بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

گاهی اوقات پدر سلطه‌جو و مداخله‌گر است که دختر را وابسته تربیت می‌کند. عقاید بیش از حد کنترل‌گرانه او می‌تواند پوششی برای عواطف بسیار نزدیک او به دخترش باشد.

دختر پرسفونی تمایل دارد تا مادرش را راضی نگه دارد. این میل به او انگیزه می‌دهد تا «دختر خوبی» باشد؛ مطیع، فرمانبردار، محتاط و معمولا «محافظت شده» در برابر تجربه‌هایی که کوچک‌ترین اثری از ریسک در خود دارند.

کر «دوشیزه‌ی بی‌نام» بود. او نمود دختران جوانی است که نمی‌دانند «که هستند» و هنوز نسبت به تمایلات و توانایی‌های‌شان ناآگاه می‌باشند. اکثر زنان جوان پیش از ازدواج یا تصمیم برای رفتن به سر کار، دوره‌ای از «کر» بودن را تجربه می‌کنند. سایر زنان نیز در بیشتر طول زندگی‌شان دوشیزه باقی می‌مانند. آن‌ها به یک رابطه، کار یا هدف تحصیلی بی‌تعهد هستند؛ در حالی که ممکن است در واقعیت در یک رابطه باشند یا شغلی داشته باشند یا حتی در دانشگاه درس بخوانند. هر کاری آن‌ها انجام دهند به نظر «حقیقی» نمی‌رسد. افکار آن‌ها مثل نوجوان ابدی است، درباره آن‌چه می‌خواهند وقتی «بزرگ شدند» بشوند، مردد هستند و منتظر کسی یا چیزی هستند تا زندگی‌شان را تغییر دهد.

اسطوره‌ی پرسفون دارای دو جنبه است؛ یکی کر و دیگری ملکه‌ی جهان زیرین.

اگر پرسفون ساختار اصلی شخصیت یک زن را تشکیل دهد، او را مستعد می‌سازد که عملی انجام ندهد، بلکه دیگران او را به عمل وادارند و به عبارت دیگر در عمل مطیع و در عقیده، منفعل باشد. پرسفون دوشیزه همچنین این امکان را به زن می‌دهد تا همیشه جوان به نظر برسد.

در داستان ادیسه، اولیسِ قهرمان به جهان زیرین سفر می‌کند و در آن‌جا پرسفون به او روح زنان مشهور افسانه‌ای را نشان می‌دهد.

اگر پرسفون چیزی نخورده بود، به طور کامل به دیمیتر بازگردانده می‌شد. اما حال که چند دانه انار خورده بود، باید یک‌سوم از سال را در جهان زیرین با هادس می‌گذراند و دوسوم سال را با دیمیتر در دنیای بیرون. بعدها پرسفون ملکه‌ی جهان زیرین شد.

اگرچه پرسفون یکی از دوازده اسطوره‌ی اصلی المپ نیست، اما شخصیت اصلی آیین اسرار الوسین می‌باشد که برای حدود دو هزار سال پیش از مسیحیت، مذهب اصلی یونانی‌ها بود. در آیین الوسین، یونانی‌ها بازگشت از مرگ یا تجدید حیات را از طریق بازگشت سالانه پرسفون از جهان زیرین تجربه می‌کردند.

اسطوره‌ی پرسفون که رومی‌ها او را پروسرپینا یا کر می‌خواندند، بیش از هر چیز از طریق «سرودی برای دیمیتر» هومر شناخته می‌شود که در آن ربوده شدنش توسط هادس شرح داده شده است. او در دو مقام مورد ستایش بود؛ یکی به عنوان دوشیزه یا کر (که به معنای «دختر جوان» است) و دیگری در مقام ملکه‌ی جهان زیرین.

به عنوان یک تجربه درونی، داستان دیمیتر و پرسفون از امکان رشد از طریق رنج سخن می‌گوید. زن دیمیتری می‌تواند مانند خود دیمیتر، به پذیرش وجود تغییرات فصلی در انسان برسد. او می‌تواند به خِرد زمین که طبیعت آیینه‌ی آن است، دست پیدا کند. چنین زنی می‌آموزد که می‌تواند در بحبوحه همه‌ی اتفاقات، زندگی کند و بداند که پس از هر زمستان، بهاری در راه است و تغییرات تجربیات انسانی از الگوی خاصی پیروی می‌کند.

یک دیمیتر شاغل باید درست به مانند دیمیتری که پنج فرزند دارد، در برابر «فقط دیمیتر بودن» مقاومت کند. اگر او از مرزهای دیمیتر فراتر نرود، احتمال ابتلا به افسردگی آشیانه خالی در زمانی که دیگر به او نیاز نیست، افزایش می‌یابد.

از آن‌جایی که نه گفتن برای زن دیمیتری به دلیل همذات‌پنداری با مادر خوب و بخشنده دشوار است، در نتیجه در برابر اقرار به عصبانیت خود نسبت به عزیزانش مقاومت می‌کند. به دلیل مشابه، قابلیت خود در نشان دادن رفتارهای خشمگین منفعلانه را انکار کرده و بیش از حد کنترل‌گر بودن و پرورش وابستگی را قبول ندارد. او فقط می‌داند که به دلیل مورد قدردانی واقع نشدن احساس سرخوردگی می‌کند و به احساس افسردگی خود اعتراف می‌کند. اگر او بخواهد این زمینه‌ها را در خود بررسی کند، کم‌کم می‌تواند رفتارهای دیمیتری منفی خود را شناخته و نسبت به آن‌ها آگاه شود. بزرگ‌ترین مانع، شناخت و پذیرش است. تغییر رفتار کار به مراتب آسان‌تری است.

اگر زنان دیمیتری تملک‌طلب، نیاز خود به وابسته نگه داشتن دیگران را کنار بگذارند، می‌توانند رشد کنند. با انجام این کار، وابستگی متقابل می‌تواند تبدیل به عشق و احترام متقابل شود.

یک مادر دیمیتری مضطرب زمانی که افراد زندگی‌اش به او احتیاج داشته باشند احساس امنیت می‌کند. اگر آن‌ها در بستری از استقلال و شایستگی رشد کند، او احساس تهدید می‌کند. اگر قرار باشد آن‌ها در الطاف او غرق باشند و همیشه توجه و مراقبت او را دریافت کنند، لازم است نقش وابسته خود را حفظ نمایند. این‌که یک زن دیمیتری وابستگی را پرورش دهد و یا در نقطه مقابل، حس امنیتی را ایجاد کند که دیگران بتوانند رشد کنند، بستگی به این دارد که او خودش احساس بخشندگی داشته باشد یا کمبود. اگر او این ترس را داشته باشد که دیگران را از دست بدهد یا این‌که «فرزندش به اندازه کافی خوب نیست»، تملک‌طلب، کنترل‌گر و محدودکننده می‌شود.

فرسودگی، سردرد، دردهای قاعدگی، زخم‌معده، فشارخون باشد و دردهای پشت کمر، در زنان دیمیتری که توان نه گفتن یا بروز خشم ندارند، عادی است. پیامی که از طریق این علائم می‌خواهد خود را برساند این است: «من تحت فشار، خسته‌ام و درد دارم، از من کار بیشتر نکشید!» این علائم همچنین نشانه‌ی افسردگی مزمن و خفیف هستند که زمانی که یک زن نمی‌تواند به طور موثر مخالفت کند یا خشمش را سرکوب می‌کند و از شرایطی که دیمیتر برایش ایجاد کرده متنفر است، بروز می‌کند.

زن دیمیتری نمی‌تواند در برابر حامله شدن مقاومت کند. چرا که مادری بر او یک الزام درونی است. یک زن دیمیتری ممکن است به طور ناخودآگاه با کهن‌الگوی دیمیتر تبانی کرده، روزهایی که احتمال بارداری بالاست را «فراموش کند» یا درباره کنترل بارداری «بی‌مبالات» باشد. در نتیجه ممکن است درست در زمانی که شرایط بسیار نامناسب است، باردار شود.

زنی که با دیمیتری همذات‌پنداری می‌کند مانند اسطوره‌ای بخشنده و مادرانه‌ای رفتار می‌کند که ظرفیت نامحدودی برای خدمات‌دهی دارد. اگر کسی به کمک یا توجه او نیاز داشته باشد، او نمی‌تواند نه بگوید. این ویژگی دیمیتر یک زن را ساعت‌ها پای تلفن با یک دوست افسرده نگاه می‌دارد و یا برخلاف میلش با نگهداری از فرزندان دیگران موافقت می‌کند و یا یک بعدازظهر آزاد را به جای آن‌که به خودش برسد، به کمک به فرد دیگری اختصاص می‌دهد

مشکلاتی که زنان دیمیتری نیز با آن‌ها مواجه می‌شوند درون‌مایه‌های مشابهی دارند: قربانی شدن، قدرت و کنترل، بروز خشم و افسردگی.

سرنوشت متضادی نیز در انتظار زنی دیمیتری است که خود را یک قربانی می‌داند. منشأ ناخشنودی او معمولا ریشه در ناامیدی‌ها و انتظارات برآورده نشده دوران میانسالی دارد. حال او با دیمیتری خشمگین و سوگوار همذات‌پنداری می‌کند که در معبدش نشسته است و اجازه نمی‌دهد هیچ چیز رشد کند.

برخی از فرزندان در تلاش برای به دست گرفتن زندگی خود ممکن است هم از لحاظ جغرافیایی و هم عاطفی فاصله زیادی بین خود و مادر دیمیتری بیش از حد کنترل‌گرشان ایجاد کنند. معمولا آن‌ها زمانی این کار را انجام می‌دهند که مادر به طور ناخودآگاه تلاش می‌کند تا آن‌ها را زیر بار منت، وابسته و با عذاب وجدان نگاه دارد. روش مادری منفی دیگری که زنان دیمیتری به کار می‌برند، مادری است که نمی‌تواند به فرزندانش نه بگوید. او خود را مادری از خود گذشته و بخشنده می‌داند که فقط دهندگی دارد.