بریده‌هایی از کتاب جادوی نظم

(در زبان ژاپنی اصطلاح مربوط به آن، ایکینی یا «در یک حرکت» است.)

«این تفکر غلط است. اگر روش درست را پیش بگیری، هرگز دوباره به حالت اول برنمی‌گردی.»

اگر محیط اطرافتان مملو از وسایلی باشد که سبب شادی‌تان بشوند، به یک فرد خوشحال تبدیل می‌شوید

اگر از طریق فرایند مرتب کردن، از تعداد وسایلتان بکاهید، به نقطه‌ای می‌رسید که ناگهان متوجه می‌شوید دقیقآ به چه میزانی از وسایل نیاز دارید.

از لحاظ دسته‌بندی، کت‌ها در سمت چپ کمد خواهند بود و به دنبال آن‌ها، پیراهن‌ها، ژاکت‌ها، شلوارها، دامن‌ها، و بلوزها قرار خواهند گرفت.

ممکن است باورنکردنی به نظر برسد اما وقتی شخصی مرتب کردن را شروع می‌کند، یک واکنش زنجیره‌ای به وجود می‌آید.

تا زمانی که کار دور انداختن را به اتمام نرسانده‌اید، به قرار دادن وسایلتان در سر جایشان حتی فکر هم نکنید

انسان‌ها، پیش از تغییر طرز فکرشان، نمی‌توانند عاداتشان را تغییر دهند.

«اگر خانه‌تان را به یکباره مرتب کنید، به حالت اول باز خواهید گشت. بهتر است با تبدیل این کار به یک عادت، هر بار بخشی کوچک از آن را انجام دهید.»

عمل تا کردن چیزی فراتر از جمع وجور کردن لباس‌ها برای جا دادن است. تا زدن، نشانه‌ی توجه و ابزاری برای ابراز عشق و قدردانی نسبت به لباس‌هایی‌ست که این‌گونه شما را در تداوم سبک زندگی‌تان یاری می‌دهند. بنابراین ما باید در هنگام تا زدن، باجان و دل عمل کرده از لباس‌هایمان برای محافظت از جسم‌مان قدردانی کنیم.

اگر هدف شما رسیدن به یک فضای عاری از به هم‌ریختگی‌ست، چیدن وسایل به گونه‌ای که با یک نگاه آنها را پیدا کنید، مهم‌تر از این است که نگران جزئیاتی باشید که چه‌کسی چه کاری را در کجا و چه موقع انجام می‌دهد.

اشتباه رایجی که بسیاری از مردم مرتکب می‌شوند این است که معیار تصمیم‌گیری آنها در مورد محل قرار گرفتن وسایل، راحتی بیرون آوردن آنهاست. این روش، یک تله‌ی فاجعه‌آمیز است. به‌هم‌ریختگی در اثر عدم موفقیت در برگرداندن وسایل به جایی که تعلق دارند، اتفاق می‌افتد. بنابراین، نحوه‌ی جای دادن وسایل باید انرژی لازم برای قرار دادن وسایل در سر جایشان را کم کند، نه انرژی لازم برای بیرون آوردنشان را.

کارهای مربوط به نظم، به طورکلی می‌توانند به دو دسته تقسیم شوند: تصمیم‌گیری درمورد اینکه یک شیئی را می‌خواهید دور بیندازید یا نه و اینکه آن را کجا قرار دهید

اگر از طریق فرایند مرتب کردن، از تعداد وسایلتان بکاهید، به نقطه‌ای می‌رسید که ناگهان متوجه می‌شوید دقیقآ به چه میزانی از وسایل نیاز دارید. این موضوع را آن‌قدر واضح حس خواهید کرد که گویی تلنگری در ذهن شما زده شده. با خود خواهید گفت: «آهان، این دقیقآ همون مقداریه که برای راحت زندگی کردن بهش نیاز دارم. همین‌قدر برای شادبودنم کافیه. به بیشتر از این، نیاز ندارم.» در آن لحظه، احساس رضایت مشهودی تمام وجود شما را فرا می‌گیرد. من این را «لحظه‌ی تلنگر» می‌نامم. جالب اینجاست که وقتی از این نقطه عبور می‌کنید، متوجه می‌شوید که میزان وسایلتان هیچ‌گاه بیشتر نمی‌شود و دقیقآ به همین دلیل است که هرگز به حالت سابق باز نمی‌گردید.

آن‌قدر از حجم وسایل خود بکاهید تا به نقطه‌ای برسید که یک تلنگر احساس کنید براساس دسته‌ها و با ترتیب صحیح، منظم کنید و فقط وسایلی را نگه دارید که خوشحالتان می‌کنند. این کار را به طور کامل و سریع، و در یک نوبت انجام دهید. اگر به این توصیه عمل کنید، حجم وسایلی که دارید، به طرزی چشم‌گیر کاهش خواهد یافت، احساس نشاطی به شما دست خواهد داد که پیش‌تر هیچ‌گاه تجربه نکرده‌اید و اعتمادبه‌نفس‌تان در زندگی بیش‌تر خواهد بود.

این درسی است که این یادگاری‌ها، موقع طبقه‌بندی کردن، به ما می‌دهند. فضایی که در آن زندگی می‌کنیم، باید برای شخصی باشد که ما در حال تبدیل شدن به آن هستیم، نه برای شخصی که قبلا بوده‌ایم.

انسان‌ها، پیش از تغییر طرز فکرشان، نمی‌توانند عاداتشان را تغییر دهند.

ذات آنچه واقعآ دوست داریم، در طول زمان تغییر نمی‌کند. نظم دادن به خانه‌تان، یک راه عالی برای کشف آن چیزی است که واقعآ به آن علاقه دارید.

دوران مدرسه را به خاطر آورید و به آنچه از انجام دادنش لذت می‌بردید، فکر کنید. شاید در آن دوره، مسئول غذا دادن به حیوانات بودید و یا احتمالا نقاشی کردن را دوست داشتید. فعالیت مورد علاقه‌تان هر آنچه بوده، این احتمال وجود دارد که به کاری که اکنون به عنوان بخشی عادی از زندگی‌تان انجام می‌دهید، به نوعی ربط داشته باشد.

در پایان، صرفا وسایلی باقی خواهند ماند که واقعآ برای آن‌ها ارزش قائل هستید. برای اینکه به درستی قدردان اشیایی باشید که برایتان مهم هستند، باید ابتدا آن‌هایی را دور بریزید که هدفشان را به انجام رسانده‌اند. خلاص شدن از وسایلی که دیگر نیازشان ندارید، نه حیف است و نه شرم‌آور. آیا می‌توانید صادقانه بگویید برای چیزی که وجودش را فراموش کرده‌اید و در اعماق یک کمد یا کشو دفن کرده‌اید، واقعآ ارزش قایل هستید؟ اگر آن وسایل احساس داشتند، مسلمآ خوشحال نمی‌شدند. از زندانی که آن‌ها را در آن انداخته‌اید، آزادشان کنید. به آن‌ها کمک کنید که جزیره‌ای را که به آنجا تبعیدشان کرده‌اید، ترک کنند. ضمن قدردانی، آن‌ها را راهی کنید. نه‌تنها شما، بلکه وسایلتان هم بعد از مرتب کردن احساس پاکی و طراوت می‌کنند.