بریده‌هایی از کتاب ۲۵ اصل حیاتی موفقیت

اگر تصویر یک خانه زیبا، همسری دوست‌داشتنی، شغلی هیجان‌انگیز و تعطیلاتی مهیج را مجسم کنید، مغز به دنبال دستیابی به آنها می‌رود. اما اگر دائماً تصاویر منفی، ترسناک و پراضطراب به مغز بدهید، نتیجه‌اش چیزی جز ترس و اضطراب نخواهد بود

اگر قرار باشد ۵ تماس تلفنی بگیرید آنها را به ترتیب می‌نویسید و شماره تلفن اشخاص مورد نظر و دیگر مطالب مورد نیاز را هم کنارش یادداشت می‌کنید. تا اواسط صبح از بیشتر مردم جلو خواهید افتاد. چرا که اغلب آنها نیمه‌اول روز را برای تمیز کردن میزکار خود، تهیه فهرست‌ها و پیدا کردن کاغذها و مدارک لازم تلف می‌کنند تا تازه آماده کار شوند.

معنای شکایت این است که شما چیز بهتری را ترجیح می‌دهید، اما مایل نیستید برای به دست آوردنش ریسک کنید. پس یا بپذیرید که خودتان خواسته‌اید در همین وضعیت بمانید و مسئولیت‌اش را قبول کنید و از شکایت کردن دست بردارید. یا این‌که خطر کنید و زندگی‌تان را به همان شکلی که می‌خواهید بسازید. اگر واقعاً می‌خواهید از جایی که هستید به جایی که می‌خواهید برسید، باید خطر کنید.

مسئولیت صد درصد، یعنی این‌که خودت مسئول تمام اتفاقاتی هستی که برایت می‌افتد؛

باید گذشته خود را تکمیل کنیم، تا زمان حال، فرصت ظهور و بروز پیدا کند.

تنها کاری که باید بکنیم، تلاش و نشان دادن واکنش صحیح نسبت به بازخوردها است. اگر با سخت‌کوشی و صبر این کار را بکنیم، بالاخره به هدف‌مان می‌رسیم و آرزوهایمان محقق می‌شود.

آنچه زندگی در اختیار شما می‌گذارد مهم نیست، بلکه واکنش ذهنی و جسمی شما نسبت به آن است که اهمیت دارد.

شما بر اثر حادثه به دنیا نیامده‌اید. یک محصول انبوه نیستید و روی خط مونتاژ ساخته نشده‌اید. با برنامه‌ریزی خلق شده‌اید. مورد الطاف ویژه بوده و با عشق و محبت، از سوی بزرگ‌ترین استادکار عالم بر روی زمین قرار گرفته‌اید.

سال آخر دانشگاه به صورت پاره‌وقت تدریس می‌کردم و هر دو هفته یک‌بار، یک‌صدوبیست دلار می‌گرفتم. هفتادونه دلار اجاره ماهانه‌ام بود و شصت‌ویک دلار برای بقیه مخارج باقی‌می‌ماند. آخر برج که می‌شد، شام بیست‌ویک سِنتی می‌خوردم: یک قوطی رُبّ ده سنتی با نمک و سیر و آب و یک بسته یازده سنتی اسپاگتی! بنابراین خوب می‌دانم که زندگی بخور و نمیر روی پایین‌ترین پله‌های نردبان اقتصاد چه حالی دارد.

بعضی اوقات اهداف بزرگ ما در زندگی چنان عظیم و دست نیافتنی به نظر می‌رسند، که فراموش می‌کنیم این اهداف از مجموعه کارهای کوچک و دست یافتنی تشکیل شده‌اند.