوری است که گرمای هستی را غنا می‌بخشد! و هر آن که در جستجوی آن است، از آن بهره‌مند می‌شود، لیک شما، ای هموطنان من، به دنبال ظلمتید و از نور گریزان!‌ در انتظار آمدن آب، از درون صخره‌هایید ... و مصیبت و محنت کشورتان، همانا جرم و جنایت شماست ...

آن کس که به مشورت روی نمی‌آورد، فردی ابله و جاهل است! حماقتش، وی را نسبت به حقیقت مطلق نابینا می‌کند و او را به فردی شرور، پلید، لجباز و همچنین خطری برای دیگر همنوعانش مبدل می‌کند.