بریده‌هایی از کتاب جادوی نظم

فقط دو قانون دارم: همه‌ی اقلام هم‌نوع را در یک جا بگذارید و فضاهای قرار دادن وسایل هم‌نوع را پراکنده نکنید.

جالب است که ذهن انسان سعی می‌کند حتی از چرندیات هم معنی و مفهوم بسازد.

چیزی که باید برایش ارزش قائل باشیم، خاطرات ما نیست، بلکه شخصیت ماست که در اثر تجربیات گذشته، شکل گرفته است. این درسی است که این یادگاری‌ها، موقع طبقه‌بندی کردن، به ما می‌دهند. فضایی که در آن زندگی می‌کنیم، باید برای شخصی باشد که ما در حال تبدیل شدن به آن هستیم، نه برای شخصی که قبلا بوده‌ایم.

کومونو یک واژه‌ی ژاپنی‌ست که معانی متنوعی در فرهنگ لغت دارد: «اشیاء کوچک؛ لوازم گوناگون؛ لوازم متفرقه؛ وسایل و یا ابزارآلات کوچک؛ قطعات و یا ملزومات کوچک؛ شخص فرومایه؛ هر شیئی یا هر فرد بی‌اهمیت.»

آن‌قدر از حجم وسایل خود بکاهید تا به نقطه‌ای برسید که یک تلنگر احساس کنید براساس دسته‌ها و با ترتیب صحیح، منظم کنید و فقط وسایلی را نگه دارید که خوشحالتان می‌کنند.

لحظه‌ای که برای اولین بار یک کتاب خاص را می‌بینید، همان لحظه، زمان درست برای مطالعه‌ی آن است. برای جلوگیری از، از دست دادن آن لحظه، توصیه می‌کنم که کلکسیون کتاب‌های خود را کوچک نگه دارید.

اگر قصد دارید در آینده‌ی نزدیک وسیله‌ای برای جای دادن لباس‌هایتان بخرید، توصیه می‌کنم که به جای جعبه‌های پلاستیکی، چند کشو تهیه کنید.

. زمانی که درخانه سپری می‌کنیم نیز بخشی گرانبها از زندگی است.

همه‌ی لباس‌های شما برای این نیستند که تا زمان نخ‌نما شدن پوشیده شوند. این موضوع درمورد مردم هم صدق می‌کند. هر شخصی که در زندگی ملاقات می‌کنید دوست صمیمی و یا عاشق شما نخواهد شد.

اقلامی که حتی وقتی باعث شادمانی‌مان نمی‌شوند نمی‌توانیم خود را متقاعد به دور انداختنشان کنیم، مشکلی جدی هستند.

بهترین زمان برای شروع، صبح زود است. هوای تازه‌ی صبحگاهی ذهن‌تان را پاک و قدرت تشخیص‌تان را بالا نگه می‌دارد.

می‌توانید مکان‌های مشترک را برای آخر بگذارید. اولین قدم، اقدام در خصوص وسایل خودتان است.

من به مشتری‌هایم توصیه می‌کنم که از نشان دادن آنچه دور می‌ریزند، به خصوص به والدینشان، اجتناب کنند.

بهترین ترتیب به این صورت است: ابتدا لباس‌ها، سپس کتاب‌ها، کاغذها، کومونو(لوازم متنوع)، و در آخر، یادگاری‌ها.

شروع کردن با یادگاری‌ها، شکست مسلم است

فقط آن چیزهایی را نگه دارید که عمیقآ به آن‌ها علاقه دارید. سپس عزم خود را جزم کرده بقیه را دور بریزید.

هر شیئی را در دست نگه دارم و از خود بپرسم: «آیا این خوشحالم می‌کند؟» اگر خوشحال می‌کند نگهش دارم. اگرنه، آن را دور بیندازم. این نه‌تنها ساده‌ترین، بلکه دقیق‌ترین معیار برای قضاوت است.

قبل از اینکه نظم و مرتب کردن را شروع کنید، به سبک زندگی‌ای که آرزویش را دارید بیندیشید و از خود بپرسید

راز اصلی موفقیت این است: اگر به جای اینکه کم‌کم مرتب‌کاری کنید، در یک نوبت این کار را انجام دهید، ذهنیت شما به طرزی چشم‌گیر تغییر خواهد کرد؛ تغییری بسیار عمیق که بر احساسات شما، طرز فکرتان و عادت‌های زندگی‌تان تأثیرخواهد گذاشت.

انسان‌ها، پیش از تغییر طرز فکرشان، نمی‌توانند عاداتشان را تغییر دهند.