بریده‌هایی از کتاب عطر گل‌های احساس

کاش نه سفر بود و نه مسافری کاش نه بادبان برافراشته کشتی بود و نه خداحافظی کاش نه چشم انتظاری بود و نه جاده‌ای کاش فقط ساحل بود و آرامش و قلبی بدون جای خالی قلبی مملو از بودن قلبی سرشار از ترانه‌های همسفری.

من به غبار، به تیشه، به آفتاب سوزناک، به تند باد بها دادم و حالا تنها من ماندم و ترک‌های خورده بر سنگفرش احساسم.

برزخ تمنا کاش می‌دانستی نگاهت روحم را جابه‌جا و از برزخ تمنا به بهشت غنا راهی می‌کند کاش در این دنیای پر ازعجایب و ازدحام فرصتی برای چشم اشکبارم می‌گذاشتی کاش قاموس‌نامه عشق را یکبار ورق می‌زدی و درمان دردم را علاجی می‌یافتی کاش نگاهی به پشت سرت می‌انداختی تا بدرقه چشمانم را ببینی و بیرون رفتن جان از بدنم را دریابی کاش اجازه مکثی به گام‌هایت می دادی تا با قدم‌هایم همسفر شوند کاش روزگار مرا به همراهی‌ات فرامی‌خواند و عطش به جان‌زده‌ام را سیراب می‌کرد کاش ...

من خود را از دنیای اسارات حسادت‌هایشان نجات دادم و دروازه‌های عقل و احساسم را به آسمان روشن باورهایم گشودم من پرواز کردم و خود را به اوج رساندم آن‌جا که پنجره‌ها رو بی‌نهایت باز می‌شود و قلب‌ها رو به جان لایتناهی.

صدای نفس‌های به شماره افتاده‌ام را بشنو و رها کن این خواب بی‌خبری را، کوک کن لحظه‌های خواستنی را، ترمیم کن قلب شکستنی را صدای نفس‌های به شماره افتاده‌ام را بشنو و خاموش کن آهنگ حزین تنهایی را، پرواز بده قاصدک خوشبختی را صدای نفس‌های به شماره افتاده‌ام را بشنو و گوش کن شوق ناگفتنی را.

دیشب در گوش شاهپرک‌ها قصه دلدادگی‌ام را زمزمه کردم و آن‌ها را به سوی تو به پرواز در آوردم شاهپرک‌ها با شنیدن قصه‌ام، اشک ریختند و برای آرامشم به درگاه خدا دعا کردند حتی آن‌ها که زبانم را نمی‌شناختند غصه‌ام را به جان خریدند و تو که زبانم را می‌شناسی نگاهم را می‌خوانی و دلدادگی‌ام را می‌دانی چه آسان از زبانم، از نگاهم و از دلم می‌گذری.

پیری بهانه خوبی برای پشت پا زدن به عشق نیست پیری کوله‌باری از تجربه عشق است با هزار زخم مرهم دیده با هزار جان نیم‌سوخته با هزار فرصت به پایان رسیده با هزار اشک ریخته با هزار آه از دل برآمده پیری آغاز عشق است در اوج تکاملش در آخرین نفس‌های به جا مانده.