بریده‌هایی از کتاب ناخدا برای ناهار رفته و ملوانان کشتی را تسخیر کرده‌اند

وقتی قرار است بهترین باشی باعث می‌شود روحت را از دست بدهی. من تمام خود را صرف این کار کرده‌ام.

هرچه از مردم دورتر باشم، احساس بهتری دارم.

به جهنم، مرگ مثل گازوییل در مخزن است. همه نیازش دارند، من نیاز دارم، تو هم نیاز داری، ما انسان‌ها، اگر در مکانی زیاد بمانیم، آن‌جا را پر از زباله می‌کنیم.

دیوانه نیستم اما عقل سلیمی هم ندارم.

بعد از او کی‌یرکگور می‌آید و می‌گوید: "انگشتم را بر وجود هستی می‌کشم و هیچ بویی ندارد. کجا هستم؟"

حرف زدن هیچ‌وقت مدنظر من نیست. دوست ندارم که نظرها و روح‌ها را تبادل کنم. من فقط تکه سنگی درون خودم هستم. می‌خواهم که در این تکه بمانم.

آن‌چه که وحشتناک است مرگ نیست، بلکه زندگی مردم است که قبل از مرگ، دست از زندگی خود نمی‌کشند. به زندگی خود افتخار نمی‌کنند، به زندگی خود می‌شاشند. زندگی‌های‌شان را به گوه می‌کشند. احمق‌های عوضی. تمرکز اصلی آن‌ها روی عشق‌بازی، فیلم، پول، خانواده و دوباره عشق‌بازی است. مغزهای آن‌ها پر از کاه است. آن‌ها خدا را بدون تفکر می‌بلعند و کشورشان را نیز بدون تفکر می‌پذیرند. بعد خیلی زود تفکر را از یاد می‌برند و اجازه می‌دهند دیگران به جای آن‌ها فکر کنند. مغزهاشان پر از کاه است.

جوان‌ها ابله‌اند ولی پیرها احمق‌اند.

آلدوس هاکسلی که قدرت مغزش زبانزد بوده است. آن قدر می‌دانسته و اطلاعات داشته که همیشه سردرد داشته است. دوست دارم که روی تختم ولو شوم و به این‌ها فکر کنم.

دید من به نویسندگان این‌طور است، انسان‌هایی نیمه‌دیوانه که نمی‌توانند با جامعه هماهنگ شوند.

من یاد گرفته‌ام و برایم واضح است که باید از این چاپلوس‌ها دور باشم.

هیچ نویسنده‌ای که تا شش صبح بیدار است نمی‌تواند شوخ‌طبع باشد.

همان قیافه‌ها و همان رفتارها انگار که در یک فیلم گیر کرده‌ایم. همهٔ دیالوگ‌ها را بلدیم و می‌دانیم چه موقع باید چه نقشی بازی کنیم، فقط دوربین وجود ندارد.

هربار به کسی پولی بدهید تا به شما بگوید چکار کنید، یک بازنده هستید و این شامل روان‌پزشکت، روانشناست، دلال و حتا معلم مدرسه و افراد دیگر هم می‌شود.

آن‌ها در چنگال این سیستم اسیرند و راهی برای رهایی وجود ندارد و تقریباً هیچ‌کس در جایگاه خودش نیست.

چیزی که باعث انقراض دایناسورها شد این بود که همه چیز را می‌خوردند، آنقدر که شروع به خوردن یکدیگر کردند و در آخر فقط یک دایناسور حرام‌زاده باقی ماند که آن هم از گرسنگی افتاد و مرد.

برایم مهم نیست که خدا وجود دارد یا نه. برایم هیچ جذابیتی ندارد.

مردم مرا خالی می‌کنند. باید از آن‌ها دور شوم تا دوباره خودم را پر کنم.

دوست دارم به گربه‌هایم نگاه کنم، به من حس آرامش می‌دهند. حس خوب آرامش. هیچ‌وقت مرا در اتاقی پر از انسان‌ها قرار ندهید.

بهترین چیز تنهایی است اما نه انزوای کامل.