بریده‌هایی از کتاب محبوب؛ نعمت یافتگان الهی

پس از قوم یونس (ع)، در قرآن کریم، به قوم سباء برخوردم که از نعمت گشایش اقتصادی و رزق و روزی فراوان برخوردار بودند. قوم سباء مردمی از عرب قدیم بودند که در یمن زندگی می‌کردند و سباء نام پدربزرگ آنها بود، (سباء پسر یخشب پسر یعرب قحطان می‌باشد). این قوم بواسطهٔ دو مزرعه حاصلخیز در دو طرف شهر، رونق اقتصادی داشتند و پروردگارا شما نسبت به این قوم بسیار آسان گیر بوده و به جهت گناهان اندکشان آنها را مؤاخذه نمی‌نمودی بدین علت آنان را امر به شکرگزاری و سپاس از نعمت‌ها نمودی

ما به لقمان حکمت دادیم (و به او گفتیم): شکر خدا را بجای آور هر کس شکرگزاری کند، تنها به سود خویش شکر کرده و آن کس که کفران کند (زیانی به خدا نمی‌رساند) چرا که خداوند بی‌نیاز و ستوده است.

خدایا زیباترین نعمتی که به حضرت محمد (ص) عطا نمودی که نور چشم و مایهٔ آرام قلب و جانش، دختر پاک و مطهر و بهشتی‌اش حضرت فاطمه (س) بود که مادر ائمه اطهارعلیهم‌السلام و اسوه و نمونهٔ روشن زن مسلمان و موحد برای تمامی زنان خواستار سعادتمندی در دو عالم، از زمان صدر اسلام تا کنون می‌باشد. بانویی نمونه، که به علت اطاعت محض از پروردگار متعال و عبادت فراوان و خضوع و خشوع کامل در مقابل مقام حضرت احدیت جل جلاله، و همچنین ایفای وظیفهٔ همسرداری و مادری نمونه و کامل در منزل، و انجام وظایف اجتماعی به نحو احسن با احساس مسئولیت کامل در جامعهٔ خویش، به مقام برتری زنان در دو گیتی دست یافت و لقب خیر فراوان را از جانب شما ای مولای مهربان دریافت نمود.

شما بر امت اسلام منّت گذاشته و این نعمت را بر حضرت محمد (ص) عطا نمودی که صفت رذیلهٔ بخل را از دل‌های آنان زدودی و میان آنها الفت نمودی چنانکه رَحِماءبَینَهُم شدند. برای ایجاد چنین امتی نخست آنان را با معارف الهی آشنا ساخته و به آنان تعلیم دادی که زندگی انسانی یک زندگی جاوید است که منحصر به این چند روزهٔ دنیا نیست و سعادت حقیقی در بهره‌مندی لذائذ مادی و چریدن در مرتع پست مادیات نیست بلکه حیاتی واقعی است که به کرامت عبودیت خدای سبحان و نعمت‌های قرب خدا متنعم می‌گردد، کسی که چنین بینشی نسبت به دنیا داشته باشد در دنیا به آنچه از نعمت‌های مادی برایش مقدر شده رضایت داشته و در جهت کسب معیشت حلال تلاش می‌کند امّا طمع و چشم داشتی به مال دیگران ندارد و می‌داند که ] ماعِندَالله خیرٌوابقی [آیه ۳۶ سورهٔ شوری: (فَمَا أُوتِیتُم مِّن شَیءٍ فَمَتَاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَیرٌ وَأَبْقَی لِلَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَی رَبِّهِمْ یتَوَکلُونَ)] آنچه نزد خداست بهتر و پایدارتر است

خدایا بارها در قرآن عظیمت خواندم که حضرت محمد (ص) را از تهمت‌هایی که بت پرستانِ هواپرست که دین روشنگر اسلام را مانعی بزرگ در مقابل منافع مادی و شخصی و قبیله‌ای خود می‌دیدند، و برای کم رنگ کردن اثر تبلیغ دین اسلام به آن حضرت می‌زدند، تبرئه نموده و قاطعانه در آیات ۳ و ۴ و ۵ سورهٔ نجم فرمودی که: (وَمَا ینطِقُ عَنِ الْهَوَی)(إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْی یوحَی)(عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَی)] و هرگز از روی هوای‌نفس سخن نمی‌گوید آنچه می‌گوید جز وحی که بر او نازل شده نیست آن کس که قدرت عظیمی دارد (جبرئیل امین) او را تعلیم داده‌است [. و در جای دیگری در آیات ۲ و ۳ و ۴ سورهٔ قلم فرمودی: (مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّک بِمَجْنُونٍ) (وَ إِنَّ لَک لَأَجْرًا غَیرَ مَمْنُونٍ) (وَ إِنَّک لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ)] که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی و برای تو پاداشی عظیم و همیشگی است و تو اخلاق عظیم و برجسته‌ای داری

ای پادشاه دلسوز که همواره به یاد بندگان خویش هستی و با برترین تدبیرات و مهربانه‌ترین تصمیمات آنان را یاری نموده و به راه سعادت خود هدایت می‌نمایی، در کتاب نازنیت خواندم که به آخرین پیام آورت در آیه ۵ سورهٔ ضحی چنین فرمودی: (وَ لَسَوْفَ یعْطِیک رَبُّک فَتَرْضَی)] و بزودی پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که خشنود شوی[اما هر چه در سیرهٔ پیامبر عزیز اسلام حضرت محمد (ص) مطالعه کردم، ثروت سکه و قصر (و مال و سکه) و خدم خَشَم ندیدم، بزرگان در تفسیر این آیه گفتند که کرامت و قربی که آن حضرت در این دنیا نزد شما ای خدای مالک هستی داشت بالاترین عطیه‌ای بود که شما بدو بخشیدی و در زندگی آخرت هم آنقدر به او عطا خواهی نمود که او راضی شود و این عطای شما مطلق و عام است

ای خدای مهربان شما نفس او را چنان نیرومند ساختی که نهایت درجه استعداد برای قبول افاضات شما را پیدا کند و آرامش و سکینه داشته‌باشد. بدین وسیله بار سنگین دعوت و رسالت آسمانی را با فراهم کردن اسباب پیشرفت دعوت رسالتش برایش قابل تحمل نمودی. و یاد و نام آن حضرت را از همه نام‌ها و یادها پر آوازه‌تر ساختی زیرا نامش را در کلمهٔ شهادتین که اساس دین است و فرد با ادای آن مسلمان می‌شود را قرین نام خود قرار دادی و بر هر مسلمانی واجب نمودی که نام گرامی آن جناب (حضرت محمد «ص») را در هر روز هنگام نمازهای پنچگانه یاد کند و در هنگام ادای تشهد بر آن حضرت درود و صلوات بفرستد.

مولای مهربانم با شگفتی فراوان پس از مطالعهٔ کتاب زیبایت در یافتم که نعمت‌های خاص و ویژه‌ای برای آخرین فرد از قافله چراغ‌داران راه توحیدی، که محبوب‌ترین و کاملترین انسان روی زمین نیز بود قرار دادی تا او که خاتمه دهندهٔ ادیان آسمانی است، در بین نادانترین مردم زمانش، برترین دین و برنامهٔ سعادت انسانی را به بهترین وجه ممکن، تبلیغ کند و گسترش دهد و آن نهال نو پا را به درختی تناور و بالنده رشد و نمو دهد. آری بار رسالت او سنگین‌تر از سایر انبیاء و وظایف و تکالیفش بیشتر و طاقت فرساتر بود از این رو به یاری ویژهٔ شما ای خدای آسمان‌ها و زمین، نیاز داشت که شما نیز این نعمت‌ها را از او دریغ نداشتی، و سینه‌اش را برای در یافت و تلقی وحی گستردگی و وسعت بخشیدی تا ظرفیت‌ش بالا رفته و نیرویی برای تبلیغ دین و تحمل ناملایمات بسیار این مسیر را داشته‌باشد.

ایوب پیامبری الهی بود که از لحاظ اقتصادی قدرتمند و دارای فرزندان و خانوادهٔ پر جمعیتی بود. براساس آزمون و ابتلاء تمامی اینها و همچنین سلامتی‌اش را از دست داد و از شهر و مردم خویش کناره‌گیری کرد، ولی هیچگاه ایمان به خدای یگانه و پرستش او را رها نکرد و زبان به ناسپاسی نگشود، و هنگامی‌که از بیماری و فقر بسیار در تنگنا بود به درگاه شما ای معبود بی‌همتا نیایش نمود و خواسته‌هایش را بیان نمود زیرا بخوبی می‌دانست که جز شما، ای پادشاه قدرتمند کسی نمی‌تواند او را از این مهلکه نجات دهد.

خدایا شما داناترین دانایان هستی و می‌دانی که نعمت‌ها و توانائی‌های ویژه و خاص را در کدامیک از مخلوقاتت قرار دهی، لیاقت و توانائی هر موجودی را می‌دانی و به همان اندازه به او استعداد و نیرو می‌بخشی. شما دانای اسرار و آشکار هستی و می‌دانستی که عیسی، پیام‌آور پاک و پاکی شما، هیچ‌گاه لحظه‌ای از یاد شما و تبلیغ راه درخشان دین شما، کوتاهی نمی‌کند، بدین جهت توانائی زنده کردن مردگان یا شفا بخشی بیماران را بدو بخشیدی تا او نشانه‌ای و گوشه‌ای از قدرت لایزال و بیکران شما را به مردم سنگدل و کوته‌بین زمان خود بنمایاند و دلیلی بر حقانیت دعوت خویش داشته‌باشد. افسوس که پیروان باطل و پوچی، بر آن نور روشنی بخش آسمانی نیز ستم روا داشته و مانع پرتو افکنی‌اش شدند.