بریده‌هایی از کتاب آنٰ‌چه اتفاق افتاد

«آرزو نمی‌کنم زنان بر مردان مسلط شوند، بلکه آرزو می‌کنم برخودشان مسلط شوند.»

کژنمایی‌های مدرن از آسیب‌های پیش‌پاافتاده.

شریل بینش دیگری را هم با من در میان گذاشت: که زن‌ها زمانی که خود را وقف دیگران کنند مطلوب تلقی می‌شوند اما زمانی که وقف خودشان باشند نامطلوب تلقی می‌شوند.

هرچه مردی موفق‌تر باشد افراد بیشتری دوستش خواهند داشت. برای زن‌ها دقیقاً برعکس است. هرچه از نظر حرفه‌ای موفق‌تر باشیم افراد کمتری دوستمان خواهند داشت.

(در واقع یکی از همان‌ها با استراتژی «وقتی اشتباه می‌کنی هرگز عذرخواهی نکن، فقط سخت‌تر حمله کن» به ریاست‌جمهوری رسید.

زن‌گریزی چیزی بدتر است. خشونت است. نفرت است. دشمنی است. همان وقتی است که زنی دوبار مردی را رد کرده و آن مرد مهربان به مردی ترسناک تبدیل می‌شود. یا وقتی که یک زن، سمتی را که یک مرد می‌خواسته به دست می‌آورد و آن مرد به جای دست دادن با او و آرزوی موفقیت کردن برایش، به او توهین کرده و عهد می‌بندد هرکاری برای سقوط او کند.

اما او در مورد این‌که یک زن تا چه حد اجازه دارد موفق باشد، عقیده‌ای دارد که حتی خودش هم می‌داند عادلانه نیست. تبعیض جنسی همهٔ روش‌های کوچک و بزرگی است که جامعه با آن دور زنان حصاری می‌کشد و می‌گوید «همین جا بمانید.» گلایه نکنید چرا که یک دخترِ خوب، این‌کار را نمی‌کند. سعی نکنید چیزی بشوید که زنان نباید باشند. این را نپوشید، آن‌جا نروید، به این فکر نکنید، خیلی پول در نیاورید. این کارها به هر دلیلی درست نیست، نمی‌توانیم دلیلش را توضیح بدهیم پس آن‌قدر سوال نپرسید.

بالاتر از هرچیز این است که قهرمان زندگی‌ات باشی نه قربانی.

پیروزی به این‌معنی خواهد بود: وارد کردن ضربه‌های شدید (چراکه تحملش را نداشت)، حفظ کردن خونسردی (چراکه وقتی در تنگنا قرار می‌گرفت اغلب به شرارت متوسل می‌شد)، تحویل دادن حرف‌های خودش به خودش (چرا که تحمل شنیدن آن‌ها را نداشت) و ارائهٔ صحبت‌های خودم با وضوح و دقت (چرا که او نمی‌توانست این‌کار را بکند)

دوره‌ای که سیاست‌ها و آداب ارزش محسوب می‌شدند، نه نقطه ضعف.

به جای اقرار به اشتباهاتش به دیگران حمله می‌کند، بقیه را خوار کرده و به آن‌ها توهین می‌کند اغلب با متهم کردن بقیه به انجام دادن کارهایی که خودش کرده یا می‌خواهد انجام دهد، ابراز وجود می‌کند.

تا امیدوار و مهربان بمانم نه این‌که بدبین و تندخو شوم؛ و این‌که هدفی جدید پیدا کنم و فصل جدیدی آغاز کنم تا بقیهٔ زندگی‌ام را مثل دوشیزه هاویشام در رمان آرزوهای بزرگ چارلز دیکنز به پلکیدن در خانه‌ام و با فکر کردن به این‌که زندگی‌ام چگونه می‌توانست باشد، نگذرانم.

اگرچه خشم و ناامیدی بر ما غلبه کرد، اما نابودمان نکرد، بدبین و بی‌رحممان نکرد.

اگرچه خشم و ناامیدی بر ما غلبه کرد، اما نابودمان نکرد، بدبین و بی‌رحممان نکرد.

«هرکسی حق دارد نظر خودش را داشته باشد، نه حقیقتِ خودش.»

آنچه انسان را از پای در نیاورد قوی‌ترش می‌کند.

باید سخت باشد. اگر سخت نباشد هرکسی می‌تواند از پسش بر بیاید. سختی است که فوق العاده اش می‌کند.

از این‌جا شروع می‌شود.