بریده‌هایی از کتاب رویای آمریکایی، روایتی دیگر از تاریخ مردم آمریکا

کشاورزانِ ثروتمندِ جنوب بیش از همه دلهره داشتند که مبادا برده‌های سیاه‌پوست با سفیدپوستان بی‌چیز، خیزش دیگری همچون خیزش بیکن به راه اندازند. راهکار مناسب برای ممانعت از اتّحاد دو گروه، استفاده از ابزار نژادپرستی بود. ادموند مورگان که مورّخ برده‌داری در «ویرجینیا» است، در کتاب خود با عنوان «برده‌داری آمریکایی، آزادی آمریکایی» می‌نویسد: نژادپرستی، احساسی «طبیعی» حول تفاوت‌های میان سیاهان و سفیدها نبود؛ بلکه رهبران جامعه‌ی سفیدپوست به تقویت دیدگاه منفی از سیاهان می‌پرداختند. اگر مردم سفیدپوست فقیر، به نژاد آفریقایی ـ آمریکایی به دیده‌ی حقارت می‌نگریستند، احتمال متّحد شدن با هم برای شورش، کمتر می‌شد.

اگر تقدیرما مرگ است، بگذار مرگمان چون مردن گراز نباشد شکار و اسیر در نقطه‌ای گمنام ... چون انسان با دسته‌ی وحشیان ترسو رویارو خواهیم شد چسبیده به دیوار، نزدیک مرگ، امّا در حال مبارزه!