بریده‌هایی از کتاب محبوب؛ نعمت یافتگان الهی

مولای من شما بزرگترین شاکر هستی و از کارهای خوب بندگان خودت تشکر عملی نموده و هدایایی بدیشان می‌بخشی، این هدایا برای بندگان بسیار خالص و پاک و نیکوکارت، برتر و درخشان‌تر است، و بدین جهت به یوسف پاکدامن و عفیف نعمت حکومت بر مصر را بخشیدی زیرا او درون و اعمال خودش را زیباتر از صورتش ساخته بود و شما هرگز پاداش نیکوکاران نیکو سیرت را تباه نمی‌سازی

آیه ۲۲ سورهٔ یوسف: (وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَینَاهُ حُکمًا وَ عِلْمًا وَکذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ)] و هنگامی که به بلوغ و قوت رسید ما «حکم» (نبوت) و «علم» به او دادیم و این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم [. ] مراد از حکم یعنی گفتار حق و قول فصل که شبهه تردید را در اموری که قابل اختلاف باشد، برطرف می‌نماید و شخصی که دارای حکم است، یعنی در تمامی معارف انسانی، دینی، اخلاقی و اجتماعی، دارای رأی صائب و قطعی است، مراد از علم، علمی خدائی می‌باشد که ابداً با جهل و هواهای نفسانی و سوسه‌های شیطانی، آمیخته نیست. پس خداوند به حکمت بالغه‌اش و بواسطهٔ لیاقتی که در یوسف دید به او علم و حکمی از جانب خود عطا نمود، حکمی که تردید و تزلزل در آن راه ندارد و علمی که جهل و وسوسه و هوای نفس از آن بدور است

حضرت یوسف (ع) پیامبری برگزیده با سیرت و صورت زیبایی بود که او را به یعقوب پیامبر بخشیدی تا در دامان پرعطوفت پدری مؤمن و موّحد به خوبی رشد نموده و جزء پرچمداران توحید ابراهیمی باشد. حسادت برادران تنگ نظر و کوته بین که فریفتهٔ هوای نفس و شیطان بدخواه شدند، یوسف نیکوکار را در کودکی از پدر جدا نمود ولی شما ای خدای یعقوب، بسیار بهتر و نیکوتر از پدر، کفالت یوسف را بعهده گرفته و به بهترین شیوهٔ ممکن او را پرورش داده و با باطنی جمیل‌تر از درونش او را تا پادشاهی مصر و عزت و سربلندی رساندی. نجات از چنگ برادران حسود که او را به چاه بدخواهی فکنند اولین نعمت به یوسف پیامبر بود. سپس بدو حکمت و علم بخشیدی

ای مولای مهربان و حکیم شما در قرآن زیبایت برای دلداری دادن به پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) او را به صبر و استقامت در مقابل یاوه‌های کفار دعوت نموده و برای دلجویی از او، آیه ۱۷ سوره ص: (اصْبِرْ عَلَی مَا یقُولُونَ وَاذْکرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَیدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ) از حضرت داوود و توبه‌های بی‌حد و شمارش یاد نمودی و فرمودی که او صاحب قدرت بود ولی بسیار توبه‌کننده بود

خدایا در آیهٔ ۱۸۱ سورهٔ صافات: (وَسَلَامٌ عَلَی الْمُرْسَلِینَ) بر این فرستادگان نورانی که هیچ موهبت دنیایی را خاص خویش نخواستند و با جان و مال و فرزند و زندگی، خالصانه و با صدق نیت در راه اهداف بلند شما حرکت کرده و تلاش نمودند، سلام فرستادی که با این درود الهی و آسمانی آنان ] از هر عذاب و ناملایمی مصون خواهند بود و از جانب شما امنیت و تحیت خواهد داشت

مولای مهربان، شما در آیهٔ ۵ سوره بقره فرمودی: (أُوْلَئِک عَلَیٰ هُدًی مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُوْلَئِک هُمُ الْمُفْلِحُونَ) که این هدایت به راه راست لطف شما و از جانب شما برای رستگاری گروه مؤمنان است. و با این هدایت و راهیابی بسوی خودت که سعادت دنیا و آخرت را در پی دارد مسلمانان را به آیین اکرم هدایت کردی و سیرهٔ نیکو و اخلاق معتدل را چونان گردنبندی گرانبها برگردن برافراشتهٔ جامعهٔ مسلمین زینت بخشیدی

خدایا، بارالها برای تقوا پیشگانی که از شیاطین و نفس‌پرستی بیزاری جسته‌اند، هدیه‌ای به نام فرقان در نظر گرفته‌ای، آیه ۲۹ سوره انفال: (قُلْ أَرَأَیتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَکمْ وَأَبْصَارَکمْ وَ خَتَمَ عَلَیٰ قُلُوبِکمْ مَنْ إِلَٰهٌ غَیرُ اللَّهِ یأْتِیکمْ بِهِ انْظُرْ کیفَ نُصَرِّفُ الْآیاتِ ثُمَّ هُمْ یصْدِفُونَ)] که فرقان روشن‌بینی خاصی است که در پرتو آن حق را از باطل تشخیص می‌دهند. خواه این تمیز و تشخیص در مرحلهٔ عقیده، بین هدایت و گمراهی باشد و یا مرحلهٔ عمل در جداسازی بین طاعت و معصیت، یا در مرحلهٔ نظر و رأی با جدایی بین فکر درست و نادرست و همهٔ این موارد از ثمرات درخت تقواست

آیه ۴ سوره فتح: (هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیزْدَادُوا إِیمَانًا مَّعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکیمًا) را در نظر گرفته‌ای که ثابت قدم ماندن بر صراط مستقیمت سعادت در دنیا و آخرت و جرم پوشی از جانب شما ای بزرگوار نازنین را در پی دارد.

فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَاعْتَصَمُوا بِهِ فَسَیدْخِلُهُمْ فِی رَحْمَةٍ مِنْهُ وَ فَضْلٍ وَ یهْدِیهِمْ إِلَیهِ صِرَاطًا مُسْتَقِیم

اینکه گوش از هر طرف صدای عشق را بشنود و چشم جز لقای روی ماهت را نطلبد و دل واله و سرگردان، در آرزوی تو خون چکان باشد، بس هدیه‌ای عظیم و نعمتی بی حّد و پایان و گرامی است آنچنان که سالک کوی تو هماره میگوید: به صحرا بنگرم صحرا تو بینم به دریا بنگرم دریا توبینم به هرجا بنگرم کوه و در و دشت به هرجا قامت رعنا تو بینم

آیهٔ ۴۳ سوره احزاب: (هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیکمْ وَمَلَائِکتُهُ لِیخْرِجَکم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَکانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا)[فرمود خدا را بسیار یاد کنید...در این صورت خدا هم با رحمت خاصهٔ خود که ذخیرهٔ آخرت شما خواهد بود، شما یاری می‌کند و از تاریکی‌های فراموشی و غفلت بسوی ذکر خود در می‌آورد و علت شمول رحمت او صفت ایمان در وجود شماست چون خدا نسبت به مؤمنان مهربان است. [مصطفی شاکر ج ۳ ص ۶۷۳.

(ص ۲۶۹ کلام تفسیر) ۲۹ انفال: (یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إَن تَتَّقُواْ اللّهَ یجْعَل لَّکمْ فُرْقَاناً وَیکفِّرْ عَنکمْ سَیئَاتِکمْ وَیغْفِرْ لَکمْ وَاللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ)

میان این همه بیراهه‌های پرزرق و برق که شیطان از روی حسادت و کینه برای فرزندان آدم گسترده است، پیدا نمودن راه راست و درست شما، برایمان مشکل می‌نماید ولی با خواندن نامهٔ زیبایت دلم محکم شد که شما هدیهٔ هدایت و آگاهی از رازهای نورانیت را برای جویندگان مؤمن و دانشمند فرستاده‌ای، آیه ۵ سوره بقره: (أُولَٰئِک عَلَیٰ هُدًی مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَٰئِک هُمُ الْمُفْلِحُونَ) و آنها را در این راه یاری می‌کنی تا به سوی سعادت واقعی هدایت شوند.

خالق بی همتا، ملالی نیست جز دوری روی ماهت، و غربت و تنهایی در زمین و وحشت‌های بی‌پایان که تمامی اینها با پیمودن راه نورانی و درخشانی که شما برایمان گسترده‌ای به دارالسلام منتهی می‌گردد، به اتمام می‌رسد.

این خرد آدمی است که بر این همه شکوه و زیبائی، سر سپاس فروآورده و تعظیم بر بزرگی و دانائی‌ات به جا می‌آورد. خردی که بدور از تمایلات و خودخواهی‌ها، گرد و غبار قدر ناشناسی و جهل را تکانده و صاف و صیقلی به تماشای گیتی پر مهر شما بنشیند، عاشقانه زبان به حمد و تسبیح و شکر نعمات بی‌حد و حصر شما می‌گشاید و عطایای زیبای شما را به جان و دل پذیرا گشته و بر دیگر مخلوقات می‌نمایاند.

خدایا، شما پادشاهی عادل و کریم هستی، همهٔ مخلوقاتت را دوست داری و از سر جود و مهربانی، به هر مخلوقی استعداد و اسباب و وسایل زندگی و رشد و تعالیش را بخشیدی و همواره در کار بوده و هر لحظه بر مخلوقاتت نظارت داری و آنها را مدیریت و تربیت می‌نمایی. شما پادشاهی و خزائن و گنجینه‌های بیکرانت، پایان ناپذیرند زیرا اقیانوس‌های لطف و مهربانی و بخشش شما را کرانی نیست سلطانی هستی که نیازی به هیچکدام از آفریدگانت نداری، و تنها با جلوه‌ای از دریای مواجّ عشق و مهر که از صفات متعالی شما می‌باشد، آنان را به صحنهٔ وجود آوردی و برای خلق و آفرینش چنین گستردهٔ با شکوهی از هستی، محتاج ثنای هیچکدام ازبندگانت نیستی.

رسول گرامی (ص) شما زید را از بردگی ظاهری نجات بخشید و شما مولای کریم، امت اسلامی را از قید و بند رسم جاهلی و قرار داد اجتماعی ظالمانه رهایی بخشیدی که رها کردن رسم شما و شیوه دوستداران شما است با رسمهای زیبای آسمانی‌ات، سنتی خاکی ولی ظالمانه و قوی و محکم را بدست توانای پیامبرت از بین بردی و به مسلمانان آموختی که در تمامی زمان‌ها و در همه مکان‌ها، با پیروی از دستورات آسمانی‌ات که توسط پیامبر گرامی اسلام حضرت ختمی مرتبت (ص) ابلاغ و اجرا شده است، در مقابل هر رسم و سنت غلط و ظالمانه ایستادگی کنند.

مولای مهربانم شما با برداشتن سنت‌های غلط جامعهٔ عرب آن روز، نعمت آزادی اندیشه و راحتی عملکرد و روابط بین انسانها را بدیشان عطا نمودی- رسم و رسومات غلط ریشه در جهل انسان‌ها داشته و موجبات کینه و نفاق و تنگی تعاملات بین افراد را فراهم می‌کند. خداپرستی و یگانه‌پرستی بجای شرک و بت‌پرستی (موهوم پرستی) و عدالت و برابری و گذشت و برادری بجای ظلم و ستم و کینه و حسد، همانند گلهایی خوشبو، باغ پژمرده از علفهای هرز و بدبو را جانی دوباره بخشید. و امت نوپای اسلامی را قدرت پویایی فراوان داد.

ای کسانیکه ایمان آورده‌اید! هر کس از شما، از آیین خود باز گردد به خدا زیانی نمی‌رساند، خداوند جمعیتی را می‌آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند، آنها در راه خدا جهاد می‌کنند، از سرزنش هیچ ملامتگری هراسی ندارند. این فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته ببیند) می‌دهد، و (فضل) خدا وسیع و خداوند داناست.] [در روایات بسیار من جمله در تفسیر ثعلبی در مجمع‌البیان از امام باقر و امام صادق علیه‌السلام آمده است که این آیه درشأن علی علیه‌السلام و اصحابش نازل شده است و صاحبان این خصال همان افرادی هستند که قرآن کریم آنها را وارث زمین خوانده و آنها را صاحبان عاقبه‌الدار معرفی نموده‌است]

دوست مهربانی هستی که برای دوستان دلباخته و سرمستت نعمت‌هایی خاص در نظر گرفته و به آنان هدیه می‌نمایی. آنان که شدیداً دوستدار شما هستند، متنعم به فضل خاص شما می‌گردند که به مقتضای حکمت حکیمانه‌ات به هر کس که بخواهی می‌دهی و شما گشایش دهنده‌ای هستی که آنچه نزد شماست نه کاستی می‌پذیرد و نه فانی می‌گردد و شما دانایی هستی که بهتر می‌دانی فضل خود را نثار چه کسانی بنمایی