بریده‌هایی از کتاب مانیفست یک فمینیست در پانزده پیشنهاد

لطفاً واژهٔ کمک را از جملاتی که در مورد شوهرت می‌گویی، حذف کن. وقتی چودی از دخترتان مراقبت می‌کند، به تو کمک نمی‌کند، بلکه کاری را انجام می‌دهد که باید انجام دهد. وقتی ما زن‌ها می‌گوییم که پدرها کمک می‌کنند، ناخواسته این پیام را منتقل می‌کنیم که مراقبت از کودک در قلمرو زنان است که برخی از پدرها با شجاعت وارد آن می‌شوند

وقتی این کارها را به اشتراک می‌گذارید، خشم، خستگی و تنش در تو کم می‌شود و دلیلش این است که برابری حقیقی جایی برای خشم نمی‌گذارد،

گاهی مادرها آن‌قدر خود را درگیر انجام دادن همهٔ کارها می‌کنند که خود بی‌آنکه بدانند در کاهش مسئولیت‌های مرد خانه همدست می‌شوند. شاید فکر کنی که شوهرت آن‌طور که باید نمی‌تواند دخترت را حمام کند یا شاید نتواند آن‌طور که باید لباس‌های او را عوض کند. خُب که چه؟ چه اتفاق خیلی بدی خواهد افتاد؟ مطمئن باش اگر دخترت در دستان پدرش باشد، نمی‌میرد. واقعیت این است که پدرش او را دوست دارد. برای دخترت هم خوب است که گاهی پدرش از او نگهداری و مراقبت کند.

والدگری تمرین می‌خواهد و البته عشق.

لطف کن و این عقیده را که مادری‌کردن با کارکردن منافات دارد، ببوس و دور بینداز.

مردم برای توجیه کارها و عقاید خودشان آگاهانه کلمهٔ سنت را به بازی می‌گیرند تا به خواسته‌هایشان برسند

تو حتی مجبور نیستی عاشق شغلت باشی، فقط می‌توانی عاشق چیزهایی باشی که شغلت به تو هدیه می‌دهد؛ چیزهایی مثل اعتماد به خویشتن و عزت‌نفس که حاصل کار کردن و پول درآوردن است.

اساسِ فکری تو چیست؟ یک اساسِ فکری فمینیستی می‌گوید: «من مهم هستم. من نیز به اندازهٔ مردان ارزشمندم و این ارزشمندی تابع زمان و مکان و اگر و اما نیست. من نیز به همان اندازه مهم هستم.» ابزار دوم یک سؤال است: «آیا می‌توانی گزینه را برعکس کنی و همان نتیجه را بگیری؟» برای مثال: بسیاری از مردم بر این باورند که پاسخ فمینیستی یک زن به ناباروری شوهرش باید این باشد که او را ترک کند، درحالی‌که من فکر می‌کنم ماندن نیز انتخابی فمینیستی است، ولی به موقعیت بستگی دارد. اگر همسرتان با زن دیگری بخوابد و شما او را ببخشید، آیا او نیز در شرایط یکسان شما را می‌بخشد؟ اگر پاسخ مثبت است، پس گزینهٔ بخشیدن او می‌تواند انتخابی فمینیستی باشد

هنوز فکر می‌کنم از لحاظ اخلاقی ضروری است که گفت‌وگوهایی صادقانه دربارهٔ پرورش متفاوت کودکان داشته باشیم و ساعت‌ها بحث کنیم که چطور می‌توان دنیایی عادلانه‌تر برای زنان و مردان خلق کرد.

به یاد داشته باش که نمی‌گویم او را دختری بدون قوهٔ قضاوت بار آوری. این روزها عبارت «عدم‌قضاوت اخلاقی» خیلی متداول شده است. مفهوم کلی پشت این عبارت می‌گوید که من هیچ ایده‌ای نسبت به هیچ‌چیز ندارم یا ترجیح می‌دهم عقایدم را برای خودم نگه دارم، برعکس دلم می‌خواهد دخترت پر از عقیده و ابتکار باشد و عقاید او از جایگاهی انسانی، آگاه و بصیر نشأت بگیرد.

به او یاد بده که برخی افراد به مسجد می‌روند و برخی به کلیسا و دیگران برای پرستش خداوند به مکان‌هایی دیگر و البته خیلی‌ها هستند که خدا را نمی‌پرستند و این روش زندگی آن‌هاست.

به او یاد بده که ما نمی‌توانیم و اصلاً قرار نیست همه‌چیز را در مورد زندگی بدانیم. هم مذهب و هم علم، فضاهای ناشناخته‌ای دارند که ما هنوز آن‌ها را نیافته‌ایم، اما همین دانسته‌ها برای آرام بودن کافی است. به او یاد بده که هرگز تجربه‌ها و معیارهای خود را جهانی نکند. به او بیاموز که معیارها و استانداردهایش فقط مختص خودش هستند و به فرد دیگری تعلق ندارند. این تنها شکل فروتنی است: درک این حقیقت که تفاوت امری طبیعی است.

او باید بداند و بفهمد که انسان‌ها مسیرهای متفاوتی را برمی‌گزینند و تا زمانی که این مسیرها به کسی صدمه نمی‌زنند، باید به آن‌ها احترام گذاشت.

به او یاد بده که هرگز ارزش را با تفاوت پیوند ندهد. به او یاد بده که ما همه انسان هستیم و قرار نیست مثل هم باشیم؛ زیرا تفاوت، حقیقت دنیای ماست و با آموزش تفاوت‌ها، به او ابزار لازم برای لذت از زندگی در دنیایی متنوع و گوناگون را بده.

در دنیا زنان زیادی هستند که زنان دیگر را دوست ندارند. تنفر از زن در میان خود زنان وجود دارد و نادیده‌گرفتن یا حرف‌نزدن در مورد آن، موجب ایجاد فرصت‌هایی برای ضدفمینیسم‌ها می‌شود تا فمینیسم را زیر سؤال ببرند. اینکه زنی ادعا کند فمینیست نیست، لزوماً فمینیسم را زیر سؤال نمی‌برد و فقط به ما نشان می‌دهد که همان‌طور که تمام مردان ضدزن نیستند، تمام زنان نیز می‌توانند فمینیسم نباشند.

گاهی اوقات در مباحث پیرامون جنسیت، این فرضیه مطرح می‌شود که زنان باید از نظر اخلاقی از مردان بهتر باشند. باید بگویم که چنین چیزی نیست. زنان نیز مانند مردان انسان‌اند. خوب بودن زنانه به اندازهٔ بد بودن زنانه طبیعی است.

«وقتی می‌خواهی به او در مورد ظلم و ستم بیاموزی، دقت کن که مظلومیت و قداست را از هم جدا کنی.» قداست پیش‌نیاز کرامت نیست. انسان‌هایی که نامهربان و ناراست هستند نیز انسان‌اند و هنوز شایستهٔ کرامت؛ برای مثال حقوق مالکیت برای زنان روستایی نیجری یک مسئلهٔ فمینیستی مهم است و زنان برای آنکه از این حقوق برخوردار شوند، نیازی به خوب بودن یا قدیس بودن ندارند.

اگر اولین ابزار فمینیسمی این کتاب را بپذیری، دیگر انتظار کشیدن برای آنکه مردی از دخترت خواستگاری کند، مفهومی ندارد؛ زیرا ازدواج تغییری مهم در زندگی دخترت است و دخترت نیز به اندازهٔ همسرش حق انتخاب دارد.

اما چرا باید طوری فرزندانمان را پرورش دهیم که فقط نیمی از آن‌ها، یعنی دختران، به عشق اهمیت دهند؟ به‌تازگی در اتاقی پر از زنان جوان بودم و متوجه شدم تمام صحبت‌های آن‌ها در مورد مردان است: فلان مرد خیانت کرد. فلان مرد دروغ گفت. فلان مرد به من وعدهٔ ازدواج داد، اما بعد غیبش زد. شوهرم این کار را کرد و آن کار را کرد، و بعد به این فکر کردم که هرگز برعکس این را ندیده‌ام. به‌ندرت پیش می‌آید که صحبت‌های خودمانی اتاقی پر از مرد به زن‌ها ختم شود و اگر این‌طور هم باشد، قطعاً عزاداری و مرثیه‌خوانی به‌خاطر رفتار زنان نیست.

فکر می‌کنم عشق مهم‌ترین چیز در زندگی است. تعریفش هرچه باشد و هر شکلی که داشته باشد، از نظر من عشق یعنی دیگران به تو ارزش می‌دهند و تو نیز به آن‌ها ارزش می‌دهی