بریده‌هایی از کتاب ۳۶۵ آداب رفتاری که بچه‌ها باید بدانند

او را تشویق کنید نکات مثبتی را که درباره‌ی دوستانش فکر می‌کند، بیان کند. قاعده‌ی ساده این است که صادق و بی‌ریا باشید. بهتر است به فرزندتان بگویید روی موضوعی خاص تمرکز کند. برای مثال، اگر او از لباس یکی از دوستانش تعریف می‌کند، باید بگوید «فکر می‌کنم این لباس واقعاً به تو می‌آید»، نه این‌که بگوید «تو همیشه خوش‌تیپی». این حرف درست به‌نظر نمی‌رسد و نباید بپرسد دوستش لباسش را از کجا خریده است.

در زمان ملاقات با یک بزرگسال، کودکتان می‌تواند دست راستش را برای دست دادن دراز کند. دست باید خالی، تمیز و خشک باشد (کشیدن سریع دست روی لباس باعث اطمینان می‌شود). کودکتان را تشویق کنید محکم دست دهد؛ اما انگشت‌ها را نشکند یا دست‌ها را خیلی سخت فشار ندهد! و دست دادن کوتاه و مختصر باشد. دوبار تکان دادن دست کافی است! وقتی کودکتان در دراز کردن دستش تردید نمی‌کند، اعتمادبه‌نفس اجتماعی فوق‌العاده‌ای را نشان می‌دهد؛ اما اگر برای این عمل خجالتی است، تکان مختصر سر، لبخند و تماس چشمی نیز پسندیده است. این نسخه‌ی امروزی تعظیم کردن است.

دوست داشته باشیم یا نه، معمولاً یادگیری در خانه، به‌واسطه‌ی تقلید، انجام می‌پذیرد.

شما می‌توانید با نشان دادن حساسیت به احساسات کودکتان، به او کمک کنید تا به احساسات دیگران توجه نشان دهد.

بین کودکی که کسی را آزرده می‌کند و بعد از درک این موضوع، احساس تأسف می‌کند و کودکی که همین عمل را انجام می‌دهد و به آن اهمیتی نمی‌دهد، تفاوت وجود دارد. کودک اول احساس همدردی با دیگران را دارد.

برای فرزند بزرگ‌تر بهتر است درباره‌ی رفتارهای آزاردهنده با شما یا خواهر و برادرش صحبت کند تا این‌که به‌طور فیزیکی با موضوع برخورد کند. استفاده از کلمات برای حل مشکلات به‌جای ضربه‌زدن، کشیدن یا سیلی‌زدن، بخشی اساسی از خویشتن‌داری است.

وقت ما محدود است. ما نمی‌توانیم روز را طولانی‌تر کنیم یا کاری کنیم که زمان آهسته‌تر بگذرد. این موضوع استفاده‌ی به‌جا از زمانی را که به ما داده شده است بسیار ارزشمند می‌کند. اما این مطلب نیز مهم است که کودکتان زمان متعلق به دیگران را ندزدد. به‌موقع نبودن درست همین کار را می‌کند؛ یعنی موضوع ارزشمندی را که جایگزین ندارد از فردی دیگر می‌دزدد.

گفتگوی ۴ جان: در نمایش مدرسه خیلی خوب درخشیدی. تو بیانی عالی داشتی و می‌توانستی صدایت را بلند کنی، به‌طوری‌که تمام مخاطبین به‌آسانی صدایت را بشنوند. تیم: از نظرت خیلی ممنونم. تو خیلی مهربانی. این اولین‌بار بود که روی سکوی سخنرانی می‌رفتم اما این کار را دوست داشتم و متشکرم که برای دیدن نمایش آمدی.

کودکتان را تشویق کنید که وقتی کسی از او تمجید کرد، خود یک کلمه‌ی تحسین‌آمیز دیگر اضافه کند. کودکی که به‌آسانی تحسین را می‌پذیرد و به‌راحتی تمجید می‌کند، نشان می‌دهد خودش را پذیرفته و دیگران را دوست دارد.

شما می‌توانید با نشان دادن حساسیت به احساسات کودکتان، به او کمک کنید تا به احساسات دیگران توجه نشان دهد. این کار را با گوش دادن به او، در زمانی‌که صحبت می‌کند، گفتگو با او با صدایی مهربان، و باقی گذاشتن فضایی برای اشتباهات کودکانه انجام دهید. هیچ‌کس کامل نیست، حتی بزرگسالان، و وقتی کودکتان کامل نیست نباید خیلی به او سخت بگیرید. زمانی‌که کودکتان احساس کند پذیرفته شده است، یاد می‌گیرد چگونه روش پذیرش را به دیگران نشان دهد.