بریده‌هایی از کتاب همسر پنهانی

احساس اینکه آدم دیگری واقعآ و عمیقآ تو را درک می‌کند و آنچه را که تو می‌بینی، دوست دارد و تو هم همین احساس را درباره او داری، بهترین احساس دنیاست

رزا روی چمن‌ها، کنار او نشست و پرسید: «رمانت درباره چیست؟» «درباره عشق است. عشقی بزرگ که دهه‌ها طول می‌کشد و در نهایت، به اندوه می‌رسد.» او که به تاتیانا فکر می‌کرد، پر از دلتنگی بود. «اما چرا نمی‌تواند پایان خوشی داشته باشد؟» دمیتری گفت: «چون همه عشق‌ها پایان ناخوش دارند. مثل همه جنگ‌ها.»

«وقتی مخاطب ندارید، می‌توانید صادقانه‌ترین احساساتتان را بیان کنید. من نوشتن را برای درک خودم، بسیار سودمند می‌دیدم. نوشتن کمک می‌کند بدانید گاهی چطور به شکل غریزی، واکنشی نشان می‌دهید که گیجتان می‌کند، باعث می‌شود فکر کنید چرا عصبانی هستید؟ چرا آن چیز ناراحتتان می‌کند؟ شگفت‌انگیز اینکه نوشتن جرقه‌های کوچکی ایجاد می‌کند که باعث این واکنش‌ها می‌شوند. شاید فقط یک تفاوت ظریف ناخواسته باشد، چیزی که به دل می‌نشیند و موجب برانگیختن هیجان تجربه قدیمی‌تری می‌شود... طبیعت انسان گیراترین چیز درخور تأمل است

کیتی در یک جرقه ذهنی متوجه شد که آن‌ها در ازدواج، همیشه طبق الگوی تصمیم‌گیری‌های تام پیش رفته‌اند. شاید این بدان دلیل بود که تام کسی بود که حقوق منظم داشت. او تصمیم می‌گرفت از عهده کدام تعطیلات برمی‌آیند یا چه وقت به ماشین‌های جدید نیاز دارند. او خواسته بود به کروچ‌اند نقل مکان کنند، یک منطقه متوسط، اما شیک؛ با اینکه این نقل مکان به معنای صرف همه پس‌انداز کیتی از طریق کار دکوراسیون ساختمان و ارثیه پدر و مادرش بود، اما این تصمیم را تام گرفته بود.

حالا هیچ‌کس در زندگی او باقی نمانده بود، هیچ‌کس نبود که به خاطرش زندگی کند.

نوشیدن صرفآ راهی است برای رسیدن به آخر خط.»

ما هر دو به خاطر آدم‌هایی که نجاتمان دادند، خوش‌شانس بودیم؛ هرچند مطمئن نیستم آن‌ها هم به این خوش‌شانسی ما بوده باشند.»

وقتی من سه‌ساله بودم، با مادرم ازدواج کرد. می‌توانستم در عروسی‌شان، ساقدوش عروس باشم. همان‌طور که می‌توانی تصور کنی، این موضوع در دهه ۱۹۵۰، می‌توانست خیلی شوک‌برانگیز باشد!»

احساسی داشت که مدتی طولانی نداشته بود. با اینکه در کشوری بیگانه بود، اما آنجا را خانه خودش می‌دانست.

پرسید: «رمانت درباره چیست؟» «درباره عشق است. عشقی بزرگ که دهه‌ها طول می‌کشد و در نهایت، به اندوه می‌رسد.» او که به تاتیانا فکر می‌کرد، پر از دلتنگی بود. «اما چرا نمی‌تواند پایان خوشی داشته باشد؟» دمیتری گفت: «چون همه عشق‌ها پایان ناخوش دارند. مثل همه جنگ‌ها.»

یوروفسکی یک برگ کاغذ را درآورد و شروع به خواندن کرد: «با درنظرگرفتن این حقیقت که منسوبین شما در اروپا به تهاجم به ملت روسیه ادامه می‌دهند، هیئت‌رئیسه‌ی شورای منطقه‌ای، به تبعیت از اراده انقلابیون، رأی داده است که تزار نیکلاس رومانوف اسبق، به جرم جنایات سفاکانه بی‌شمار، باید تیرباران شود....» کیتی سعی کرد ترس و سردرگمی حاکم در آن اتاق را تصور کند. هیچ‌کدامشان انتظارش را نداشته‌اند، حتی بعد از ماه‌ها حصر. کدام دولتی شاه خود را بدون محاکمه می‌کشد؟

نمی‌توانست خداحافظی‌کردن دوباره با او را تحمل کند، آن‌هم وقتی نمی‌داند بار بعدی که او را در آغوش می‌گیرد، کی خواهد بود.

ترجمه متن با انتخاب عبارت‌های ناشیانه‌اش، ناجور به نظر می‌رسید،

فقط ای کاش می‌توانستیم به چشم‌های هم نگاه کنیم و بفهمیم که همه‌چیز چقدر خوب است.

کاش این جنگ زود تمام می‌شد تا من بتوانم با عجله به خانه و به آغوش تو بیایم.

وقتی می‌نویسم، احساس می‌کنم به تو نزدیکم و آرزو می‌کنم روزها ساعات بیشتری داشتند تا می‌توانستم بیشتر بنویسم.

«وقتی مخاطب ندارید، می‌توانید صادقانه‌ترین احساساتتان را بیان کنید. من نوشتن را برای درک خودم، بسیار سودمند می‌دیدم. نوشتن کمک می‌کند بدانید گاهی چطور به شکل غریزی، واکنشی نشان می‌دهید که گیجتان می‌کند، باعث می‌شود فکر کنید چرا عصبانی هستید؟ چرا آن چیز ناراحتتان می‌کند؟ شگفت‌انگیز اینکه نوشتن جرقه‌های کوچکی ایجاد می‌کند که باعث این واکنش‌ها می‌شوند. شاید فقط یک تفاوت ظریف ناخواسته باشد، چیزی که به دل می‌نشیند و موجب برانگیختن هیجان تجربه قدیمی‌تری می‌شود... طبیعت انسان گیراترین چیز درخور تأمل است.»

ماندن و جنگیدن مثل خودکشی بود؛ چون برای مبارزه با دشمنان، توپخانه و مهمات ند

بی‌امان، با قاطعیت کار می‌کرد و امیدوار بود با خسته‌شدن ماهیچه‌هایش، بتواند افکار وحشت‌زایی که در مغزش سروصدا می‌کردند را فروبنشاند. به تام فکر نکن؛ بس کن. تلفن همراه و لپ‌تاپش را بنا به عادت انسان‌های قرن بیست‌ویکم همراهش آورده بود؛ اما هر دو خاموش بودند.

نوشتن کمک می‌کند بدانید گاهی چطور به شکل غریزی، واکنشی نشان می‌دهید که گیجتان می‌کند، باعث می‌شود فکر کنید چرا عصبانی هستید؟ چرا آن چیز ناراحتتان می‌کند؟ شگفت‌انگیز اینکه نوشتن جرقه‌های کوچکی ایجاد می‌کند که باعث این واکنش‌ها می‌شوند.