بریده‌هایی از کتاب چگونه با کودکم صحبت کنم که گوش کند و چگونه گوش کنم که کودکم صحبت کند

انکار مداوم احساسات می‌تواند بچه‌ها را گیج و عصبانی کند. همچنین به آن‌ها آموزش می‌دهد که احساسات خودشان را درک نکنند، یعنی به احساسات خود اعتماد نکنند.

ارتباطی مستقیم بین چگونگی احساس کودکان و چگونگی رفتارشان وجود دارد. وقتی کودکان احساس خوبی دارند، خوب هم رفتار می‌کنند. چطور به کودکان کمک کنیم احساس خوبی داشته باشند؟ با پذیرش احساساتشان!

ارتباطی مستقیم بین چگونگی احساس کودکان و چگونگی رفتارشان وجود دارد. وقتی کودکان احساس خوبی دارند، خوب هم رفتار می‌کنند.

می‌دانم عقیدهٔ تشویق بچه‌ها که مسؤول جزییات زندگی خودشان باشند، برای من عقیده‌ای انقلابی بود. هنوز می‌توانم بشنوم که مادربزرگم در تحسین یکی از همسایه‌ها می‌گفت: «او مادر فوق‌العاده‌ای است. چه کارها که برای این بچه انجام نمی‌دهد!» من با این باور بزرگ شدم که مادران خوب تمام کارها را برای بچه‌هایشان انجام می‌دهند. تنها من یک گام آن را جلوتر بردم. نه تنها همهٔ کارها را برای آن‌ها انجام می‌دادم، به جای آن‌ها نیز فکر می‌کردم. نتیجه چه شد؟ هر روز، برای هر موضوع جزیی،‌ اختلاف سلیقه وجود داشت و همراه با احساسات بد تمام می‌شد. وقتی بالاخره آموختم مسؤولیت‌هایی را که به راستی متعلق به بچه‌ها است به خودشان واگذار کنم، موقعیت هر کسی بهبود یافت.