بریده‌هایی از کتاب انتظار

اساساً ما نیازمندیم که به کسی عاشقانه مهر بورزیم و با عشق او، زندگی و وجود خود را گرم کنیم. این محبتِ خیلی شدید، به کسی جز امام زمان (عج) نمی‌تواند تعلق بگیرد، و به ایشان هم نمی‌تواند که تعلق نگیرد. یعنی نه می‌توان کسی را به اندازۀ او دوست داشت و نه می‌توان او را به این اندازه دوست نداشت.

انتظار فرج یعنی آوردن خوشبختی برای تمام جهان.

بعضی‌ها مایلند اجتماعی بودن را در حد و اندازه‌های خاصی محدود کنند. مثلاً کمک به هم‌نوع و رسیدگی به مستمندان را در محدودۀ فقرای یک محل، یک شهر و یا حتی یک کشور محدود می‌بینند. مایل نیستند ریشه‌های فقر را ببینند و با آن مبارزه کنند. آنها حاضرند مؤسسات خیریه تأسیس کنند، ولی حاضر نیستند با اساس و ریشۀ محرومیت (یعنی کسانی که این فقر و محرومیت را به وجود آورده‌اند؛ همان صاحبان زر و زور و تزویر و در رأس آنها استکبار جهانی) مبارزه کنند. این روش به نوعی ضدیت با جامعه و پنهان کردن ظالمانی است که در نتیجۀ ظلم آنها جوامع بشری به ویرانه‌ای تبدیل شده‌اند. این روش در حقیقت ایجاد حاشیه امن برای چنین ظالمانی است. امروز تنها راه خدمت به انسان‌ها، مبارزه با ستمگران و مقاومت در برابر آنهاست.

ما نباید توقع داشته باشیم که صبح کنیم در حالی که همه چیز سرجای خودش باشد. در زمان حضرت صاحب ـ سلام اللَّه علیه ـ هم که ایشان با تمام قدرت می‌خواهند عدل را اجرا نمایند، با این ترتیب نمی‌شود که هیچ کس حتی خلاف پنهانی هم نکند. و بالاخره همانها هم که مخالف هستند حضرت صاحب را شهید می‌کنند. و در روایات، قریب به این معنا دارد که بعضی فقهای عصر با ایشان مخالفت می‌کنند

امام باقر (ع) به جابر می‌فرماید: اگر همۀ مردم شهرت جمع شوند و بگویند: «إِنَّک رَجُلُ سَوْءٍ؛ تو آدم بدی هستی» و تو از این حرف ناراحت شوی، یا اینکه بگویند: «إِنَّک رَجُلٌ صَالِحٌ؛ تو آدم خوبی هستی» و تو از این سخن خوشحال شوی، تو از دوستان ما نیستی.

ارادۀ خداوند متعال به آن تعلق گرفته است که انسان‌ها با اقدام آگاهانۀ خود، مقدمه‌ساز تغییر اوضاع عالم بشوند: «إِنَّ اللهَ لا یغَیرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی یغَیرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ؛ خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند!»

رسول الله (ص): «...پس در آن‌هنگام مهدی من زمین را از عدل و داد پر می‌کند و از آسمان بارانی می‌بارد که زمین گیاهان خود را می‌رویاند و امت من در ولایت او چندان نعمت و رفاه خواهند داشت که قبل از آن هیچ‌گاه مانند آن نبوده باشد؛ فَیمْلَأَ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ مَطَراً تُخْرِجُ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ تُنْعِمُ أُمَّتِی فِی وِلَایتِهِ نِعْمَةً لَمْ تُنْعِمْ بِمِثْلِهَا قَطُّ» ملاحم سید ابن طاووس، ص ۱۳۹. و در روایت دیگر آمده است: «امت من در زمان او (مهدی) چنان زندگی خواهند داشت که قبل از آن، هیچ‌گاه مانند آن زندگی نکرده باشند؛ وَ تَعِیشُ أُمَّتِی فِی زَمَانِهِ عَیشاً لَمْ تَعِشْهُ قَبْلَ ذَلِک فِی زَمَانٍ قَطُّ» ملاحم سید ابن طاووس، ص ۱۶۵.

ارادۀ خداوند متعال به آن تعلق گرفته است که انسان‌ها با اقدام آگاهانۀ خود، مقدمه‌ساز تغییر اوضاع عالم بشوند: «إِنَّ اللهَ لا یغَیرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی یغَیرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ؛ خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند!»

بهترین راه به بردگی کشیدن انسان‌ها تخریب آگاهی‌های آنها و انحراف آدم‌ها از حقایق است؛ که این هدف بیشتر در تحریف حقایق از طریق رواج یک نگاه عامیانه رخ می‌دهد. زیرا بهترین راه غفلت از حقایق مهم عالم، که از توجه به آنها اجتنابی نیست، غرق شدن در نگاه عامیانه و در نتیجه نگرش باطل داشتن به حقایق است.

امام صادق (ع) در فرمایش عبرت‌آموزی در مورد میزان تأثیر دعا برای فرج، در تقدیر الهی برای «نجات جامعه» و نزدیکی فرج می‌فرمایند: «هنگامی که سختی و فشار فرعون بر بنی‌اسرائیل طولانی شد، بنی‌اسرائیل چهل روز به درگاه خداوند ضجه زدند و گریه کردند. در این هنگام خداوند به موسی و هارون وحی کرد که آنها را از فرعون نجات دهند. به این ترتیب خداوند ۱۷۰ سال از دوران مقدر شده برای انتظار را کوتاه کرد و با فرستادن موسی و هارون فرج بنی‌اسرائیل را رساند.

که یکی از مهم‌ترین راه‌های عاشق شدن و رسیدن به عشق، یافتن معشوق دلبری است که لایق عشق ما باشد

«فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّت اللهِ تَبْدیلاً وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللهِ تَحْویلاً؛ هرگز برای سنّت خدا تبدیل نخواهی یافت، و هرگز برای سنّت الهی تغییری نمی‌یابی!

منتظر، جهان را در گوشۀ سینه خود می‌بیند و با تمامی افراد عالم در ارتباط است. در دعای عهد وقتی می‌خواهد بر امام زمان درود بفرستد، صدا می‌زند: «خدایا از جانب تمام مؤمنانی که در شرق و غرب زمین زندگی می‌کنند، در دشت‌ها یا کوهستان زندگی می‌کنند، در خشکی‌ها یا دریاها زندگی می‌کنند، و از جانب من و پدر و مادرم، به مولای ما حضرت مهدی درود بفرست.» این چه وسعت نظری است که وقتی می‌خواهد به امام زمانش سلام کند، فقط از طرف خودش سلام نمی‌دهد و رد بشود، از طرف همۀ اهل عالم سلام می‌کند؟ این به دلیل سعۀ صدری است که یک منتظر دارد.

«اشخاصی را می‌خواهند که تنها برای آن حضرت باشند. کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه برای برآوردن حاجات شخصی خود!»

همۀ اخلاق فردی و اجتماعی منتظر، تنها در مسیر انقلابی بودن و مبارزه با ستمگران و مستکبران قابل قبول است؛ و الا نه خدا از انسانْ، خوب بودن‌های عافیت‌طلبانه را می‌پذیرد و نه خلق خدا از آن طَرْفی می‌بندند. معنویت اصیل و انتظار حقیقی را باید در فرهنگ جهاد جست‌وجو کرد. همان جهادی که رسول خدا (ص) فرمود اگر کسی لااقل آرزوی آن را در سر نداشته باشد، دچار نفاق خواهد شد.

هر کسی منتظر رهایی از قفس دنیا نیست، باید از خود بپرسد: تو چرا به دنیا عادت کرده‌ای؟ چرا دوست داری در همین دنیا بمانی؟ چرا منتظر برگشتن نیستی؟ پس تو حتماً روح خودت را دست‌کاری کرده‌ای. ببین چقدر روح خودت را آلوده کرده‌ای که به این دنیا خو گرفته است، چون روح تو که متناسب با این دنیا خلق نشده است.

انتظار عارفانه، یعنی اولاً منتظر رهایی از این دنیا و مشتاق ملاقات خدا بودن؛ و ثانیاً اکنون که در زندان این دنیا گرفتاریم و در رنج دوری از خدا میسوزیم، منتظریم تا وجه الله و ولی الله بیاید، تا هم با دیدن او، آن رنج دوری کمی تسکین پیدا کند و هم در سایۀ ولایت او بتوانیم با سرعت و سهولت بیشتری به سمت خدا حرکت کنیم و آمادگی بیشتری برای دیدار و ملاقات خدا کسب نماییم؛ و بشریت را هم راحتتر بتوانیم به سوی خدا رهنمون شویم.

بهترین راه به بردگی کشیدن انسان‌ها تخریب آگاهی‌های آنها و انحراف آدم‌ها از حقایق است

آیا از خواندن قرآن لذّت می‌برید؟ آیا از مدح اهل‌بیت (ع) و ذکر فضایلشان لذت می‌برید؟ اگر جوابتان مثبت است، و اگر مجلس عروسی جای لذت بردن و شاد بودن است، پس چرا عروسی‌هایتان را بدون قرآن و مدح اهل‌بیت (ع) برگزار می‌کنید؟ اگر در عشق به قرآن و عترت صادق هستید، برنامه‌های مراسم عروسی‌تان را تغییر دهید و اگر کسی مخالفت کرد، با ادب و مهربانی محکم جلوی او بایستید و بگویید: «هر کس از چیزی لذت می‌برد، ما هم از قرآن و مدح اهل‌بیت (ع) لذت می‌بریم و شاد می‌شویم، و می‌خواهیم عروسی خودمان را با اذکار معنوی برگزار کنیم و از این لذائذ و شادی‌ها در شب عروسی بی‌بهره نمانیم.» آن وقت یکی از کارت‌های دعوت چنین عروسی را خطاب به آقا امام زمان (عج) بنویسید و بگویید: «آقا، ما آدرسی نداشتیم که این کارت را برایتان ارسال کنیم، ولی دوست داریم شما هم تشریف بیاورید.» بعد هم کارت دعوت را به عنوان یادگاری پیش خودتان نگه‌دارید. مطمئن باشید این اظهار ارادت شما به ساحت مقدس ولی‌الله الاعظم بی‌جواب نخواهد ماند.

نمی‌توان نسبت به عدم وجود احساس انتظار در درون خویش و در میان افراد جامعه، بی‌اعتنا بود. زیرا فقدان انتظار موعود، موجب رکود و رخوت جان‌هاست. حتی دور دیدن فرج، در کلام معصوم، باعث قساوت قلب شمرده شده است.