بریده‌هایی از کتاب بامعرفت‌ها

گر دوباره توبه‌مو شکستم بچسبون آتیش‌تو پشت دستم این دِلو بردار و ببر، روسیام یک دل آکِ دست اول می‌خوام یه دل که باطنش بدک نباشه یه دل که توش دوز و کلک نباشه تو دیکتۀ من اشتباهه این دل دل که نگو، سنگ سیاهه این دل من نمی‌خوام این دلِ بدمُرتَدو

فنجون و استکانو ول کن، عزیز یه چای لیوانی سرپر بریز یه چای مایه‌دار خوش طعم و رنگ که دم کشیده توی قوری قشنگ رد کنِش از تو صافی کذایی کف و تفاله زشته توی چایی خوبه اگه نبات هم باشه توش که حل شه با حرارت آب جوش

اونجا میون درددل دمادم نمی‌پرن میون حرف آدم نمی‌دن آدمو فرشته‌ها لو کسی نمی‌گیره از آدم آتو

خدا، که رنج و راحتش نعمته تو شادی و مصیبتش حکمته خدا، خدا که جون به بنده‌ها داد بدی برای بنده‌ها نمی‌خواد لطف و صفا داره دهات و شهرش خدایی که قشنگه لطف و قهرش خدای آسمون، خدای آدم خدای کلّ کائنات عالم برای اون‌که اهل سوز و سازه درهای رحمتش همیشه بازه تو عالم از چرنده و پرنده کسی رو مبتلا نمی‌پسنده خدایی که نداره تو آسمون

با این‌که از کسی ندارم گله امون از آدمای بی‌حوصله یه‌عده بی‌حالن و گیج و گولن یه‌عده بی‌طاقتن و عجولن این از نشستن به حروم می‌افته اون‌یکی از اون‌سر بوم می‌افته یه‌جا بساط فسق و باده‌نوشی یه‌جا دکون زهد و دین‌فروشی آره خلاصه، بعضیا قاطی‌ان تو هرچی پا می‌ذارن افراطی‌ان

دلای بی‌افاده یادش‌به‌خیر دخترکای ساده یادش‌به‌خیر من از رکودِ عشق در خروشم اگر دروغ می‌گم، بزن تو گوشم تو قلب هیشکی عشقِ بی‌ریا نیست حجب و حیا تو چشم آدما نیست

یه چیز می‌گم، ایشالا دلخور نشین قربون اون دلای تک‌سرنشین

اگر دوباره توبه‌مو شکستم بچسبون آتیش‌تو پشت دستم این دِلو بردار و ببر، روسیام یک دل آکِ دست اول می‌خوام یه دل که باطنش بدک نباشه یه دل که توش دوز و کلک نباشه تو دیکتۀ من اشتباهه این دل دل که نگو، سنگ سیاهه این دل من نمی‌خوام این دلِ بدمُرتَدو بیا ببر این حجرالاسودو

یه چیز می‌گم، ایشالا دلخور نشین قربون اون دلای تک‌سرنشین این روزا عمر عاشقی دو روزه ایشالا پیر عاشقی بسوزه بلا به دور از این دلای عاشق که جمعه عاشقند و شنبه فارغ گذاشته روی میز من یه پوشه که اسم عشق‌های بنده توشه: زری، پری، سکینه، زهره، سارا وجیهه و ملیحه و ثریا نگین و نازی و شهین و نسرین مهین و مهری و پرند و پروین

اگر دوباره توبه‌مو شکستم بچسبون آتیش‌تو پشت دستم این دِلو بردار و ببر، روسیام یک دل آکِ دست اول می‌خوام یه دل که باطنش بدک نباشه یه دل که توش دوز و کلک نباشه تو دیکتۀ من اشتباهه این دل دل که نگو، سنگ سیاهه این دل من نمی‌خوام این دلِ بدمُرتَدو بیا ببر این حجرالاسودو

مردای نازدار مرد شهرن با خودشون هم این قبیله قهرن مردای اخم و طعنۀ بی‌دلیل مردای سرشکستۀ زن‌ذلیل مردای دکترای حلّ جدول مردای نق‌نقوی لوس تنبل لعنت و نفرین می‌کنن به جاده اگر برَن چارتا قدم پیاده مردای خواب تو ساعت اداری تازه دو ساعتم اضافه‌کاری توی رگاشون می‌کشه تنوره تری‌گلیسیرید و قند و اوره انگار آتیش گرفته ترمه‌هاشون همیشه تو همه سگرمه‌هاشون به زیردست ترشی و عبوسی به منشی اداره چاپلوسی

خدا، که رنج و راحتش نعمته تو شادی و مصیبتش حکمته خدا، خدا که جون به بنده‌ها داد بدی برای بنده‌ها نمی‌خواد

کنج اداره عمرمون تباه شد بس‌که نشستیم دل‌مون سیاه شد

مرحمتش بیشتره از عذابش اینو خودش نوشته تو کتابش

خدا، که رنج و راحتش نعمته تو شادی و مصیبتش حکمته

منگ و شکسته‌بسته‌ام، قهوه‌چی خُرد و خمیر و خسته‌ام، قهوه‌چی یه جای دلباز و مرتب می‌خوام تخت کنار حوضو امشب می‌خوام برو یه چای خوب و تازه دم کن شب شده، قلیونو برام علم کن

کشتۀ اون موضع شفافتم نوکرتم، دو ماهه علافتم خدا گواهه کارِ من آنیه نمازتون چقدر طولانیه پشت درت یه‌عده کور و پیرن می‌خوان دو خط جواب ازت بگیرن اون‌که نمازو عاشقونه می‌خوند گدا رو ناامید برنگردوند

کشتۀ اون موضع شفافتم نوکرتم، دو ماهه علافتم خدا گواهه کارِ من آنیه نمازتون چقدر طولانیه پشت درت یه‌عده کور و پیرن می‌خوان دو خط جواب ازت بگیرن اون‌که نمازو عاشقونه می‌خوند گدا رو ناامید برنگردوند

کنایۀ زیرلبی نباشه خدمت‌تون بی‌ادبی نباشه خدا گواهه نقلِ دریوزه نیست نقلِ تعارفاتِ هرروزه نیست تو دل ما اگرچه تنگنا هست برای هرکی توش بشینه جا هست

خلاصه عشق و عاشقی همین‌هاست اما تو تعریفش همیشه دعواست اگر دلت تپید و لایق شدی عزیز من، بدون که عاشق شدی