بریده‌هایی از کتاب مقدمات روان‌شناسی فروید

است. در پس هر ترس روان‌نژندی یک تمایل ابتدایی نهاد نسبت به شیئی که فرد از آن می‌ترسد نهفته است

پاداش‌ها و تنبیه‌های روان‌شناختی مورد استفاده توسط فرامن، به ترتیب شامل احساس غرور و احساس گناه و کهتری می‌شود. هنگامی که « من » رفتاری نیکو یا افکاری پسندیده داشته باشد، غرق در غرور و تفاخر می‌شود و برعکس، هنگامی که تسلیم وسوسه شده باشد، از خودش شرمسار است. غرور، با محبت نسبت به خود و گناه و کهتری با نفرت از خود، هم‌معنی هستند. این احساسات نمایندگان درونی محبت و طرد شدن از طرف والدین محسوب می‌شوند.

یک جا به جایی ناچیز در نسبت قدرت، از نیروگذاری روانی به نیروگذاری بازداشتی، به معنی تفاوت بین انجام دادن و انجام ندادن عملی می‌باشد. یک افزایش اندک در نیروگذاری روانی یا یک کاهش ناچیز در نیروگذاری بازداشتی، زمانی که انگشت فرد بر روی ماشه‌ی یک اسلحه قرار گرفته، ممکن است باعث شود تا اسلحه شلیک شود، انسانی به قتل برسد و قاتلی محاکمه گشته، محکوم شده و به دار آویخته شود. توازن ظریف قدرت که غالباً بین نیروهای سوق‌دهنده و بازدارنده‌ی شخصیت وجود دارد، پیش‌بینی این‌که فرد در هر موقعیتی دقیقاً چه رفتاری خواهد کرد را بسیار دشوار می‌سازد

فرامن یک فرد بلندنظر نیز می‌تواند با تهاجم نسبت به افرادی که غیراخلاقی محسوب می‌شوند، ارضای نهاد را کسب کند. بی‌رحمی و خشونت، تحت لوای اظهار تنفر نسبت به مسائل غیراخلاقی، در تاریخ بی‌سابقه نبوده و در سطوح گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. برای مثال، تاریخ شاهد وحشی‌گری‌ها و بی‌رحمی دادگاه‌های تفتیش عقاید، زنده سوزاندن ساحران و جادوگران و قتل‌های دسته‌جمعی که نازی‌ها مرتکب شدند، بوده است. محرک این حملات آزادگرانه، آشکارا نیات به ظاهر والای اخلاقی بوده است، ولی در حقیقت این نیات نشان‌دهنده‌ی تظاهرات بدوی نهاد هستند. در این گونه موارد گفته می‌شود که فرامن توسط نهاد به فساد کشیده شده است

چنین به نظر می‌رسد که فرامن، به عنوان دشمن غرائز لذت‌بخش و غیراخلاقی، قاعدتاً باید همواره به مخالفت با نهاد برخیزد. ولی این حالت همیشه صادق نیست. گاهی پیش می‌آید که نهاد می‌تواند با هدف ارضای غرائز، حتی فرامن را بازیچه‌ی دست خود قرار دهد. بدین معنی که فرامن می‌تواند به عنوان نماینده‌ی نهاد، هم در ارتباط با جهان بیرونی و هم در رابطه با « من »، ایفای نقش کند. برای مثال، فرامن یک فرد متعصب و متعهد به اصول اخلاقی، می‌تواند نسبت به « من » خویش شدیداً تهاجمی برخورد کند. فرامن « من » را وادار می‌کند که احساس بی‌ارزشی و شرور بودن کند. فردی که چنین احساساتی را تجربه کند، ممکن است به خود آسیب بدنی وارد کند یا دست به خودکشی زند. اِعمال پرخاشگری نسبت به خود، تکانه‌های تهاجمی نهاد را ارضا می‌کنند.

« زندگی من تنها به سمت یک هدف واحد معطوف بوده است: این‌که بتوانم استنباط کنم یا حدس بزنم دستگاه ذهن بشر چگونه ساخته شده است و چه نیروهایی در آن به طور متقابل بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند یا اثر یکدیگر را خنثی می‌کنند. »

« روانکاوی در زیرمجموعه‌ی روان‌شناسی قرار می‌گیرد؛ اما نه تحت لوای روان‌شناسی پزشکی، به معنی سنتی آن و نه تحت لوای روان‌شناسی فرآیندهای مرضی است. روانکاوی تنها زیرمجموعه‌ای از روان‌شناسی است. مسلماً روانکاوی، کل و تمام روان‌شناسی نیست بلکه یکی از زیرساخت‌های آن است و حتی شاید زیربنای کلی آن به حساب آید. »

روان‌شناسی پویشی نوعی از روان‌شناسی است که به مطالعه‌ی تغییر شکل و تبادل نیرو در شخصیت انسان می‌پردازد و یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌ها در علم نوین و بی‌تردید حساس‌ترین رویداد در تاریخ روان‌شناسی محسوب می‌شود.

کودک در طول سال‌های اولیه‌ی زندگی، با موقعیت‌هایی مواجه می‌شود که یارای مقابله با آن‌ها را ندارد و این تجربه‌های آسیب‌زا پیش‌زمینه‌ی تشکیل شبکه‌ی وسیعی از ترس‌ها هستند. در سال‌های بعد هر موقعیتی که فرد را در زمینه‌ی به وجود آمدن دوباره‌ی حالت ناتوانی دوران کودکی تهدید کند، زنگ خطر اضطراب را به صدا در خواهد آورد. تمام ترس‌ها با تجربه‌های درماندگی اولیه‌ی ناتوانی مرتبط هستند و از آن‌ها نشأت می‌گیرند. به همین دلیل محافظت از کودک در برابر تجربه‌های آسیب‌زا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

نظام ادراک ما همانند یک ساز و کارِ رادار عمل می‌کند که با سرعت، جهان را مورد به مورد بررسی می‌کند و از آن تعداد زیادی عکس برمی‌دارد. هنگامی که نظام ادراکی یک شیء مورد نیاز را کشف می‌کند یا متوجه خطری احتمالی دردنیای بیرونی می‌شود، آرام می‌گیرد و توجه خود را بر شیء مورد نظر یا خطر احتمالی متمرکز می‌کند.