بریده‌هایی از کتاب صلح کردند که جنگ بماند (جلد اول)

سایکس در خلال تابستان ۱۹۱۶، زمان زیادی را صرف سخنرانی‌های عمومی می‌کرد و در این سخنرانی‌ها اصطلاح جدید «خاورمیانه» را رایج کرد. این اصطلاح در سال ۱۹۰۲ و توسط آلفرد تایر ماهان، مورخ و افسر نیروی دریایی ایالات‌متحده، ابداع شده بود تا نشانگر منطقه واقع میان عربستان و هند باشد.

آنچه که فرانسوی‌ها «ماموریت تمدن‌سازی» خود می‌نامیدند از نظر بریتانیایی‌ها در حکم ضمیمه کردن به خود بود که اغلب به شکل تحمیل زبان و فرهنگ فرانسوی بر جامعه بومی نمایان می‌شد.

قرار بر این شد که به غیر از فلسطین و مناطقی که بریتانیا و فرانسه بر آنها حکومت مستقیم بر آن اعمال می‌کردند، خاورمیانه به کشوری عربی یا فدراسیونی از دولت‌های ظاهرا مستقل ولی تقریبا تقسیم‌شده زیر حوزه نفوذ بریتانیا و فرانسه تبدیل شود.

سرانجام قاهره به مرکز سیاست‌گذاری بریتانیا برای خاورمیانه تبدیل شد و در لندن نیز در کمال خرسندی کلیتون، لرد کیچنر، رهبر محفل قاهره، و نماینده او، مارک سایکس، به طراحان واقعی سیاست خاورمیانه تبدیل شدند.

نخست‌وزیر به اعضای کابینه خود گفت هنگامی که آنها در مورد آینده سرزمین‌های عثمانی بحث می‌کردند، این «مباحثه آنها همانند مشاجره گروهی از دزدان دریایی بود.»

قسطنطنیه بیش از یازده قرن پایتخت امپراتوری روم شرقی و سپس به مدت بیش از چهار قرن پایتخت جانشین آن یعنی امپراتوری عثمانی بود. قسطنطنیه همانند شهر رم بر روی هفت تپه ساخته شده و همانند رم شهری جاودان بود که موقعیت راهبردی آن اهمیت همیشگی در مسائل جهانی را به آن بخشیده است.

قدرت‌های اروپایی با کشف مسیرهای دریایی در قرون پانزدهم و شانزدهم میلادی، بر سر کنترل بر دیگر نقاط جهان با یکدیگر به رقابت و هم‌چشمی پرداختند. بریتانیا تقریبا بازیگری دیرورود در این مسابقه بود که در نهایت، دیگران را پشت سر گذاشت.

ایران در سال‌های ۱۶-۱۹۱۵ به‌عنوان موجودیتی مستقل، از صفحه ناپدید شده بود و به‌طور کامل تحت سلطه قدرت‌های متفق قرار داشت.

وینستون چرچیل با شروع جنگ در مدت زمان کوتاهی، به قهرمان ملی بریتانیا تبدیل شد.

اسکوئیت که تقریبا همانند همه می‌پنداشت جنگ ظرف مدت چند ماه به پایان خواهد رسید، جایگزینی برای کیچنر به‌عنوان عامل و فرماندار بریتانیا در مصر انتخاب نکرد. او فکر می‌کرد که فیلدمارشال به زودی بر سر منصب خود بازخواهد گشت