بریده‌هایی از کتاب محبوب؛ نعمت یافتگان الهی

مؤمن واقعی تنها یک پناه‌گاه دارد آن‌هم دامن پر مهر و دست مهربان شما مولای کریم و بنده نواز است که هیچ‌گاه بندگان راستین و راستگوی خود را تنها نمی‌گذاری و در تمامی خطرات و سختی‌ها یاور آنان هستی، شما بندگان مؤمنت را دوست می‌داری و دوست داشتن صفت زیبای شماست ای دوست داشتنی دلنشین که هیچگاه دوستانت از دوستی با شما خسته و دلگیر نمی‌شوند و هیچگاه رسم دوستی واقعی و صادقانه را از یاد نمی‌بری و هماره به فکر دوستانت هستی.

بارالها از نعمت‌های بزرگی که به حضرت سلیمان بخشیدی نعمت فهم زبان حیوانات بخصوص پرندگان بود. این نعمت دنیوی بود ولی موجب عجب و غرور و تکبر آن حضرت نشده بلکه در اجرای فرامین الهی از این نعمت استفاده می‌نمود.

بهترین راهنماست، بهترین یار و ماندگارترین دوست و پوشاننده‌ترین رفیق است. مهربانتر از همهٔ مهربانان دنیاست. عالی‌ترین چرخهٔ باز یافت را دارد. زشتی‌های کارهای ما را که از کمی تجربه و علم و درایت ما ناشی می‌شود را در این چرخهٔ حیات‌بخش به نور و زیبایی و خیر تبدیل می‌کند و هیچگاه این کارخانهٔ عظیم‌ش از کار نمی‌ایستد او ما را دوست دارد. لب‌ها و زبان را داده تا با خودش صحبت کنیم اگر سکوت کنیم خودش بهترین کلمات را بر زبانمان جاری می‌کند.

فقط توجهّمان به خودش باشد و همه چیز را از خود او مسئلت کنیم، کارها درست می‌شود.

مولای کریم در آیه ۷۴ سوره انبیاء فرمودی: (وَ لُوطاً آتَینَاهُ حُکماً وَ عِلْماً وَ نَجَّینَاهُ مِنَ الْقَرْیةِ الَّتِی کانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِینَ) و لوط را به یادآور که به او حکومت و علم دادیم و از شهری که اعمال زشت و کثیف انجام می‌دادند رهایی بخشیدیم چرا که آنها مردم بد و فاسقی بودند.

لوط پیامبر، فرستاده‌ای گرانقدر و فامیل و هم عصر حضرت ابراهیم (ع) بود و برای هدایت مردم بدکار و فاسد، قبیله‌اش و شهرش از جانب پروردگار مأموریت آسمانی یافته بود. او برای اصلاح اخلاق و رفتار ناپسند مردمش زحمت بسیاری متحمل شد و با حکمت و علمی که پروردگارا شما به او عطا فرمودی، راه درست و پسندیده را به مردم نشان می‌داد و لوط پیامبر نه تنها خود هیچگاه بر سر سفرهٔ گناه آنان ننشست و هم پیالهٔ مردم قبیله‌اش نشد که خود همواره بر انجام کارهای صالح و نیکو اصرار داشته و همیشه شاکر و قدردان نعمت‌های الهی شما بود و از علم و حکمتی که بدو بخشیدی به بهترین وجه استفاده نموده و در راه هدایت و راهنمائی مردم بدکار شهرش لحظه‌ای کوتاهی نکرد و در آن دریای متعفن فاسد، خود و تعدادی از خانواده و یاران اندکش سالم و صالح باقی مانده و غرق نشدند و همواره به یاد شما، عبادت می‌نمودند

سلام به معنی ایمنی از عذاب و نوعی تحیّت و درود است و برکات به معنای نعماتی است که آدمی را به خیر و سعادت و عاقبت نیکو می‌رساند.

سورهٔ مریم آیه ۵۸: (أُوْلَئِک الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِم مِّنَ النَّبِیینَ مِن ذُرِّیةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّیةِ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْرَائِیلَ وَمِمَّنْ هَدَینَا وَاجْتَبَینَا إِذَا تُتْلَی عَلَیهِمْ آیاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّداً وَبُکیاً) اما مردم قبیله‌اش چنان در بدخواهی او جدیت نمودند که آن نبی مهربان و صبور دست بدعا برداشته و عرض کرد، خدایا یاریم نما

نوح نبی، یکی از اولّین بندگان و فرستادگان شما برای انسان‌های گمراه در اوّلین قدم‌های تاریخ انسانی بود که طی ۹۰۰ تا ۱۰۰۰ سال بندگی، ندای توحیدی سرداد و با بت‌ها و بدی‌ها جنگید. در طی سالیان طولانی با آزارها و تمسخرهای مردم قبیله‌اش کنار آمد و با قلبی سرشار از عشق به شما ای مولای پاکی‌ها، از شما و خوبی‌هایت بر ایشان گفت و آنان روی برگرداندند که نشنوند، نه تنها یاری‌اش نکرده و دست او را در راه عبودیت شما نفشرده و همراهش نگشتند بلکه همواره سعی در آزار و ناراحتی‌اش داشتند. خودت فرمودی که نوح از بندگان فروتن و ساجد شما بود همانان که آنها منت گذاشته و با هدایت معنوی، قلب‌شان را روشن نموده و برای راهنمایی دیگر بندگانت آنان را انتخاب فرمودی.

کاروان انبیاء و فرستادگان پاک شما، شامل افراد مطیع و با ادب و فروتن بسیاری بود که در جادهٔ هستی بشریت هر کدام چراغ فروزان هدایت بردست، (پر) پیچ و خم‌های ترسناک نفس‌پرستی و زیاده‌طلبی و خودخواهی‌ها، بندگان دیگرت را از سقوط به درهّ‌های پر از مارهای حسادت و ببرهای غضب و درنده‌های کینه و نفرت، بر حذر می‌داشتند. به تناسب شرایط زمانی زندگی، به هر کدامشان اسباب و وسایل و هدایای خاصی بخشیدی تا این رسالت عظیم را بهتر به انجام برسانند.

در آیهٔ ۱۲۱ سورهٔ نحل فرمودی: (شَاکراً لِّأَنْعُمِهِ اجْتَبَاهُ وَهَدَاهُ إِلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ) که چون ابراهیم (ع) شکرگزار نعمت‌ها و هدایای شما بود او را انتخاب کردی و به راه راست هدایت نمودی یعنی در مقابل سپاسگذاری این بندهٔ خالص و خوبت، نعمت و هدیه‌ای خاص و برتر عطا نمودی که در آیهٔ بعدی یعنی آیهٔ ۱۲۲ سوره نحل: (وَ آتَینَاهُ فِی الْدُّنْیا حَسَنَةً وَإِنَّهُ فِی الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ) در ادامهٔ این پاداش‌ها فرمودی در دنیا به او نیکویی بخشیدی و در آخرت هم در دستهٔ نیکان است.

آنچنان رحمت بیکران و مهربانی بی‌حد و حصری داری که در آیهٔ ۴۳ سوره احزاب فرمودی: هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیکمْ وَمَلَائِکتُهُ لِیخْرِجَکم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَکانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا که خودت و فرشتگانت بر بندگان مؤمنت درود می‌فرستید و همچنین ملائکه برای مؤمنین تقاضای رحمت می‌کنند تا آنها را از ظلمات (جهل و شرک و گناه) به سوی نور (ایمان و علم و تقوا) رهنمون گردد.

که ایمان را محبوب دلهای مؤمنان قرار داده‌ای و کفر فسق را منفور آنها قرار دادی و فرمودی که چنین افرادی هدایت یافتگانند. اینکه گوش از هر طرف صدای عشق را بشنود و چشم جز لقای روی ماهت را نطلبد و دل واله و سرگردان، در آرزوی تو خون چکان باشد، بس هدیه‌ای عظیم و نعمتی بی حّد و پایان و گرامی است آنچنان که سالک کوی تو هماره میگوید: به صحرا بنگرم صحرا تو بینم به دریا بنگرم دریا توبینم به هرجا بنگرم کوه و در و دشت به هرجا قامت رعنا تو بینم

که ایمان را محبوب دلهای مؤمنان قرار داده‌ای و کفر فسق را منفور آنها قرار دادی و فرمودی که چنین افرادی هدایت یافتگانند. اینکه گوش از هر طرف صدای عشق را بشنود و چشم جز لقای روی ماهت را نطلبد و دل واله و سرگردان، در آرزوی تو خون چکان باشد، بس هدیه‌ای عظیم و نعمتی بی حّد و پایان و گرامی است آنچنان که سالک کوی تو هماره میگوید: به صحرا بنگرم صحرا تو بینم به دریا بنگرم دریا توبینم به هرجا بنگرم کوه و در و دشت به هر

مولای من، در نامه‌ات فرمودی بندگان مؤدبّت را که در مقابل فرستاده و دوست گرامیت ادب را رعایت نموده و صدای خود را پیش او بلند نمی‌کردند، به پاداش عظیم مغفرت زینت بخشیدی زیرا در دستهٔ هدایت یافتگانی هستند که خود شما ای مولای مهربان،] قلبهایشان را امتحان نموده با تقوی تمرین و عادت دادی ] یا این مشقت‌ها را به دلهایشان تحمیل کرده تا قلبهایشان بر تقوی عادت کند و ایشان هم آراسته به صفت تقوی شده‌اند و از آنجا که عاقبت نیک از آن تقوی است (والعاقبه للتقوی) خداوندا به آنها وعدهٔ جمیل آمرزش و اجری بزرگ فرمودی. [(مصطفی شاکرج ۴ ص ۳۷۹). خدایا در آیه ۷ سوره حجرات فرمودی)

خدایا سعادتمندان و خوشبخت‌های هدایت یافته را صابران و بردباران نیز نامیده‌ای. آیه ۳۵ سوره فصلت: (وَ مَا یلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَ مَا یلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ) آنان کسانی هستند که بر وقایع ناگوار یا بر جلوگیری از ارتکاب کارهای زشت و یا سختی‌های راه شما و عبادت شما، شکیبایی پیشه کرده و چشم امیدشان به دست‌های بخشنده و پر عطوفت شما است. شما نیز به پاداش صبر و تحملشان، آرامش و اطمینان قلبی را که در این جهان پرآشوب آرزوی هر انسانی می‌باشد، بدیشان عطا می‌نمایی. وعده‌اش را خودت در آیات ۴: (هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیزْدَادُوا إِیمَانًا مَّعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکیمًا) ترجمه: او کسی است که آرامش را در دلهای مؤمنان نازل کرد تا ایمانی بر ایمانشان بیفزایند؛ لشکریان آسمانها و زمین از آن خداست، و خداوند دانا و حکیم است.

آیات ۴ و ۵ سوره لقمان: (الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُم بِالْآخِرَةِ هُمْ یوقِنُونَُ و أُوْلَئِک عَلَی هُدًی مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِک هُمُ الْمُفْلِحُونَ) بر پا دارندگان نماز و آنان را که زکات می‌پردازند، و به معاد و جهان دیگر یقین دارند را رستگارانی دانسته‌ای که در راه هدایت شما هستند. همانان که بینا هستند و با آگاهی ایمان آورده و عمل شایسته انجام می‌دهند. که تو هیچگاه این مهترین را با کوردلان بد عمل دنیا پسند یکی نمی‌دانی.

برا ی شما مومنان گوشت مردار، و خون، و گوشت خوک، و حیواناتی که به غیر نام خدا ذبح شوند، و حیوانات خفه شده، و به زجر کشته شده، و آنها که بر اثر پرت‌شدن از بلندی بمیرند، و آنها که به ضرب شاخ حیوان دیگری مرده باشند، و باقیمانده صید حیوان درنده -مگر آنکه (بموقع به آن حیوان برسید، و) آن را سرببرید- و حیواناتی که روی بتها (یا در برابر آنها) ذبح می‌شوند، (همه) بر شما حرام شده است؛ و (همچنین) قسمت کردن گوشت حیوان به وسیله چوبه‌های تیر مخصوص بخت آزمایی؛ تمام این اعمال، فسق و گناه است -امروز، کافران از (زوال) آیین شما، مایوس شدند؛ بنابر این، از آنها نترسید! و از (مخالفت) من بترسید! امروز، دین شما را کامل کردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به عنوان آیین (جاودان) شما پذیرفتم- اما آنها که در حال گرسنگی، دستشان به غذای دیگری نرسد، و متمایل به گناه نباشند، (مانعی ندارد که از گوشتهای ممنوع بخورند؛) خداوند، آمرزنده و مهربان است.

روزه، در چند روز معدود) ماه رمضان است؛ ماهی که قرآن، برای راهنمایی مردم، و نشانه‌های هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است. پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد! و آن کس که بیمار یا در سفر است، روزهای دیگری را به جای آن، روزه بگیرد! خداوند، راحتی شما را می‌خواهد، نه زحمت شما را! هدف این است که این روزها را تکمیل کنید؛ و خدا را بر اینکه شما را هدایت کرده، بزرگ بشمرید؛ باشد که شکرگزاری کنید! تمامی فرامینت برای مسلمانان مانند روزه و نماز و حج در جهت هدایت و راهیابی آنان است و بدین جهت تشکر بر آن لازم و ضروری است.

در آیه ۴۶ سوره انعام: (قُلْ أَرَأَیتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَکمْ وَأَبْصَارَکمْ وَخَتَمَ عَلَیٰ قُلُوبِکمْ مَنْ إِلَهٌ غَیرُ اللَّهِ یأْتِیکمْ بِهِ انْظُرْ کیفَ نُصَرِّفُ الْآیاتِ ثُمَّ هُمْ یصْدِفُونَ) این نعمت‌ها را برشمردی و فرمودی که اگر اینها را از انسان باز پس گیری دیگر چیزی از خارج داخل دریچهٔ دلش نمی‌شود تا قلب بتواند خیر و شر و مفید و مضر را تشخیص دهد و بکلی از خاصیت تعقل و تفکر ساقط می‌شود (مصطفی شاکرص ۶۱) و به راحتی گول بیراهه‌های پر از مارها و سوسمارهای خوش خط و خال شیطان و بچه‌هایش را می‌خورد.