بریده‌هایی از کتاب همسر پنهانی

«همان‌طور که در نوشته‌های فروید و یونگ آمده است، افراد می‌توانند خودشان را برای هر چیز مجازی‌ای متقاعد کنند.»

او مطمئن بود که تاتیانا صدای کوبیدن قلب در سینه‌اش را می‌شنود؛ چون او هم صدای قلب تاتیانا را می‌شنوید.

تازه دارم می‌فهمم من برای نویسندگی مناسب نیستم. مطمئنآ می‌توانم یک جمله را سر هم کنم، اما حرفی ندارم که مشتاقانه بخواهم بزنم. به همین دلیل است که هر چیزی را که شروع می‌کنم رها می‌کنم

وقتی وارد مسیر منتهی به کلبه شد، توانست از دور ببیند که در جلویی باز است. تاتیانا چه کار می‌کرد؟ به او گفته بود در را به روی کسی باز نکند. نزدیک‌تر که شد دید که در خُرد و تکه‌تکه شده است. ترس وجودش را گرفت، از اسبش پرید و با عجله به داخل رفت. «تاتیانا!» اسم او را فریاد زد و با وحشتی بی‌حساب، از اتاقی به اتاق دیگر رفت. صندلی در اتاق نشیمن برگشته بود اما تاتیانا آنجا نبود. دوباره کنترل کرد؛ داخل کمدها و پشت پرده‌ها را.

آن روز صبح که از خواب بیدار شده بود، در آب‌های درخشان دریاچه شنا کرده بود و به جیک‌جیک پرندگانِ پرسروصدایی که برای قلمروشان بگومگو می‌کردند، گوش سپرده بود. تا چشم کار می‌کرد، جنگل سبزِ انبوه بود و آبِ آبی پرتلألو و آسمان آبی مه‌آلود. این چشم‌انداز شعف‌انگیز، آشفتگی‌هایش را به آرامش تبدیل می‌کرد.

مردم در پاریس، واقعآ گرسنه بودند. زن‌ها درحالی‌که کودکان ژنده‌پوش از دامن‌شان آویزان بودند، برای لقمه‌ای نان در گوشه‌های خیابان خودشان را دراختیار مردان می‌گذاشتند. وقتی دستمزدشان را به دمیتری گفتند، او متوجه شد اگر راغب باشد می‌تواند با کمتر از یک دلار، یک فاحشه داشته باشد. به جای آن، به کسانی که از کنارشان می‌گذشت، پول نقد می‌داد و آن‌ها بدون نگاه‌کردن به چشم‌های دمیتری، زیر لب از او تشکر می‌کردند. او چه کسی بود که فکر می‌کرد می‌تواند درباره افسردگی بنویسد؟ این مردم خیلی بیشتر از او می‌دانستند.

دمیتری بعد از رسیدن به لندن، وقتی فهمید آمریکایی‌ها چقدر از تأثیرات جنگ در امان بوده‌اند، خجالت‌زده شد. آن‌ها هیچ سختی فیزیکی‌ای را در خانه تجربه نکرده بودند، اما اینجا، به هرکجا که نگاه می‌کردی سوراخ‌هایی بین ساختمان‌ها دیده می‌شد، راکت‌ها خانه بیشتر مردم را ویران و سراسر خیابان‌ها را مثل دهان‌های بدون دندان کرده بودند. هتل مرکزی لندن یعنی محل اقامتش، ریخته و پاشیده و بی‌رنگ‌ورو بود، برق دائم قطع و وصل می‌شد و آب گرم به‌شدت محدود بود.

کیتی انگشت به دهان مانده بود. به خودش می‌گفت روزنامه‌نگار؟ تمام تابستان را سعی کرده بود که اطلاعاتی درباره دمیتری پیدا کند، اما هرگز به این حقیقت نرسیده بود که دو تا از رمان‌هایش فیلم شده‌اند. حتی متحیرتر هم شد که وقتی داشت بزرگ می‌شد، هیچ‌کس درباره دمیتری چیزی به او نگفته بود. او و مادرش، پدرش و مادربزرگ مارتا، عصرهای شنبه غالبآ می‌نشستند و فیلم‌های قدیمی را تماشا می‌کردند. چرا هیچ‌کدام از آن‌ها اشاره‌ای به این ارتباط خانوادگی با دنیای فیلم‌ها نکرده بودند؟

چند نفر از نزدیکان و دوستان قدیمی او در اردوگاه‌های کار اجباری هیتلر جان خود را از دست دادند و گرچه تور او از آلمان نمی‌گذشت، اما رزا نمی‌توانست تحمل کند که به سواحل اروپا برگردد. برای او، کل آن قاره از ضدیهودی‌گرایی متعفن شده بود.

ارتباط صادقانه تنها راه گذر از بن‌بست عاطفی است؛