بریده‌هایی از کتاب دروغ‌های مسلح (شیوه‌های اندیشیدن انتقادی در عصر پساحقیقت)

فرا تحلیل یک فن تحقیقاتی است که به‌موجب آن نتایج هزاران تحقیقات و مطالعه از آزمایشگاه‌های مختلف را برای سنجیدن مدارکی و مستنداتی که یک ادعا را تأیید می‌کند گردآوری و مورد تحلیل قرار می‌دهد.

معمولاً مشکل ما با افراد این نیست که آن‌ها چیزی نمی‌دانند، بلکه در واقع چیزهای زیادی را می‌دانند که اصلاً حقیقت ندارند

نقل‌قول‌ها بسیار چندپهلو هستند، آن‌ها معادل ادبی آمارها هستند، دقیقاً! از نظر دروغ، یعنی دروغ لعنتی و موارد دیگر. نقل قولهای قدیمی هم مثل ترجمه از یک زبان دیگر می‌باشند، از لحاظ اینکه تفسیری هستند و نه ترجمه کلمه به کلمه.

مسئله اساسی اینجاست که مغز انسان ذهنش را بر اساس ملاحظات احساسی بنا می‌کند و سعی می‌کند که آن را توجیه کند و در واقع مغز انسان یک ماشین بزرگ توجیه‌کننده است.

طبق گفته گالیله، شغل دانشمند این است که مشخص کند چه چیز قابل‌اندازه‌گیری است و برای آنچه قابل‌اندازه‌گیری یک معیار و میزانی ارائه کند.

اندیشه انتقادی به معنای این نیست که ما همه‌چیز را بی‌اعتبار بشماریم. بلکه به معنای این است که می‌توانیم میان ادعاهایی با مدرک و شواهد و ادعاهایی که هیچ‌گونه مستنداتی برای اثبات آن‌ها نیست تفاوت قائل شویم.

اگر ما فکر کنیم که همه‌چیز را می‌دانیم، یادگیری تبدیل به امری محال و نشدنی می‌شود.

مهم‌ترین بخش از تفکر انتقادی که به‌شدت کمبود آن در جامعه امروزی ما احساس می‌شود فروتنی است.

آنچه دروغ‌ها را مسلح می‌سازد، نه رسانه ها هستند و نه فیس‌بوک در آن نقشی دارد. بلکه آن مسئله ای که می تواند خطرناک باشد، میزان شدت باور و اعتقاد ما است. مواردی که از جانب مابرچسب غیرقابل سؤال می خورند و دارای اطمینان حداکثری از طرف ما خواهند بود.

مغز مایکی از بزرگ‌ترین داستان‌سرایان و به عبارتی ماشین افسانه‌سرایی است