بریده‌هایی از کتاب فیضاً له

چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را؟ خودت مقایسه کن کاغذ و مقوا را

دیری‌ست که دلدار پیامی نفرستاد ویران شود این خانه که وای‌فای ندارد

به هرکه می‌نگری کرده اقتدا به یزید مگر نسیم مروت در این هوا نوزید؟ [یزیدِتو. بی‌مزه!]

ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم فقر و قناعت است که برد آبروی ما [هی آدم می‌خواد چیزی نگه...]

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر لیلی آمد دم در، گفت: «بیا، برق آمد» [این بیت تنها بیت است در تاریخ ادبیات، که به‌وضوح ثابت می‌کند در دوره لیلی و مجنون برق اختراع شده بوده و خاموشی برق هم ماجرای جدیدی نیست.]

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی تا خاطرم شود جمع عقل تو نیست کامل

گرچه دوریم از بساط قرب، همت دور نیست خانه ما سمت شهران است، نزدیک شماست

خانه خالی کن دلا، تا منزل جانان شود غالباً در این مواقع خاک بر سر می‌کنند [«خاک بر سر کردن» کنایه است از «خاک بر سری کردن» و «خاک بر سری کردن» نیاز نیست توضیح بدهیم که کنایه از چیست.]

مشکل خویش برِ پیر مغان بردم دوش گفت: «دنیا شده از مشکل پر، این هم روش»

دی گفت طبیب از سر حسرت چو مرا دید: «انگار پس از نسخه من حال تو خوب است» [ظاهراً اطبای قدیم از شفای بیمار متعجب می‌شدند. اینجا اما طبیب از این‌که نسخه‌پیچ توانسته خطش را بخواند متعجب شده است.]

از غم هجر مکن ناله و فریاد، که دوش یک‌نفر شد به همین شکل دهانش سرویس [منظور در زمان حافظ است که امیر مبارزالدین دهان‌ها را سرویس می‌کرده است.]

ما باده زیر خرقه نه امروز می‌کشیم بسیار زیر خرقه همین کار کرده‌ایم [این زیر چه اتفاقی که نمی‌افتد: زیر میزی، زیر قول زدن، آب زیر کاه بودن، زیر نیم‌کاسه، زیره، جزیره، گزیر، وزیر...]

گل در بر و می در کف و معشوق به‌کام است من مانده‌ام اینجا که حلال است؟ حرام است؟ [این «به‌کام» هیچ ربطی به آن «بکام» ندارد. منظور «دیوید» خودمان است.]

سحرم دولت بیدار به بالین آمد گفت «برخیز که معشوق تو از چین آمد»

دیری‌ست که دلدار پیامی نفرستاد ویران شود این خانه که وای‌فای ندارد

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند گاهی در این مواقع کرم از خود درخت است

در دلم بود که با دوست نباشم هرگز چه کنم دختر همسایه ما خوشگل بود [اگر بجای «همسایه ما»، «زن‌دایی من» بود، چه‌بسا مشکل شرعی هم نداشت.]

حافظ به زیر خرقه قدح تا به کی کشی؟ این منکرانِ باده که از رو نمی‌روند [این بیت به‌شدت جنبه آموزشی دارد. «به‌زیر» غلط است و اساساً دو حرف اضافه وقتی در کنار هم بیایند کار زشتی کرده‌اند.]

چمن خوش است و هوا دلکش است و می بی‌غش مرا فقط نگرانی ز گشت ارشاد است [این نگرانی هم از آن نگرانی‌ها بود که بعدها کلاً مرتفع شد.]

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را به دست آورده با دل در حقیقت کاملِ ما را