بریده‌هایی از کتاب همسر پنهانی

افراد ذاتی دارند، چیزی در چشم‌هایشان وجود دارد که آن‌ها را قابل شناسایی می‌کند.

«وقتی مخاطب ندارید، می‌توانید صادقانه‌ترین احساساتتان را بیان کنید.

آن‌ها افرادی نبودند که دمیتری به طور معمول، به عنوان دوست انتخاب کرده باشد، اما آن‌قدر وجه مشترک داشتند که عصر دلپذیری را باهم بگذرانند

من این درون‌نگری را دوست دارم. کاش همه مردها درون‌نگر بودند.»

محاکمه‌های مضحک و اردوگاه‌های غیرانسانی زندانیان ماهیت واقعی حاکمیت آن‌ها را نشان می‌دهند و من فکر می‌کنم درست نیست که نویسنده‌ها تلویحآ از این جنایات چشم بپوشند.»

دمیتری پوتین‌هایش را وسط اتاق پرت کرد. برای یک مردِ عمل، یک سرباز، غیرقابل تحمل بود که نتواند به زنی که بیشتر از هرکس در دنیا دوستش داشت، کمک کند

حس خوبی داشت که بگویند چه کار کند؛ این همان چیزی بود که کیتی به آن نیاز داشت، آن هم وقتی که زندگی‌اش داشت از هم می‌پاشید.

دمیتری گاهی در ذهنش، دو زنی که دوست می‌داشت را مقایسه می‌کرد. تاتیانا از لحاظ فکری به او نزدیک‌تر بود. وقتی در دهه نهم زندگی هستی، این مهم‌ترین مسئله است. احساس اینکه آدم دیگری واقعآ و عمیقآ تو را درک می‌کند و آنچه را که تو می‌بینی، دوست دارد و تو هم همین احساس را درباره او داری، بهترین احساس دنیاست.

ماتم‌گرفتن هرگز به التیام کسی کمک نمی‌کند، این حرف‌زدن است که کمک‌کننده است.

ارتباط صادقانه تنها راه گذر از بن‌بست عاطفی است؛