بریده‌هایی از کتاب فیضاً له

از غم هجر مکن ناله و فریاد، که دوش یک‌نفر شد به همین شکل دهانش سرویس

از روان‌بخشی عیسی نزنم پیش تو دم ای که با هر نگهی از همه جان می‌طلبی

از آن می‌ها که قطعاً می‌بَرَد زنگِ غم از دل‌ها الا یا ایها الساقی، أدر کأساً و ناولها [این بیت از یزید ملعون نیست. از من است.]

حافظا، می خور و رندی کن و خوش باش، ولی دیگران را به چنین مفسده ترغیب مکن [در نسخه‌های دیگر به‌جای ترغیب، «تحریک»، «تشویق»، «تحقیر» و «تشجیع» هم آمده است.]

داشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشید صد و یک عیب که شد دلق من از کار افتاد

لبت شکّر به مستان داد و چشمت می به می‌خواران برای عضوهای دیگرت برنامه‌ریزی کن

از غم هجر مکن ناله و فریاد، که دوش یک‌نفر شد به همین شکل دهانش سرویس [منظور در زمان حافظ است که امیر مبارزالدین دهان‌ها را سرویس می‌کرده است.]

آسایش دو گیتی تفسیرِ این دو حرف است: تفسیر حرف اول، تفسیر حرف دوم

صوفیان واسِتدند از گروِ می همه رخت بنده از شرم شدم پشت درختی پنهان [نه، شما بودید شرم نمی‌کردید؟]

حافظا، می خور و رندی کن و خوش باش، ولی دیگران را به چنین مفسده ترغیب مکن [در نسخه‌های دیگر به‌جای ترغیب، «تحریک»، «تشویق»، «تحقیر» و «تشجیع» هم آمده است.]

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر لیلی آمد دم در، گفت: «بیا، برق آمد»

مشکل خویش برِ پیر مغان بردم دوش گفت: «دنیا شده از مشکل پر، این هم روش» [من از جوانی مشکلاتم را با پیر مغان مطرح می‌کردم.]

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم چند کفش خوب حتماً با خودت آنجا ببر

تیری که زدی بر دلم از غمزه، خطا رفت اما به کس از شرم نگفتم که کجا رفت

به آب روشن می عارفی طهارت کرد و رفته‌رفته به این کار زشت عادت کرد

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی تا خاطرم شود جمع عقل تو نیست کامل [در عیش کوش و مستی، هنگام تنگدستی، این هم می‌شود.]

دیری‌ست که دلدار پیامی نفرستاد ویران شود این خانه که وای‌فای ندارد

میان عاشق و معشوق فرق بسیار است یکی همین که به عاشق سبیل می‌آید [همه فرق‌ها را خب نمی‌توان ذکر کرد. مخصوصاً وقتی خانواده اینجا نشسته باشد.]

مشکل خویش برِ پیر مغان بردم دوش گفت: «دنیا شده از مشکل پر، این هم روش»

در دلم بود که با دوست نباشم هرگز چه کنم دختر همسایه ما خوشگل بود [اگر بجای «همسایه ما»، «زن‌دایی من» بود، چه‌بسا مشکل شرعی هم نداشت.]