بریده‌هایی از کتاب شازده حمام (جلد اول و دوم)

وقتی بزرگ شدی مواظب باش کار سیاسی نکنی چون سیاست یعنی بی‌پدری و بی‌مادری، یعنی دروغگویی، یعنی تهمت و افترا زدن. گفتم یعنی چه؟ گفت یعنی این کریم آدم خیلی خوبی است، اصلاً هم دزد نیست، بی‌ناموس هم نیست، چشمش هم دنبال زن و بچه مردم نیست، عرق و شراب‌خور هم نیست، ولی حالا که او را گرفته‌اند در پرونده‌اش همۀ این‌ها را نوشته‌اند، این بی‌پدر و مادرها که بر مملکت ما حاکم هستند مثل مرد به میدان نمی‌آیند. آدم کار سیاسی می‌کند می‌گویند دزد است، روابط نامشروع داشته و عرق و شراب خورده، خود پدرسوخته‌شان مملکت را دارند بر باد می‌دهند. به آدم‌هایی که حاضرند برای مملکتشان کشته شوند می‌گویند علیه مملکت اقدام کرده‌اند.

داروین دانشمندی است که مدت ۴۰ سال درباره فسیل‌ها و حیوانات کار کرده است. او سوار کشتی شده و ۶ سال تمام دور دنیا دنبال انواع حیوانات و فسیل‌ها گشته است. مجموعه‌ای از حیوانات و فسیل‌ها را جمع‌آوری کرده است و مجموعاً چهل سال کار کرده است. بعد از چهل سال یک نظریه علمی‌یا تئوری علمی‌بیان کرده، خودش هم ادعای قانون بودن یافته‌هایش را نکرده‌است. به علاوه داروین آدم مذهبی بوده است، او معتقد بوده حرف‌های او خلاف قوانین خداوندی نیست. به حضرت ابوی بفرمایید، داروین چهل سال کار کرد بعد حرفی زد. حضرت ابوی چهل دقیقه به حرف‌های داروین گوش فرا دهند، یک مقاله ۱۵ صفحه‌ای از داروین یا درباره داروین بخوانند و بعد بگویند در کلاس درس راجع به تئوری اصل انواع بحث نکنیم

ابتدای عصر مدرنیسم بخش خصوصی فعال‌تر از بخش دولتی بود. لااقل در یزد این‌طور بود. هراتی‌ها بیمارستان ساخته بودند. رسولیان مدرسه، زرتشتی‌ها برق، مجتمع آموزشی، سینما و غیره تأسیس کرده بودند. این دخالت بیش از حد دولت در همۀ امور کار ادارۀ مملکت را خراب کرد. حالا هم می‌خواهند با قوانین دولتی بخش خصوصی را فعال کنند. این نشدنی است. مردم می‌خواهند کارخانه بسازند. مملکتشان را بسازند. ایجاد اشتغال کنند. دولتی که نه طرح دارد نه برنامۀ آمایش سرزمین و طرح جامع توسعه، ۲ سال مردم را می‌دواند تا مجوز و پروانه ساخت کارخانه صادرکند. بعد می‌گویند چرا مغزها و سرمایه‌ها از ایران فرار می‌کنند؟!

دو سه نفری جسد را بر می‌داریم وبه سردشت می‌رویم. ما را که نمی‌کشند. تازه ما را بکشند از این زندگی نکبت‌بار راحت می‌شویم

یک بازاری پهلوان یا پهلوان بازاری به زنی مستأصل آن چنان کمک کرد، به او سرمایه داد به‌طوری که آن زن زندگی خود و فرزندانش را عوض کرد. تا پهلوان زنده بود آن زن متوجه نشد که چه کسی به او کمک کرده است. این حاجی مؤمن نمای مقدس‌مآب هم به پسربچه‌ای که چند سال برای او خرحمالی کرده بود، می‌خواست یک دست پارچه کت و شلواری بدهد ولی نیتش کثیف بود. در همه عالم خوب و بد پیدا می‌شود

خانواده‌ای نداشتم که اعضایش در خانه بحث پول، خرید و فروش، اقتصاد، معامله، کلاه گذاشتن و برداشتن کنند تا من هم چیزی بیاموزم

تصورش را بکنید در مملکتی که مردم فقط به خاطر یک فحش ناموسی آدم می‌کشند. یک مرد، زنی هرجایی را به زنی بگیرد و به‌اصطلاح آب توبه بر سر آن زن بریزد و او را بنشاند. چه‌کار بزرگ و پردردسری است. می‌گفتند: وقتی عباس آقا دست آن زن را گرفت و پیش حاج شیخ غلام‌رضا فقیه خراسانی برد تا به‌اصطلاح آن روحانی بزرگوار آب توبه بر سر آن زن بریزد و او را به عقد او در آورد، حاج شیخ گفت: ثواب تو از همه فرشتگان آسمان بیشتر است

این دلاور که بعدها کشتی‌گیر خوبی شده بود و تا کلاس ده همکلاس من بود و همیشه بر اثر تأثیر محیط اجتماعی و روضه‌ها و کتاب‌های درسی خود را فرزند آریوبرزن و عاشق امام حسین (ع) می‌دانست، وقتی صدام عراقی به ایران تجاوز کرد، وارد معرکه شد و با وجود آن که بیش از ۳۵ سال داشت به جبهه شتافت و در راه اعتقادات دینی و میهن عزیزش شهید شد. او واقعاً نشان داد که فرزند آریوبرزن است و به امام حسین (ع) عشق می‌ورزد. روحش شاد.

سالن سینما تشکیل شده بود از یک محوطه محصور بدون سقف و بدون صندلی با یک دیوار سفید در جلو که صفحه نمایش بود. سه ردیف جلو را پیت حلبی گذاشته بودند و یک تخته روی حلبی‌ها قرار داشت و عده‌ای از مردهای متشخص که برای آمدن به سینما کراوات می‌زدند روی آن می‌نشستند. بقیه صحن سینما سنگ و آجر فرش بود مردم خودشان فرش می‌آوردند و خانوادگی روی زمین می‌نشستند. بساط آبگوشت وگاهی پلو خورش و نان و پنیر و آبدوغ خیار برقرار بود. مردم در حین فیلم دیدن، آبگوشت را هم می‌خوردند و صدای گوشت‌کوبیدن هم بلند می‌ش

مدرسه رفتن بچه‌ها در این مملکت خود داستانی است. چه استعدادهایی که در کارگاه‌های مسگری، رنگرزی، شعربافی و قالی‌بافی به هدررفته است. هزاران فیزیکدان، شیمیدان، محقق، دانشمند بالقوه سر ازکارگاه قالی‌بافی درآورده‌اند تا ما افتخار کنیم که قالی ایران در جهان بی‌نظیر است و هزاران تاجر ایرانی و غیرایرانی میلیاردر شوند.

در میان این خیل فقرا هر کس دست به کار جدیدی زد و از دیار خود مهاجرت کرد راه به جایی برد. هرچند که شاید در کنار کار و تلاش، تقدیر و سرنوشت هم بی‌تأثیر نبوده است.

انگلیس‌ها هم دوباره می‌آیند و نفت مملکت را مفت مفت می‌برند و می‌خورند. از این حرف‌ها هیچ نمی‌فهمیدم. فقط مسئلۀ کبوترها را می‌فهمیدم. می‌دانستم که فاطمه می‌خواست کبوتر را بخورد، آن را کشت ولی نمی‌فهمیدم که نفت را چه کسی می‌خواست بخورد. اصلاً مادرم صدبار گفته بود نفت چیز بدی است، نباید آن را بخوری. مواظب باش دبه نفت را سرنکشی و نخوری. تازه خودم دیده بودم که اکبر پسر همسایه که نفت خورده بود استفراغ می‌کرد و او را به بیمارستان بردند و می‌گفتند که اگر دیر به بیمارستان برده بودندش، می‌مرد. حالا پس این انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها و شاهی‌ها که می‌توانند بشکه بشکه نفت را بخورند و استفراغ نکنند و به بیمارستان نروند باید با ما خیلی فرق داشته باشند. پیش خودم گفتم می‌روم پشت‌بام از احمد آقا می‌پرسم چرا انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها که نفت می‌خورند استفراغ نمی‌کنند و آن‌ها را به بیمارستان نمی‌برند؟

دولتی که نه طرح دارد نه برنامۀ آمایش سرزمین و طرح جامع توسعه، ۲ سال مردم را می‌دواند تا مجوز و پروانه ساخت کارخانه صادرکند. بعد می‌گویند چرا مغزها و سرمایه‌ها از ایران فرار می‌کنند؟!

عرفان ایرانی قبل از آن که بخواهد انسان را به خدا وصل کند زمینه ساز امنیت و اتحاد و یکپارچگی دنیوی ماست.

ظلمی که از ظلم بدنی برای بچه‌ها بدتر و بیشتر است، ظلمی است که عده‌ای آدم‌های بزرگ و مسن بخواهند از راه کتاب‌های درسی، ایدئولوژی و تفکرات خود را به بچه‌ها القا کنند همان کاری که در رژیم شاهنشاهی شد. همان کاری که در رژیم شاهنشاهی شد. ظلمی از این بالاتر نیست که بخواهند با کتاب‌های درسی شستشوی مغزی بدهند. ظلمی از این بدتر نیست که بخواهند حقایق تاریخی را دگرگون کنند، چهره‌های خدمتگزار به ملت را خائن و چهره‌های خائن را خدمتگزار جلوه دهند. بچه‌ها را به سوی افکار جزمی و بدبینانه سوق دهند. خود را مرکز عالم و آدم بنمایانند و افکار فاشیستی و نئوفاشیستی را در مغز میلیون‌ها بچه فرو کنند. این ظلم از کتک زدن، بیگاری بردن و بیگاری کشیدن از بچه‌ها بدتر است.

به نظر می‌رسد رایانه‌ها، آموزش و پرورش قدرت گرا را که در اکثر کشورهای جهان سوم کوشش دارد افراد مطیع، حرف‌شنو و منظم، تربیت کند و پرورش دهد تا بعد از دیپلم کارگران و کارمندان نوکرصفت باشند را در هم خواهد شکست. اگر سیاست های سخت گیرانه آموزش و پرورش موفق بود هرگز انقلاب نمی شد. وجود انقلاب عدم موفقیت آموزش و پرورش سختگیرانه دوره شاه را می رساند.

کم‌کم قسمت مهمی از مطالب کتاب‌های تاریخ را مطالب قبل از اسلام تشکیل می‌داد. کاری که اوایل انقلاب کاملاً برعکس شد و کتاب‌ها از مطالب بعد از اسلام پر شد

آن وقتها بچه‌ها را هم به اسم مادرانشان صدا می‌زدند. حسن و حسین و سکینه بی‌بی رباب ملا، حسین خدیج، کاظم سکینه،‌ اصغر معصوم شل، رضای کلثوم. حالا جامعه‌شناسان بیایند تفسیر کنند که چون بچه‌ها را به اسم مادرهایشان می‌شناسند این اسم‌ها بیانگر ادامۀ عصر مادرسالاری است، کدام مادرسالاری