بریده‌هایی از کتاب چگونه یک نماز خوب بخوانیم؟

نماز مؤدبانه یعنی اینکه: «خدایا! من رعایت ادب می‌کنم تا ابهت تو در دلم بنشیند. رعایت ادب می‌کنم تا انانیت و تکبر من از بین برود.» خدا نماز را به گونه‌ای قرار داده است که اکثراً هنگام اذان دلمان نمی‌خواهد همان لحظه بلند شویم نماز بخوانیم. اما اگر به خاطر خدا پا روی دلت گذاشتی، کم‌کم سنگ دلت نرم و تکبرت خُرد می‌شود.

مهم‌ترین بهرۀ ما از نماز، یا مهم‌ترین تأثیری که ابتدائاً باید از نماز بپذیریم، «درک عظمت خداوند» است

درست است یا نه، و اگر لازم است حد و مرز آن چقدر است، اما در نیروهای نظام

رسول خدا (ص) صدا زد: «خدایا، روز قیامت روز رسوایی است، می‌شود امت مرا رسوا نکنی؟ اینها پیروان من هستند، من از تو می‌خواهم گوشه‌ای از صحرای محشر به اعمالشان رسیدگی کنی که فقط من و تو گناهانشان را بفهمیم، و کسی خبردار نشود.» ببینید چقدر رسول خدا (ص) ما را دوست دارد. خداوند متعال هم صدا زد: «یا حَبیبی أنا اَرأفُ بِعبادِی مِنکَ اُحاسِبُهُم وَحدی بِحَیثُ لایطَّلِعُ عَلی أثَراتِهِم غَیری» یعنی ای حبیب من، عزیز دلم، من به بندگان خودم مهربان‌تر از تو هستم. اصلاً این محبتی که تو نسبت به امت خود داری منبعش خودم هستم. حالا که این حرف را زدی، من امت تو را به گوشه‌ای از صحرای محشر می‌برم که فقط خودم بفهمم، به تو هم خبر نمی‌دهم اینها چه کرده‌اند که آبرویشان پیش تو هم نرود. آیا می‌توانیم این محبت رسول خدا (ص) را پاسخ دهیم؟ آیا می‌توانیم این محبت خدا به خودمان را پاسخ دهیم؟ آیا با این محبت‌ها آدم می‌شویم؟ معمولاً هر چقدر هم که برای ما از این محبت‌ها بگویند، ما خوب نمی‌شویم. اگر بخواهیم محبت خدا را درک کنیم و این محبت در ما اثر بگذارد، اول باید عظمت خدا در دل ما بنشیند.

نماز در مرحله اول عشق‌بازی با خدا نیست. نماز در ابتدا سختی دادن به خود است

اگر دیدی حافظه‌ات دارد ضعیف می‌شود، اگر مشکلاتی مثل افسردگی، عصبی مزاج بودن و بسیاری از این بیماری‌های روحی و روانی پیدا کرده‌ای، اول از همه نمازت را بررسی کن، ببین نمازت چه اشکالی دارد؟ اگر ذهنت درست کار نمی‌کند باید حدس بزنی که شاید از ناحیۀ نمازت باشد، شاید به اصطلاح، نمازِ خونت کم شده است

خداوند بدون دلیل کاری را عمود خیمۀ دین قرار نمی‌دهد. از اینکه خداوند نماز را عمود خیمۀ دین قرار داده است، معلوم می‌شود در این نماز اسرار زیادی وجود دارد. اگر ما نمازمان را درست کنیم، به چیز دیگری احتیاج نداریم، چرا که خود نماز بقیه کارها را درست می‌کند.

آدم چقدر راحت می‌تواند شانه خالی کند! یک حرف حق بزند و از آن، چهارتا حرف باطل نتیجه بگیرد!

اهل‌بیت (ع) وقتی به نماز می‌ایستادند، تمام ارکان بدنشان از خوف حضرت حق می‌لرزید و از اشتیاق حضرت رب، رنگ چهره‌شان متغیر می‌شد، ولی فعلاً ما نمی‌توانیم چنین نمازهایی بخوانیم، شاید تا آخر عمرمان هم توفیق پیدا نکنیم این‌گونه نماز بخوانیم. پس قاعدتاً نماز خوب برای ما، نماز دیگری است.

رسول اکرم (ص) فرمود: خداوند در مورد کسی که بعد از نماز تعقیبات نمی‌خواند و از خدا چیزی نمی‌خواهد، به ملائکه‌اش چنین می‌فرماید: «ملائکه من، این بندۀ مرا نگاه کنید. امر مرا انجام داد ولی از من حاجتی نخواست. انگار از من بی‌نیاز است. نمازش را بگیرید و به صورتش بزنید» اصلاً بنده‌ای که به من نیاز ندارد، برای چه آمده امر مرا اجرا می‌کند؟

می‌دانید مشکل جهان مسیحیت چیست؟ مشکل‌شان این است که خدای آنها عظمت ندارد، فقط مهربان است. تنها کاری که خدایشان بلد است انجام دهد، این است که ببخشد. خدایی که انسان از او حساب نبرد، عاشق او هم نمی‌تواند بشود. مشکل عرفان‌های کاذب این است که خدای آنها مهربان و بخشنده است ولی عظمت ندارد.

نماز خواندن زمانی شروع به رشد دادن انسان می‌کند، که انسان از آن لذت نبرد. نماز زمانی چرک روح آدم را می‌گیرد، که لبۀ زبر نماز روح تو را بسابد.

پرسید: ـ حاج آقا! چه جوری از نماز لذت ببرم؟ ـ بنا نیست تو از نماز لذت ببری، بناست تو خوب نماز بخوانی تا خدا از نماز تو لذت ببرد و خوشش بیاید. بعد که خوشش آمد، ممکن است انشاءالله با تو رفیق شود و تو را بغل بگیرد و کم‌کم همه چیز درست شود و لذت هم ببری.

رسول گرامی اسلام (ص) می‌فرماید: «انسان مؤمن تا هنگامی که نمازهای پنجگانه‌اش را سر وقت می‌خواند، شیطان از او می‌ترسد (و نمی‌تواند او را وسوسه کند) اما زمانی که نمازش را ضایع کرد (و اول وقت نخواند) بر او جرأت پیدا می‌کند و او را در گناهان بزرگ وارد می‌کند.»

انسان غربی حاضر است با سگ و گربه و موش زندگی کند، اما حاضر نیست با مرد یا زن دیگری زیر یک سقف زندگی کند. چون تقریباً همه به هم خیانت می‌کنند. هیچ کس به هیچ کس نمی‌تواند محبت کند. این بلائی است که یهودی‌های صهیونیست بر سر مسیحی‌های بدبخت آورده‌اند. محبت کجاست؟ محبّت فقط در دلی پیدا می‌شود که علیه خودش قیام کرده باشد. در دلی می‌توانی عشق را پیدا کنی که علیه هوس خودش قیام کرده باشد. در دلی می‌توانی وفا و صفا پیدا کنی که علیه خودش اقدام کرده باشد؛ و حداقل اقدام علیه خود، نماز اول وقت و مؤدبانه است بی‌آنکه از نماز کم بگذاری.

در کشورهای اروپایی یک خط تلفن وجود دارد که سال‌هاست به جمهوری اسلامی اصرار می‌کنند که شما هم این خط تلفن را راه بیاندازید. اسم این خط تلفن، «تلفن مخصوص کودک‌آزاری» است. مثل خط تلفن ۱۱۰، که اگر کسی جایی جنایتی دید، زود به پلیس ۱۱۰ زنگ می‌زند و ۱۱۰ خودش را می‌رساند. آنها اصرار دارند که شما هم یک خط ویژه برای بچه‌ها راه بیاندازید. می‌دانید چرا؟ برای اینکه اگر پدری به بچه‌اش گفت: «پسرم این چه فیلمی است نگاه می‌کنی؟»، بچه گوشی تلفن را بردارد که: «آقای پلیس، بابایم اذیتم می‌کند، بیا ببرش!» پلیس هم به خاطر همین حرف آقا پسر، فعلاً پدر را می‌برد تا بعداً قاضی رسیدگی کند که آیا پسر حق می‌گفته یا نه؟ این یعنی قانونی کردن بی‌ادبی.