بریده‌هایی از کتاب سرزمین آلوچه‌های نارس

حماقت یا باهوشی ربطی به دونستن یا ندونستن چیزی نداره. بعضی آدم‌ها خیلی می‌دونند ولی باهوش نیستند؛ بعضی‌های دیگه خیلی چیزها رو نمی‌دونند ولی احمق نیستند. حکمت و حماقت فقط دست خداست. مطمئنم که آقای فیربند خیلی باهوشه ولی بوی عرق می‌ده. این ربطی به خدا نداره.

حرف که نمی‌زنیم تحمل‌ناپذیریم، بزنیم احمق.

هر وقت تحمل زندگی برایت سخت شد کمدت را مرتب کن. بعد نگرانی‌ها از راه دست‌هایت بیرون می‌روند و ذهنت آرام می‌گیرد.

کلمات، جاری که می‌شوند از دهانمان، همان‌قدر زیان‌بارند که پاهامان در لگدمالی سبزه‌ها.

حرف که نمی‌زنیم تحمل‌ناپذیریم، بزنیم احمق.

نمی‌دانم چطور شد که کلمه فراسوی نهایت اینجا در گورستان به یادم آمد. اما در کنار این گور، دریافتم که معنی همیشگی این کلمه چه بوده است. دیگر هیچگاه فراموش نخواهم کرد. می‌توانستم به ترزا بگویم که فراسوی نهایت پنجره‌ایاست که دیگر هیچگاه محو نمی‌شود، وقتی کسی از آن فروافتاد.