بریده‌هایی از کتاب چاشنی احساس (آشپزی، عشق یا وظیفه!؟)

آشپزی ابزاری در دستان توانای خانم‌هاست؛ حتی گاهی به عنوان تهدید از آن استفاده می‌کنند. آن‌ها برای تنبیه آقایان، آشپزی نمی‌کنند و به آن‌ها گرسنگی می‌دهند تا زهرچشمی بگیرند و نقش مهم خود را گوشزد کنند. البته باید گفت برخی از خانم‌ها از این روش نتیجه گرفته‌اند و بسیاری هم نه؛

«برای این‌که بتوانیم به سمت ساحل مقصد حرکت کنیم، باید جرأت داشته باشیم ساحل فعلی را ترک کنیم و مدتی در دریا شناور بمانیم.»

سفره مقدس است و فضایی آرام و به‌دور از تنش و ناراحتی برای ما ایجاد می‌کند. به محیطی که در آن غذا می‌خورید اهمیت بدهید

آشپزخانه را قلب خانه می‌دانم؛ چراکه آرامش روح و روان همهٔ اعضای خانواده از آنجا سرچشمه می‌گیرد. بهترین زمانی‌که افراد خانواده در کنار یکدیگر هستند و احساس نزدیکی می‌کنند، موقع صرف غذاست؛ پس قلب تپندهٔ خانهٔ ما، آشپزخانهٔ ماست. آشپزی در گوشت و پوست و روح ما اثر می‌گذارد.

غذای مادر، حتی یک لقمه نان و پنیر یا یک املت یا نیمرو هم که باشد، طعم بهترین غذای دنیا را دارد؛ چون چاشنی عشق همراه دارد که در هیچ رستورانی یافت نمی‌شود.