بریده‌هایی از کتاب فیضاً له

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را من از روی ادب باید دل او را به دست آرم

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند گاهی در این مواقع کرم از خود درخت است

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را به دستش می‌دهم کاری که بار آخرش باشد

ویران شود این خانه که وای‌فای ندارد

مشکل خویش برِ پیر مغان بردم دوش گفت: «دنیا شده از مشکل پر، این هم روش»

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل مگر دیوانه باشی شب بمانی در چنین جایی [درباره این بیت هم بدون هیچ دلیل خاصی توضیحی ندارم.]

دیری‌ست که دلدار پیامی نفرستاد ویران شود این خانه که وای‌فای ندارد

ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم فقر و قناعت است که برد آبروی ما

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر لیلی آمد دم در، گفت: «بیا، برق آمد» [این بیت تنها بیت است در تاریخ ادبیات، که به‌وضوح ثابت می‌کند در دوره لیلی و مجنون برق اختراع شده بوده و خاموشی برق هم ماجرای جدیدی نیست.]

مشکل خویش برِ پیر مغان بردم دوش گفت: «دنیا شده از مشکل پر، این هم روش» [من از جوانی مشکلاتم را با پیر مغان مطرح می‌کردم.]