بریده‌هایی از کتاب فصوص‌الحکم و نقش‌الفصوص

نسبت آدم با جهان هستی مانند نسبت نگین با انگشتر است. او نگین و نقش و نشان و ملک و ملکوت و مُهر خداوندی است. از اینرو وی را خلیفه نامید؛ زیرا خداوند او را حافظ و نگهدارندۀ خلقش نهاد.

ابن‌عربی را دیدم که می‌گفت: «آدمی به خدا نزدیک‌تر از آن است که گمان می‌برد. خویشتن را با خدای خویش بشناس؛ و خدای خویش را هم با خویشتنِ خویش. با چشمِ بصیرِ خدا بنگر، و با گوشِ او بشنو، تا بتوانی با زبانش سخن بگویی. خود را پنهان مکن، و در تجلّی اسماء، خویشتن را آشکار ساز؛ تا خدا نیز برای تو آشکار شود!».

جسم بزرگ را در آینه‌ای کوچک، کوچک می‌بینیم؛ و اگر آینه مستطیل یا دایره‌ای شکل باشد، جسم نیز مستطیل یا دایره‌ای شکل می‌بینیم؛ و گاه هم جهت راست را در مقابل جهت چپ مشاهده می‌کنیم. انعکاس صورت حضرت حق نیز به مثابه گوناگونیِ آینه با تجلّیاتی متفاوت آشکار می‌گردد