بریده‌هایی از کتاب چگونه یک نماز خوب بخوانیم؟

سجده خیلی قشنگ است. انسان در سجده، نهایت کوچک شدن پیش خدا را تمرین می‌کند

راه اینکه مستقیماً از خداوند متعال انرژی بگیریم «عبادت» است.

اما بعضی‌ها هستند که خدا خیلی دوست دارد صدایشان را در خانۀ خودش بشنود، به حدّی که اگر خواب هم باشند، بیدارشان می‌کند. مثلاً «شیخ مرتضی زاهد تهرانی» از این دسته است. در مورد ایشان نقل است که نیمه شب‌ها می‌آمدند صدایش می‌زدند: «مرتضی! مرتضی!» ایشان می‌فرمود که من از چهار گوشه اتاق می‌شنوم که به من می‌گویند: «مرتضی»! یعنی برای نماز شب بیدار شو! خُب خدا هم دل دارد! لابد دلش برای مناجات مرتضای نازنین خودش تنگ شده است. بالاخره خدایی که چشم و دست دارد چرا نگوییم که دل هم دارد؟! بله، خدا مثل ما نیست که چشم و دست و دل داشته باشد. در مورد خداوند منظور از این‌ها، حواس ظاهری نیست؛ منظور چیز دیگری است.

خدایا اندوه و افسردگی ما را از بین ببر و نشاط دائم و سرزندگی اصیل و پایدار به ما عنایت فرما!

آیت الله مقتدایی، مدیر حوزه‌های علمیه: «چندی پیش جلسه اعضای جامعه مدرسین در خدمت مقام معظم رهبری برگزار شد که بعد از صحبت های اولیه، وقتی نوبت به مقام معظم رهبری رسید صدای اذان بلند شد، ایشان فرمودند؛ اگر ما به سخن خود ادامه دهیم، دهن کجی به نماز است»

یک مدتی مؤدبانه نماز بخوان، بدون منبر و موعظه تکبر از دلت خواهد رفت. یک‌دفعه‌ای خدا از دلت طلوع خواهد کرد و یک‌باره شروع می‌کنی به دوست داشتن خدا؛ به حدی که نمی‌توانی به کسی بگویی چقدر خدا را دوست داری. آن‌قدر عاشق خدا می‌شوی که نمی‌توانی این غم عشقت را به کسی بگویی.

خدا وقتی از بنده‌ای بدش می‌آید، یک کاری می‌کند که سراغ خدا نیاید و حتی اگر برای حاجتی در خانۀ خدا آمده، خدا زود حاجتش را می‌دهد که دیگر صدایش را نشوند.

امام باقر (ع) فرمود: «مَنْ کسِلَ عَنْ أَمْرِ دُنْیاهُ فَهُوَ عَنْ أَمْرِ آخِرَتِهِ أَکسَل؛ هرکس در امور زندگی‌اش بی‌حال باشد و سرزنده نباشد در امور اخروی و معنوی‌اش بی‌حال‌تر و کسل‌تر است» چنین کسی از بندگی خودش هم لذتی نمی‌برد.

در اینجا روی سخن ما با نمازخوان‌ها است. آنها اگر خوب نماز بخوانند، بی‌نمازها عاشق نماز خواهند شد.

خدایا اندوه و افسردگی ما را از بین ببر و نشاط دائم و سرزندگی اصیل و پایدار به ما عنایت فرما! راه رسیدن به قدرت و انرژی روحی و از بین بردن کسالت و دل‌مردگی را به ما نشان بده! ما را مایۀ شادی عمیق و حقیقی دیگران قرار بده! توفیق بندگی شاکرانه در اثر زندگی سرشار از شادی به ما عنایت بفرما!

هر کسی عظمت خدا به دلش نشست، عشق و علاقه‌ای به خدا پیدا می‌کند که دیگران فقط حرفش را می‌زنند.

چقدر خوب است آدم، استادی داشته باشد که دردهای او را تشخیص بدهد و بگوید: باید فلان کار را انجام دهی تا مشکلت حل شود.

امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: «مبادا کارهای دنیا شما را از نماز خواندن در وقتش باز دارد، که خداوند گروه‌هایی را به خاطر بی‌اعتنایی به وقت نماز نکوهش کرده، و فرموده: "وای بر آن نمازگزاران که از نمازشان غافلند" یعنی آنهایی که نسبت به وقت‌های نماز غفلت می‌ورزند و آن را سبک می‌شمارند.»

«بسمه تعالی- استاد تو، علم توست؛ به آنچه می‌دانی، عمل کن، آنچه را که نمی‌دانی، کفایت می‌شوی.»

خداوند در سورۀ زلزال می‌فرماید: «فَمَنْ یعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیراً یرَهُ وَ مَنْ یعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یرَهُ؛ هر کس ذره‌ای کار خوب انجام بدهد نتیجۀ آن را می‌بیند، و هر کس ذره‌ای کار بد انجام بدهد، نتیجۀ آن را می‌بیند.» اگر ابهت همین دو آیه در دلت بیفتد، سحرها دیگر نمی‌خوابی.

با چه چیزی عظمت خدا را در دلمان تولید کنیم؟ با حساب بردن از امر خدا؛ با رعایت ادب در نماز

«مؤمن را چیزی جز خوف از خدا اصلاح نمی‌کند.‌»

. رسول خدا (ص) صدا زد: «خدایا، روز قیامت روز رسوایی است، می‌شود امت مرا رسوا نکنی؟ اینها پیروان من هستند، من از تو می‌خواهم گوشه‌ای از صحرای محشر به اعمالشان رسیدگی کنی که فقط من و تو گناهانشان را بفهمیم، و کسی خبردار نشود.» ببینید چقدر رسول خدا (ص) ما را دوست دارد. خداوند متعال هم صدا زد: «یا حَبیبی أنا اَرأفُ بِعبادِی مِنکَ اُحاسِبُهُم وَحدی بِحَیثُ لایطَّلِعُ عَلی أثَراتِهِم غَیری» یعنی ای حبیب من، عزیز دلم، من به بندگان خودم مهربان‌تر از تو هستم. اصلاً این محبتی که تو نسبت به امت خود داری منبعش خودم هستم. حالا که این حرف را زدی، من امت تو را به گوشه‌ای از صحرای محشر می‌برم که فقط خودم بفهمم، به تو هم خبر نمی‌دهم اینها چه کرده‌اند که آبرویشان پیش تو هم نرود.

«یا مَن فِی الحِسابِ هَیبَتُهُ؛ ای کسی که هنگام محاسبه اعمال بندگان، مشخص می‌شود که هیبتش چقدر است...یا مَن فِی القَبرِ قُدرَتُه؛ ای خدایی که قدرتت را در قبر به بنده‌ات نشان خواهی داد.»

پیامبر اکرم (ص) نقل شده است: «به یهودیان و مسیحیان سلام دهید، اما به یهودیان امت من سلام ندهید.» گفتند: «یهودیان امت شما چه کسانی هستند؟» فرمود: «کسانی که نماز نمی‌خوانند.»