بریده‌هایی از کتاب قدر خودت را بدان

با کسانی که به حال خودشان هم سودمند نیستند، محشور نشو

از دیگران بخواهید دلیل رفتارشان را برای شما توضیح دهند. این حق شماست. درواقع با پرسیدن، از سعی بیهوده برای پی بردن به مطلب جلوگیری می‌کنید و خود را از موقعیتی که فرصت برنده شدن در آن ندارید، نجات می‌دهید. شاید آن‌ها بتوانند درباره رفتارشان توضیح دهند یا آن را عوض کنند. برای نمونه، شما در برابر دروغگویی که عذر و بهانه می‌آورد، به خود شک نمی‌کنید و پی می‌برید که این مشکل اوست، نه شما.

اگر از لحاظ جسمی نمی‌توانید طرف مربوط را ترک کنید، دست‌کم از لحاظ روحی از او فاصله بگیرید.

معمولاً واکنش‌های ما در برابر دیگران بر اساس عادت‌ها و الگوهایی است که از دیگران گرفته‌ایم، نه از غریزه خودمان. پدر و مادر به ما یاد داده‌اند نسبت به دوستان و خویشاوندان مهربان باشیم، حتی اگر از آن‌ها خوشمان نیاید.

به خاطر داشته باشید شخصیتی که دیگران از خود بروز می‌دهند شاید شخصیت حقیقی‌شان نباشد. لازم است با واقعیت وجودی آن‌ها و نقابی که بر چهره کشیده‌اند، آشنا شوید.

از آنجا که زندگی ما تا حد زیادی رونوشت باورهای درونی ماست، اگر در مورد قدر و منزلت خود تردید نداشته باشیم به‌سادگی به منفی‌بافی‌های دیگران گوش نمی‌دهیم.

مردم گاهی در ظاهر دوست ما به‌نظر می‌رسند و اعمال و گفتارشان صحیح می‌نماید. اما چه‌بسا نیت واقعی‌شان به صلاح ما نباشد. گاهی نیز ممکن است دوستی واقعی به‌قدری به ما اهمیت دهد که با گفتن حقیقت به ما لطمه بزند.

همواره به یاد داشته باشید که شما سزاوار اطرافیانی مثبت‌گرا و دوستانی مهربان هستید تا هر روز زندگی‌تان را پربارتر کنند.

درواقع با پرسیدن، از سعی بیهوده برای پی بردن به مطلب جلوگیری می‌کنید و خود را از موقعیتی که فرصت برنده شدن در آن ندارید، نجات می‌دهید. شاید آن‌ها بتوانند درباره رفتارشان توضیح دهند یا آن را عوض کنند. برای نمونه، شما در برابر دروغگویی که عذر و بهانه می‌آورد، به خود شک نمی‌کنید و پی می‌برید که این مشکل اوست، نه شما.

هرج و مرج و اغتشاشی که در افراد به وجود می‌آید معمولاً به دلیل اختیارات بیش از حدی است که در کودکی به آنان داده شده است. آن‌گاه که ناظر بی‌ثباتی کودکانمان بودیم، می‌بایست خود را سرزنش و اصلاح می‌کردیم تا الگوهای رفتاری آنان عوض شود