بریده‌هایی از کتاب دروغ‌های مسلح (شیوه‌های اندیشیدن انتقادی در عصر پساحقیقت)

پیش‌از این در حدود پانزده سال قبل، وزارت آموزش و پرورش ایالات متحده در طی پژوهشی دریافت که یک‌پنجم بزرگ‌سالان آمریکایی قادر به گنجاندن اطلاعات در بستر متن و یا «حتی قادر به یک استنتاج بسیار سطحی از مطالب مکتوب نیستند.»

چالشی که در پیش روی ما قرار دارد، در واقع کنکاش در مورد حقیقت است.

مردم غالباً جریانهای احساسی و شهودی را به جای اینکه در جست‌وجوی یک جواب منطقی برای مشکلات و سؤالات باشند بیشتر دنبال می‌کنند، بدون اینکه بدانند با این بی‌اعتنایی در کام خطر فرو می‌روند.

هوش انسان به مثابه یک ماشین عظیم تشخیص دهنده الگوها عمل می‌کند، ودر صدد استخراج یک نظم و ساختار از آن چیزی است که به‌طور تصادفی شکل می‌گیرد.

دانش علمی از طریق گردآوری حجم عظیمی از داده‌ها که از آزمایش‌های فراوان انجام‌شده در آزمایشگاه‌های متعدد به دست می‌آید. هر آزمایشی نهادن یک آجر در یک دیوار بسیار بزرگ است.

طبیعت فقط به ما اجازه می‌دهد تا احتمالات را بررسی کنیم و به همین خاطر است که علوم هنوز سر پا ایستاده است و فرو نپاشیده است

اگر شما می‌خواهید مردم را با ضد علم‌ها فریب بدهید می‌توانید با شیوه‌های گوناگون این کار را انجام دهید. به‌طور مثال می‌توانید مقداری از مطالب واقعی و قابل اثبات را در لابه‌لای مطالبتان بگنجانید و هنگامی که یکی از مطالب شما واقعی به نظر رسید دیگران هم واقعی به نظر می‌رسند

مردم نیاز به داستان دارند و دلیل اصلی اینکه شایعات، ضد علم‌ها و شبه واقعیت‌ها می‌توانند به راحتی به وسیله رسانه‌های جمعی تبلیغ شوند و فضا را مسموم کنند، این است.

تامپسون چیزی را ضد علم می‌نامد که در مقابل جریان دانش واقعی قرار گیرد و دارای یک اعتبار اجتماعی می‌شود.

مغز ما به‌گونه‌ای برای ساختن و پرداختن داستان‌ها شکل‌گرفته است که ایده‌اش را از میلیون‌ها حادثه‌ای که در هر ثانیه در اطراف و اکناف جهان رخ می‌دهد می‌گیرد.