بریده‌هایی از کتاب جنابِ خان

خورشید زمستان را دیده‌ای؟ می‌سوزاند اما گرمت نمی‌کند! بودن بعضی آدم‌ها هم همینطور است...همینقدر سوزان، همینقدر پوچ، همینقدر سراب...!

گفتم: حق باتوست... این دفعه می‌خواهم به حرف مادربزرگت گوش کنم، من هم می‌خواهم سر به راه شوم... اماظاهرا این دفعه و تنها همین دفعه راه درست به زیر است...

آمدند بردند خوردند زدند رفتند شکستند و ما همچنان لبخند زدیم!

شاید خدا از میان تمام رنگ‌هایش آبی را بیشتر دوست داشته باشد که آسمان یک جهان را آبی کشیده... بعد از آن زمین را نگاه کرد و یک عالمه آبی به درون دریا ریخت... بعد از آن تو را دید که در گوشهٔ خواب‌های من می‌گشتی و لباسی فیروزه‌ای به تنت کرد ...

این صورتک‌ها شبیه مترسک‌های مزرعهٔ پدربزرگند اما قبلاً عروسک‌های من بودند که خودم برایشان بافتنی بافته بودم که حالا به تنشان زار میزند، مثل لبخندهای بچه‌های همسایه‌مان!

چه کسی می‌شنود پاییز نارنجی چه می‌گوید؟

باران که ببارد، برف را با تمام سپیدی‌اش آب می‌کند! گاهی به چترها ایمان بیاور...

خورشید زمستان را دیده‌ای؟ می‌سوزاند اما گرمت نمی‌کند! بودن بعضی آدم‌ها هم همینطور است...همینقدر سوزان، همینقدر پوچ، همینقدر سراب...!

دنیا پر از آدم‌هایی ست که تو را تحقیر می‌کنند و تو به اندازهٔ بزرگی این تحقیرها تنهایی!

شاید خدا از میان تمام رنگ‌هایش آبی را بیشتر دوست داشته باشد که آسمان یک جهان را آبی کشیده... بعد از آن زمین را نگاه کرد و یک عالمه آبی به درون دریا ریخت...

کمی به آدم‌ها فرصت بدهیم...

باورت بشود دنیا آنقدر الکی ست که تو حتی نمی‌توانی تصورش را بکنی! وقتی شروعش با یک سیب باشد!...

حتی اگر خوررشید هر روز طلوع کند و آفتابگردان را ببوسد، او هرگز مثل سابقش نمی‌شود...

عمری با نقاب زیر آفتاب قدم برداشتم و با چتر زیر باران...

کسی باید بیاید که دستهایش تا آسمان برسد و پاهایش روی زمین جا بگیرند نه مثل این من دست ازپا درازتر...

هرگز از تو راضی نخواهند شد دستت که به درخت انار رسید، سهمت را بچین و برو... هرگز از تو راضی نخواهند شد! این مردم... حتی اگر ستاره‌ای برایشان بچینی!...

گاهی باید شکست تا معنای شکستن را خوب فهمید... گاهی باید بدی دید تا بدی نکرد... گاهی باید بعضی‌ها بیایند تا قدردان بعضی دیگر شویم...

آن قدر اصرار به ندیدن داشتم که وقتی چشم‌هایم را باز کردم نور چشم‌هایم را آزارمیداد!

آمدند بردند خوردند زدند رفتند شکستند و ما همچنان لبخند زدیم! آخر مادربزرگ همیشه می‌گفت خنده بر هر درد بی درمان دواست!

گذشت زمان همیشه انسانها را نشان نمی‌دهد، گاهی گذشت زمان انسان‌ها را عوض می‌کند، اصلاً گاهی خودمان آدمها را عوض می‌کنیم...