بریده‌هایی از کتاب مانیفست یک فمینیست در پانزده پیشنهاد

این ایدهٔ مسخره که مردان، مرد هستند به این معناست که استانداردهای جامعه برای مردان آسان‌تر است.

لطفاً دخترت را قبل از هر چیز، یک انسان بدان. او را دختری با ویژگی‌های معین در نظر نگیر. ضعف‌ها و قوت‌های او را به‌عنوان یک انسان ببین. او را بر مقیاس بهترین نسخهٔ خودش ارزیابی کن.

نسبت به کاری که انجام می‌دهی، هر کسی عقیده و نظری دارد، اما آنچه اهمیت دارد کاری است که تو دوست داری برای خودت انجام دهی و یادت باشد قرار نیست همان کاری را انجام دهی که خوشایند دیگران است. لطف کن و این عقیده را که مادری‌کردن با کارکردن منافات دارد، ببوس و دور بینداز.

به او یاد بده که داشتن بیولوژی زنانه، شرمندگی ندارد. به او بیاموز که بلوغ و قاعدگی مرحله‌ای طبیعی در رشد است و خجالت ندارد. برایش روشن کن که اگر قاعدگی نبود، هیچ نژادی از انسان روی زمین حضور نداشت. به او بگو شاید از نظر برخی خون قاعدگی نجس باشد اما همین مرحلهٔ طبیعی است که از یک زن، مادر می‌سازد و مادر مقدس‌ترین واژهٔ دنیاست. برایش بگو که اگر این دوران نبود، هیچ انسانی در این دنیا نفس نمی‌کشید.

پس به جای اینکه به دخترت یاد بدهی که دوست‌داشتنی باشد، به او یاد بده که صادق و مهربان باشد. یاد بده که شجاع باشد؛ او را ترغیب کن که افکارش را به زبان بیاورد، حقایق وجودی‌اش را بیرون بریزد و وقتی این‌گونه شد، او را مدح و ستایش کن. وقتی در شرایط سخت، موضعی حقیقی را در پیش گرفت و روی آن پافشاری کرد، او را بیش از هر زمانی تشویق کن. به او بگو که مهربانی مهم است. وقتی با دیگران مهربان است، او را تحسین کن، اما به او یاد بده که هرگز مهربان بودن را باری به‌هرجهت نگیرد. به او بگو که او نیز شایستهٔ مهربانی دیگران است. به او یاد بده برای تمام عقایدش ایستادگی کند. اگر کودکی بدون اجازهٔ دخترت، اسباب‌بازی او را گرفت، دخترت را ترغیب کن که وسیله‌اش را پس بگیرد. به او یاد بده که رضایت شخصی‌اش از همه‌چیز مهم‌تر است. به او بگو اگر چیزی ناراحتش کرد، آن را با صدای بلند بگوید

«هر ازدواجی را یک دستاورد نخوان.» به روش‌های مختلف برای او توضیح بده که قرار نیست هر لحظه اشتیاقِ آن را در سر بپروراند. ازدواج می‌تواند شاد یا ناشاد باشد و هرگز یک رسالت شمرده نمی‌شود.

به او نشان بده که نیازی ندارد همه دوستش داشته باشند. به او بگو که اگر کسی او را دوست نداشت، حتماً شخص دیگری پیدا می‌شود که او را دوست داشته باشد. به او بیاموز که یک شی‌ء نیست که دوست داشته یا دوست نداشته شود، بلکه هویتی است که خود می‌تواند دوست داشته باشد یا دوست نداشته باشد.

اولین ابزار، اساسِ فکری توست. همان باور محکم و تغییرناپذیری که همهٔ تصمیم‌های خود را با آن آغاز می‌کنی. اساسِ فکری تو چیست؟ یک اساسِ فکری فمینیستی می‌گوید: «من مهم هستم. من نیز به اندازهٔ مردان ارزشمندم و این ارزشمندی تابع زمان و مکان و اگر و اما نیست. من نیز به همان اندازه مهم هستم.» ابزار دوم یک سؤال است: «آیا می‌توانی گزینه را برعکس کنی و همان نتیجه را بگیری؟» برای مثال: بسیاری از مردم بر این باورند که پاسخ فمینیستی یک زن به ناباروری شوهرش باید این باشد که او را ترک کند، درحالی‌که من فکر می‌کنم ماندن نیز انتخابی فمینیستی است، ولی به موقعیت بستگی دارد. اگر همسرتان با زن دیگری بخوابد و شما او را ببخشید، آیا او نیز در شرایط یکسان شما را می‌بخشد؟ اگر پاسخ مثبت است، پس گزینهٔ بخشیدن او می‌تواند انتخابی فمینیستی باشد، چراکه نابرابری حقوق زن و مرد در آن نقشی ندارد. متأسفانه واقعیتِ بیشتر ازدواج‌ها این است که پاسخ این سؤال اغلب منفی است و دلیل آن نیز، نابرابری جنسیتی است. این ایدهٔ مسخره که مردان، مرد هستند به این معناست که استانداردهای جامعه برای مردان آسان‌تر است.

به جای اینکه به دخترت یاد بدهی که دوست‌داشتنی باشد، به او یاد بده که صادق و مهربان باشد. یاد بده که شجاع باشد؛ او را ترغیب کن که افکارش را به زبان بیاورد، حقایق وجودی‌اش را بیرون بریزد و وقتی این‌گونه شد، او را مدح و ستایش کن. وقتی در شرایط سخت، موضعی حقیقی را در پیش گرفت و روی آن پافشاری کرد، او را بیش از هر زمانی تشویق کن. به او بگو که مهربانی مهم است. وقتی با دیگران مهربان است، او را تحسین کن، اما به او یاد بده که هرگز مهربان بودن را باری به‌هرجهت نگیرد. به او بگو که او نیز شایستهٔ مهربانی دیگران است. به او یاد بده برای تمام عقایدش ایستادگی کند.

به دخترت بگو که زنان نیازی به قهرمان شدن ندارند، بلکه باید به‌عنوان یک انسانِ دارای حقوق مساوی، پذیرفته شوند.

لطفاً دخترت را قبل از هر چیز، یک انسان بدان. او را دختری با ویژگی‌های معین در نظر نگیر. ضعف‌ها و قوت‌های او را به‌عنوان یک انسان ببین. او را بر مقیاس بهترین نسخهٔ خودش ارزیابی کن.

به او یاد بده که عشق فقط دادنی نیست، بلکه گرفتنی است. این موضوع خیلی مهم است، زیرا ما مادرها از همان روز اول به دخترانمان سرنخ‌هایی می‌دهیم که به آن‌ها یاد می‌دهد بخش بزرگی از عشق این است که خودشان را فدا کنند، اما به پسرها چنین چیزی را نمی‌آموزیم. به او یاد بده که همان‌قدر که باید عاطفه و عشق بدهد، باید عشق و عاطفه نیز بگیرد. فکر می‌کنم عشق مهم‌ترین چیز در زندگی است. تعریفش هرچه باشد و هر شکلی که داشته باشد، از نظر من عشق یعنی دیگران به تو ارزش می‌دهند و تو نیز به آن‌ها ارزش می‌دهی، اما چرا باید طوری فرزندانمان را پرورش دهیم که فقط نیمی از آن‌ها، یعنی دختران، به عشق اهمیت دهند؟

اگر ما با زنجیر محکم نقش‌های جنسیتی، کودکان و نوجوانان را به اسارت نکشیم، به آن‌ها فضایی کافی داده‌ایم تا به تمام پتانسیل‌های فردی خودشان دست یابند.

«به دخترت خواندن بیاموز.» به او یاد بده که عاشق کتاب باشد. بهترین روش برای کتاب‌خوان شدن او این است که تو را در آن حال ببیند. وقتی تو مشغول خواندن باشی، درک می‌کند که خواندن ارزشمند است، حتی اگر او به مدرسه نرود و فقط کتاب بخواند، قول می‌دهم داناتر از کودکی شود که تحت محدودیت‌های آموزش‌وپرورش، درس و کتاب می‌خواند. کتاب‌ها به او کمک می‌کنند تا دنیا را بهتر بشناسد و آن را به چالش بکشد، به او کمک می‌کنند تا خودش را بهتر بیان کند و راحت‌تر بتواند رسالت آیندهٔ خویش را انتخاب کند.

دنیای ما پر از مردان و زنانی است که زنان قدرتمند را دوست ندارند. انگار همگی شرطی شده‌ایم که قدرت را با مردانگی پیوند دهیم، به‌طوری‌که زن قدرتمند را یک پدیدهٔ غیرطبیعی بدانیم و وقتی می‌شنویم که زنی قدرتمند است، او را بازجویی می‌کنیم. می‌پرسیم: «آیا او متواضع است؟ آیا لبخند می‌زند؟ گستاخ نیست؟ به خانه و زندگی‌اش نیز می‌رسد؟» این سؤال‌ها را هرگز در مورد مردهای قدرتمند نمی‌پرسیم

لطفاً واژهٔ کمک را از جملاتی که در مورد شوهرت می‌گویی، حذف کن. وقتی چودی از دخترتان مراقبت می‌کند، به تو کمک نمی‌کند، بلکه کاری را انجام می‌دهد که باید انجام دهد. وقتی ما زن‌ها می‌گوییم که پدرها کمک می‌کنند، ناخواسته این پیام را منتقل می‌کنیم که مراقبت از کودک در قلمرو زنان است که برخی از پدرها با شجاعت وارد آن می‌شوند؛ اما این‌طور نیست

به‌تازگی مباحثی در مورد زنان و آشپزی در رسانه‌های اجتماعی نیجریه خواندم. این مباحث در این مورد بودند که دختر جوانی که قصد ازدواج دارد، باید چطور برای شوهرش غذا درست کند. به‌نظرم مضحک است، درست مثل طنزی که در تمام چیزهای تلخ وجود دارد. خنده‌دار است که در این روزگار هنوز دست‌پخت خوب و آشپزی کردن را تستی برای ازدواج خانم‌ها می‌دانیم. دانش آشپزی از قبل در رحم خانم‌ها کار گذاشته نشده است؛ آشپزی یاد گرفته می‌شود. آشپزی نیز مانند بیشتر کارهای خانه‌داری مهارتی برای زندگی بهتر است که هم مردان و هم زنان بهتر است آن را بیاموزند، البته هم مردان و هم زنان می‌توانند از یادگیری این مهارت طفره بروند.

«هرگز برای کار کردن از کسی عذرخواهی نکن. تو آنچه انجام می‌دهی دوست داری و دوست داشتنِ آنچه انجام می‌دهی، بزرگ‌ترین هدیه برای فرزندت است.»

ه یاد داشته باش که نمی‌گویم او را دختری بدون قوهٔ قضاوت بار آوری. این روزها عبارت «عدم‌قضاوت اخلاقی» خیلی متداول شده است. مفهوم کلی پشت این عبارت می‌گوید که من هیچ ایده‌ای نسبت به هیچ‌چیز ندارم یا ترجیح می‌دهم عقایدم را برای خودم نگه دارم، برعکس دلم می‌خواهد دخترت پر از عقیده و ابتکار باشد و عقاید او از جایگاهی انسانی، آگاه و بصیر نشأت بگیرد.

«به دخترت خواندن بیاموز.» به او یاد بده که عاشق کتاب باشد. بهترین روش برای کتاب‌خوان شدن او این است که تو را در آن حال ببیند. وقتی تو مشغول خواندن باشی، درک می‌کند که خواندن ارزشمند است