بریده‌هایی از کتاب فیضاً له

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید تخصص دارد او حتماً در این جنس از مسائل‌ها [بعضی صاحب‌نظران هم هستند که معتقدند گرت‌پیر (Geret pier) مُغی بوده در جایی.]

آه از این لطفِ به انواع عتاب آلوده

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر لیلی آمد دم در، گفت: «بیا، برق آمد»

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود اگرچه له شود، اما شکایتی نکند [من خودم چندبار نزدیک بود زیر چرخ کبود له بشوم. خدا رحم کرد.]

خانه خالی کن دلا، تا منزل جانان شود غالباً در این مواقع خاک بر سر می‌کنند [«خاک بر سر کردن» کنایه است از «خاک بر سری کردن» و «خاک بر سری کردن» نیاز نیست توضیح بدهیم که کنایه از چیست.]

تیری که زدی بر دلم از غمزه، خطا رفت اما به کس از شرم نگفتم که کجا رفت [قربان ادبت بروم، ادب از که آموختی بالاخره؟]

خانه خالی کن دلا، تا منزل جانان شود غالباً در این مواقع خاک بر سر می‌کنند [«خاک بر سر کردن» کنایه است از «خاک بر سری کردن» و «خاک بر سری کردن» نیاز نیست توضیح بدهیم که کنایه از چیست.]

به هرکه می‌نگری کرده اقتدا به یزید مگر نسیم مروت در این هوا نوزید؟ [یزیدِتو. بی‌مزه!]

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را به دستش می‌دهم کاری که بار آخرش باشد [بله. به‌هرحال ما هم دست روی دست نمی‌گذاریم.]

دیری‌ست که دلدار پیامی نفرستاد ویران شود این خانه که وای‌فای ندارد

مشکل خویش برِ پیر مغان بردم دوش گفت: «دنیا شده از مشکل پر، این هم روش»

کردم روانه هرچه پسر داشتم به شهر شاید کز آن میانه یکی کارگر شود

من شعر فقط گفته‌ام از باده و افسوس گل در بر و می در کف دیوید بکام است

در مذهب ما باده حلال است، ولی حیف در مذهب اسلام همین باده حرام است

شاه ترکان چو پسندید به چاهم انداخت اگر این است پسندش، نپسندد چه شود؟ [برای حفظ وحدت توضیحی درباره این بیت ندارم.]

مشکل خویش برِ پیر مغان بردم دوش گفت: «دنیا شده از مشکل پر، این هم روش» [من از جوانی مشکلاتم را با پیر مغان مطرح می‌کردم.]

پر از گدا شده وقتی که مملکت امروز گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز؟ [این بیت مربوط به آن‌زمان‌هاست که در مملکت ما گدا زیاد بود؛ که بعدها به کمک یکی از دولت‌ها کلاً ریشه‌کن شد.]

کارهای دیگری دارند سامان می‌دهند توبه‌فرمایان اگر خود توبه کمتر می‌کنند

ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم فقر و قناعت است که برد آبروی ما [هی آدم می‌خواد چیزی نگه...]

دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می‌کرد مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز