بریده‌هایی از کتاب آنچه اتفاق افتاد

می‌توانم در سه کلمه، همه چیزهایی را که در مورد زندگی آموخته‌ام جمع‌بندی کنم: زندگی ادامه می‌یابد.

برای شناختن یک نفر، مهم‌تر از همه آن است که کمبودهای او را بشناسی.

«دور انداختن حقایق به معنای دور انداختن آزادی است. در کشوری که حقایق نادیده گرفته می‌شوند، هیچ‌کس نمی‌تواند علیه ظلم سخن بگوید، زیرا فقط زمانی می‌توان ظالم را به محکمه سپرد که سخنانی علیه او و براساس حقیقت مورد توجه قرار گیرد. اگر حقیقت را نپذیرند، همه چیز فقط یک نمایش مسخره خواهد بود.»

زمانی که قدرتمندترین فرد در رأس یک کشور می‌گوید: «چشم‌های خود را باور نکنید، حرف متخصصان را باور نکنید، اعداد را باور نکنید و فقط من را باور کنید!» این کارش می‌تواند شکافی بسیار بزرگ در بدنه دموکراسی‌ای ایجاد کند که ما باور داریم در این کشور وجود دارد.

نتیجه اینکه من میلیون‌ها رأی کسب کردم؛ اما دونالد ترامپ در دفتر بیضی‌شکل نشست.

من به شکل دردناکی دریافتم که هنوز در دنیای سیاست ما جایی برای سخن گفتن در مورد کودکان و آینده آن‌ها وجود ندارد.

من در شرایطی برای نامزدی ریاست‌جمهوری اقدام کرده‌ام که جامعه ما به‌مراتب بیش از پیش از دسته‌بندی‌ها، دور ماندن‌ها و خشم‌هایی که در دل‌ها مخفی شده‌اند، در رنج است. در خبرها مدام از حملات تروریستی و تیراندازی جمعی می‌شنویم؛

«اکنون چه کنیم؟» این سؤال بسیاری از دموکرات‌ها از همان ماه‌های اول پس از پیروزی ترامپ بر من بود.

یک ضرب‌المثل افریقایی وجود دارد که همیشه آن را دوست داشته‌ام: «اگر می‌خواهی سریع بروی، تنها برو؛ اما اگر می‌خواهی به مقصد برسی، با دیگران برو!» ما مسیری طولانی پیش رو داریم و فقط در صورتی به مقصد می‌رسیم که با هم برویم.

«ما همه به یکدیگر نیاز داریم، هیچ‌یک از ما در یک جزیره مستقل و بی‌نیاز زندگی نمی‌کند. کلمه «من» ما را از یکدیگر جدا کرده است، زیرا «من» در برابر دیگران قرار خواهد گرفت. ما فقط با ایستادن در کنار هم، با همه و با هرکس می‌توانیم آینده را بسازیم.»