بریده‌هایی از کتاب مانیفست یک فمینیست در پانزده پیشنهاد

به یاد دارم وقتی کودک بودم از کلماتی مبهم برای صحبت در مورد اندام جنسی استفاده می‌کردند و من به‌عنوان یک دختربچه نمی‌دانستم چطور باید در این مورد حرف بزنم. بیشتر پزشکان می‌گویند بهتر است اندام جنسی را با همان اسامی بیولوژیکی خود برای کودکانتان تعریف کنید، البته این مسئله‌ای است که تو باید در موردش تصمیم بگیری، اما روان‌شناسان تأکید دارند به‌جای این اسامی، از کلمه اندام خصوصی استفاده کرد. برای آنکه بتوانی راحت و صمیمی با دختر خود در مورد خصوصیات جنسی او صحبت کنی، ابتدا باید خودت را از محدودیت‌های فکری برهانی و می‌دانم که این کار دشوار است.

این کافی نیست که به او بگویی دختری می‌خواهی که همه‌چیز را به تو بگوید؛ باید خودت کودکانه صحبت کردن را بیاموزی. منظورم این است که باید با او هم‌کلام شوی و به زبان او حرف بزنی. باید ببینی به‌عنوان کودک برای صحبت در مورد اندام‌های جنسی خود ترجیح می‌دهد از چه کلمه‌ای استفاده کند.

لطفاً به او نگو که رابطهٔ جنسی فقط ابزاری برای تولیدمثل است. به او بگو که رابطهٔ جنسی اگر همراه با عشق و تعهد باشد، امری خوشایند و پسندیده است پس باید قبل از اقدام به آن پیامدهای عاطفی آن را بپذیرد. به او یاد بده که بدنش فقط و فقط به خودش تعلق دارد، پس لزومی ندارد که اگر تحت فشار روحی قرار گرفت یا اگر خودش دوست نداشت، اجازه دهد کسی بدنش را لمس کند.

پس کاری کن که دخترت به جای احساس ترس، حس خودارزشمندی و آگاهی داشته باشد.

«آگاهانه نسبت به جسم و سلامت فیزیکی او حساس باش.» او را تشویق کن که فعالیت ورزشی داشته باشد. به او یاد بده که از نظر جسمانی فعال باشد. با او قدم بزن، شنا کن، بدو، تنیس بازی کن، فوتبال یا هر ورزش دیگری را امتحان کن. این مسئله نه‌فقط برای سلامتی مهم است، بلکه به او کمک می‌کند تا با هرگونه تصویر منفی از بدن زن که جامعه به خورد زن‌ها می‌دهد، راحت‌تر بجنگد، زیرا این تصاویر منفی در او حس ناامنی ایجاد خواهند کرد. بگذار دخترت بفهمد که فعال بودن چقدر ارزشمند است.

برای او یک نام مستعار ایگبویی انتخاب کن. وقتی من بچه بودم، خاله گلادی مرا «آدا اوبودا» صدا می‌زد. من همیشه عاشق این اسم بودم. این اسم به معنای «دختر سرزمین مبارزان» بود و من از شنیدن آن به خود می‌بالیدم.

به او تفاوت برابری و نابرابری و اهمیتِ محترم شمردن تمام افرادی را که نیت بدی ندارند، بیاموز. به او یاد بده که خدمتکار خانه نیز انسانی مثل خود اوست. به او بیاموز که همیشه با راننده سلام و احوال‌پرسی کند. این آداب اجتماعی را به هویت او پیوند بزن. برای مثال به او بگو: «وقتی تو کودک بودی، به تمام افرادی که بزرگ‌تر از تو بودند، سلام می‌کردی و برایت فرقی نداشت که به چه کاری مشغول هستند.»

گاهی مجبور خواهی شد در برابر آموزه‌های مدرسه بایستی، زیرا برنامهٔ آموزشی مدارس نیجریه به‌هیچ‌وجه به کودکان یاد نمی‌دهد که به تاریخ خود ببالند. مطمئن باش معلم‌های دخترت ترجیح می‌دهند به او ریاضیات، علوم، هنر و موسیقی بیاموزند، پس تو مجبور خواهی شد خودت آموزگارش باشی.

این را نیز باید به او بیاموزی که به انسان‌ها بر اساس اندازهٔ کیفِ پول و حساب‌بانکی‌شان احترام نگذارد.

پول نقش مهمی دارد و برای آدمی اتکابه‌نفس به همراه می‌آورد

«حس هویت و حضور را درون دخترت بیدار کن.» این حس بسیار مهم است.

بسیاری از متجاوزان جنسی روی همین مسئله تکیه می‌کنند. بسیاری از دختران ما پس از آنکه به آن‌ها تجاوز می‌شود، ساکت می‌مانند، زیرا می‌خواهند خوب و دوست‌داشتنی باقی بمانند. بسیاری از دختران ما سعی می‌کنند با مردانی خوب باشند که به آن‌ها آسیب وارد می‌کنند. بسیاری از دختران ما به احساسات مردانی اهمیت می‌دهند که بدترین صدمه را از آن‌ها خورده‌اند. همهٔ این‌ها پیامدهای فاجعه‌بار دوست‌داشتنی بودن است. ما دنیایی پر از زن‌هایی داریم که قادر نیستند نفس عمیقی بکشند، چون برای مدت طولانی شرطی شده‌اند که قالب‌هایی به خود بگیرند تا دوست‌داشتنی‌تر باشند.

هرگز هیچ فشاری به دخترت وارد نکن. همیشه به دخترها یاد می‌دهیم که دوست‌داشتنی باشند، خوب باشند و در یک کلام قلابی باشند، ولی به پسرها چنین چیزهایی را نمی‌آموزیم؛ این خطرناک است.

به من می‌گفت که مردم حرف‌هایی که می‌زنم یا کارهایی که می‌کنم را دوست ندارند، چقدر ناراحت می‌شدم؟ همیشه از جانب او این فشار غیرمستقیم را حس می‌کردم که باید خودم را تغییر دهم تا مردم را از خود راضی نگه دارم. این موضوع ناراحت‌کننده بود؛ زیرا نیاز داشتم دست‌کم نزدیک‌ترین افراد به من مرا تشویق کنند که خود حقیقی‌ام را نشان دهم.

«به او یاد بده که دوست‌داشتنی بودن را فراموش کند.» وظیفهٔ او این نیست که خودش را دوست‌داشتنی کند، بلکه وظیفه دارد که خودِ خودش باشد؛ خودی که صادق است و نسبت به مساوات همهٔ انسان‌ها حساس است.

مردانی هستند که فقط زمانی با زن‌ها همدلی می‌کنند که آن‌ها را جای خواهر، مادر یا دختر خود می‌گذارند و هرگز نمی‌توانند زنان را به‌عنوان انسان‌هایی با حقوق مساوی در نظر گیرند.

حتی اگر او به مدرسه نرود و فقط کتاب بخواند، قول می‌دهم داناتر از کودکی شود که تحت محدودیت‌های آموزش‌وپرورش، درس و کتاب می‌خواند. کتاب‌ها به او کمک می‌کنند تا دنیا را بهتر بشناسد و آن را به چالش بکشد، به او کمک می‌کنند تا خودش را بهتر بیان کند و راحت‌تر بتواند رسالت آیندهٔ خویش را انتخاب کند. فرقی نمی‌کند که بخواهد سرآشپز، دانشمند یا خواننده شود. او می‌تواند از مهارت‌هایی که کتاب‌ها به او می‌دهند، بهره گیرد. منظورم کتاب‌های درسی نیست، بلکه کتاب‌های تاریخ، رمان و خودزندگی‌نامه‌هاست.

ما فمینیست‌ها گاهی به‌طور افراطی از واژه‌های صنف خود استفاده می‌کنیم.

به او یاد بده که ما همه انسان هستیم و قرار نیست مثل هم باشیم

به او بیاموزی که به انسان‌ها بر اساس اندازهٔ کیفِ پول و حساب‌بانکی‌شان احترام نگذارد.