بریده‌هایی از کتاب دروغ‌های مسلح (شیوه‌های اندیشیدن انتقادی در عصر پساحقیقت)

چیزهایی که نمی‌دانی برای تو دردسری به وجود نخواهند آورد، بلکه چیزهایی برای تو اسباب دردسر می‌شوند که از آن‌ها مطمئن هستی ولی آن‌ها تغییر کرده‌اند و تو در خواب خوش بوده‌ای. مارک تواین

من صادقانه باور دارم که بهتر است چیزی ندانم تا چیزی بدانم که در واقع حقیقت ندارد

او گفت، آن چیزی که او نمی‌داند من را آزار نمی‌دهد، آن چیزی که او با اطمینان می‌داند و در واقع آنطور نیست، مرا آزار می‌دهد.

دروغی که نیمی از آن حقیقت دارد یکی از سیاه‌ترین دروغ‌هاست.

شاید تنها چیزی که آمارها بویی از آن نبرده‌اند حقیقت است.

دروغی که نیمی از آن حقیقت دارد یکی از سیاه‌ترین دروغ‌هاست.

چیزهایی که نمی‌دانی برای تو دردسری به وجود نخواهند آورد، بلکه چیزهایی برای تو اسباب دردسر می‌شوند که از آن‌ها مطمئن هستی ولی آن‌ها تغییر کرده‌اند و تو در خواب خوش بوده‌ای. مارک تواین

مهم‌ترین بخش از تفکر انتقادی که به‌شدت کمبود آن در جامعه امروزی ما احساس می‌شود فروتنی است. این‌یک مفهوم ساده ولی درعین‌حال عمیق و پربار است. اگر ما درک کنیم که نسبت به همه موضوعات دانش و آگاهی درخور آن را نداریم، می‌توانیم دانش‌های لازم را کسب کنیم. اگر ما فکر کنیم که همه‌چیز را می‌دانیم، یادگیری تبدیل به امری محال و نشدنی می‌شود

طبیعت فقط به ما اجازه می‌دهد تا احتمالات را بررسی کنیم و به همین خاطر است که علوم هنوز سر پا ایستاده است و فرو نپاشیده است

یکی از ویژگی‌هایی شگفت‌انگیز شناخته‌شده انسان این است که اگر برای یک‌بار ادعا و یا اندیشه‌ای را باور کرد حتی اگر مستنداتی بی‌چون‌وچرا و برهانی علمی بر علیه آن باشد برای او سخت است که دست از آن بردارد.

آنچه دروغ‌ها را مسلح می‌سازد، نه رسانه ها هستند و نه فیس‌بوک در آن نقشی دارد. بلکه آن مسئله ای که می تواند خطرناک باشد، میزان شدت باور و اعتقاد ما است. مواردی که از جانب مابرچسب غیرقابل سؤال می خورند و دارای اطمینان حداکثری از طرف ما خواهند بود.

مسئله اساسی اینجاست که مغز انسان ذهنش را بر اساس ملاحظات احساسی بنا می‌کند و سعی می‌کند که آن را توجیه کند و در واقع مغز انسان یک ماشین بزرگ توجیه‌کننده است.

حسن تعبیرهای دیگری که برای دروغ‌ها به کار می روند عبارتند از ضد علم ها، حقایق نصف و نیمه و نا آزموده، دیدگاه‌های تندرو، حقایق غیر منتظره و ناخواسته، تئوری توطئه و وجه‌تسمیه اخیری به عنوان «اخبار جعلی». اصطلاح «اخبار جعلی» بسیار مضحک به نظر می‌رسد

بهتر است که دارای میزان متوسطی از علم ولی با درصد بالایی از یقین باشیم تا اینکه دارای میزان بالایی از دانسته‌ها و اطلاعاتی باشیم که درصد یقین ما نسبت به آن‌ها بسیار کم است.

ما انسان‌ها گونه‌های داستان‌سرایی هستیم، گونه‌هایی اجتماعی که به‌راحتی تحت تأثیر عقاید دیگران قرار می‌گیریم. ما اطلاعات و دانشمان را از سه راه اتخاذ می‌کنیم: گاهی آن‌ها را توسط خودمان کشف می‌کنیم، گاهی آن را از پیرامون خودمان به صورت ضمنی جذب می‌کنیم و گاهی می‌توانیم بگوییم که آن‌ها خیلی واضح و آشکار در پیرامون ما هستند

درون مایه و جهان بینی ضد علم اینگونه است که شما را به اندازه کافی دچار هیجان می کند وتحت تأثیر (مرعوب) اعداد و ارقامی قرار می‌دهد که شما چشم بسته و بدون تحقیق آن را قبول می‌کنید و یا اینکه به راحتی از کلمه واقعیت استفاده می کنند که حقیقتاً غیر واقعی است.

علم هیچگاه مصون و عاری از خطا نیست، اما تفکر علمی زمینه لازم برای بسیاری از فعالیتهایی که ما انجام می‌دهیم و اینکه ما چگونه تصمیم می‌گیریم که چه چیز وجود دارد و چه چیزی وجود ندارد را مهیا می کند.

ضد علم‌ها در همان ابتدا نظر ما را به اعداد و آمار دستکاری شده و بزک کرده جلب می‌کنند؛ اما با ارزیابی بیشتر می‌توان دریافت که این واقعیت‌ها هیچ گونه مبنای عقلانی و منطقی ندارند.

ما انسان‌ها گونه‌های داستان‌سرایی هستیم، گونه‌هایی اجتماعی که به‌راحتی تحت تأثیر عقاید دیگران قرار می‌گیریم.

این روزها فیس‌بوک در حال تلاش برای تحقق بخشیدن به مسئولیت‌های اجتماعی خود به‌عنوان یک منبع اطلاعاتی است. این کار به‌وسیله «سهولت در گزارش اخبار جعلی توسط ۱٫۸ میلیارد نفر از کاربران این شبکه است» انجام می گیرد. البته این اقدام در اصل، دروغی اندر دروغ و دروغی در پاسخ به دروغ دیگری است. شاید در آینده، رسانه‌های اجتماعی نقش حفاظتی بیشتری را بر عهده بگیرند. حداقل، می‌توانیم به نقش آن‌ها در کاهش دروغ‌های مسلح امیدوار باشیم.