بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

زن جوان پرسفونی با دیگر زنان جوانی که شبیه خودش هستند بسیار راحت است. او عمومآ عضو یک جمع خواهرانه در دبیرستان و دانشگاه است و برحسب عادت، موقعیت‌های جدید را با دیگر دختران و نه به تنهایی امتحان می‌کند.

زنان پرسفونی در شغل‌هایی بهترین عملکرد را دارند که نیاز به ابتکار عمل، پشتکار یا مهارت‌های سرپرستی و نظارت نداشته باشد. او زمانی خیلی خوب عمل می‌کند که رئیسی داشته باشد که بخواهد او را راضی کند و رئیس نیز به او تکالیف مشخصی بدهد که باید درست همان‌گونه که گفته شده انجام شود. در پروژه‌های طولانی‌مدت، پرسفون وقت تلف می‌کند. او به گونه‌ای عمل می‌کند که انگار منتظر است از انجام آن وظیفه نجات پیدا کند یا تا آخر دنیا وقت دارد. وقتی هیچ‌کدام از این اتفاق‌ها نمی‌افتد و زمان تحویل کار فرا می‌رسد، به سختی آماده می‌شود.

زن پرسفونی می‌تواند یک «دانشجوی حرفه‌ای» باقی بماند یا این‌که به سر کار برود. چه بعد از دبیرستان و چه بعد از دانشگاه، او تمایل دارد شغل‌های متعددی را تجربه‌ای کند تا این‌که بر سر یک حرفه یا شغل باقی بماند و بیشتر جذب جایی می‌شود که دوستان یا خانواده‌اش در آن‌جا هستند. او از این شاخه به آن شاخه می‌پرد به این امید که بتواند آن‌چه که واقعآ برایش جذاب است را بیابد. یا ممکن است به دلیل رعایت نکردن ضرب‌العجل‌ها یا مرخصی‌های زیاد، اخراج شود.

نوجوانان نیاز دارند اسراری را نزد خود نگاه دارند و برای خود حریمی خصوصی داشته باشند. در این مرحله از رشد، والدینی که بیش از اندازه در امور فرزندان‌شان دخالت می‌کنند، رشد هویت مستقل آن‌ها را دچار اختلال می‌کنند. دختر نوجوان با بازگو کردن همه چیز، به مادرش این اجازه را می‌دهد تا روی هر چیزی که باید تجربه شخصی خود دختر باشد، تأثیر بگذارد. نگرانی‌ها، نظرات و ارزش‌های مادر روی دیدگاه دختر تأثیر می‌گذارد.

به طور ایده‌آل، کودک پرسفونی باید والدینی داشته باشد که به روش درونی او برای فهم چیزهایی که برایش مهم هستند، احترام بگذارند و به نتایجی که دخترشان می‌رسد اعتماد کنند. آن‌ها باید موقعیت تجارب گوناگونی را برای او فراهم کنند؛ اما نباید او را مجبور به امتحان هیچ کدام از آن‌ها کنند. این افراد والدینی هستند که آموخته‌اند به درون‌گرایی خودشان احترام بگذارند.

کودک پرسفونی تحت فشار «تصمیمت رو بگیر!» به احتمال زیاد به جای مقاومت، کاری که دیگران را راضی می‌سازد انجام می‌دهد و بدین ترتیب یاد می‌گیرد منفعل باشد. در مقابل، دختر پرسفونی اگر حمایت شود می‌تواند بیاموزد به روش درونی خود برای فهم آن‌چه خودش می‌خواهد انجام دهد، اعتماد کند. او به‌تدریج می‌آموزد به سبک پذیرای ذاتی خود اعتماد کرده و به توانایی خود در تصمیم‌گیری به روش خودش و در زمان خودش، اطمینان نماید. ترجیحات او به طور درونی تصمیمات او را شکل می‌دهند و برای او درست هستند؛ هرچند شاید نتواند دلایل خود را بیان کند، چرا که او به شکل درونی می‌فهمد چه کاری باید انجام دهد و نمی‌تواند آن‌ها را به طور منطقی توضیح دهد.

این احتمال وجود دارد که کودک پرسفونی درون‌گرا باشد و به طور طبیعی محتاط بوده و ابتدا هر چیز را بررسی کرده و سپس آن را امتحان نماید. چنین کودکی ترجیح می‌دهد از حاشیه به مساله نگاه کند تا بفهمد چه چیز در حال رخ دادن است و قوانین آن چیست؛ برعکس یک کودک برون‌گرا که ناگهان وارد عمل شده و می‌خواهد همه چیز را به شکل دست اول بیاموزد. او نیاز دارد پیش از تصمیم‌گیری برای انجام کاری، خود را در حال انجام آن تصور کند.

یک مادر فوق نگران اگر از زمان شیرخوارگی با دخترش مانند یک عروسک شکستنی رفتار کند، می‌تواند تمایلات او را محتاطانه و مطابق با خواسته‌های خودش شکل دهد.

پرسفون کوچک «دختر کوچولوی خوب»، ساکت و بی‌تکلفی است که معمولا لباس‌های صورتی چین‌دار می‌پوشد. او عمومآ کودک خوش‌اخلاقی است که رضایت دیگران را جلب می‌کند، آنچه به او گفته می‌شود را انجام می‌دهد و هرچه برایش انتخاب می‌شود می‌پوشد.

تصور من از زن پرسفونی مانند درخت بید مجنونی است که خم شده است تا مطابق با شرایط محیط یا شخصیت‌هایی قوی‌تر شکل بگیرد. او با رفتن به دنبال یک راه و سپس راهی دیگر، بسته به آن‌که «باد از کدام سمت بوزد»، زمانی که فشار از رویش برداشته می‌شود به شکل اول خود باز می‌گردد. اما در شرایط مشخصی از طریق تجربه، فارغ از هر نوع تعهدی که بخواهد او را تغییر دهد، می‌تواند غیرقابل نفوذ باقی بماند.

ما حتی می‌توانیم دیدگاه پذیرا نسبت به روان خودمان را نیز گسترش دهیم. اولین گام لازم برای این کار، مهربانی نسبت به خود (به جای ناشکیبایی و سرزنش خود) است؛ خصوصآ در زمان‌هایی که زن احساس می‌کند «بی‌حوصله» است. بسیاری از زنان آموخته‌اند که دوره‌های بی‌حوصلگی می‌توانند فرصت‌های شفایی باشند که پیش از یک موج فعالیت یا خلاقیت ظهور می‌کنند؛ اما تنها زمانی این اتفاق می‌افتد که این دوره‌ها را به عنوان یک مرحله بپذیرند و بابت آن‌ها احساس گناه به خود راه ندهند.

توانایی پذیرا و منعطف بودن (یا شکل‌پذیر بودن) که ویژگی اصلی پرسفون است، خصوصیتی است که گاه حتی زنان هرایی و دیمیتری نیز نیاز به پرورش آن دارند. چرا که آن‌ها نیز گاه در دام انتظارات‌شان (هرا) یا این عقیده که از همه بهتر می‌دانند (دیمیتر) گیر می‌افتند.

ویژگی پذیرش در کهن‌الگوی پرسفون، خصوصیتی است که بسیاری از زنان نیاز به پرورش آن دارند. این موضوع به‌ویژه در مورد زنان آتنایی و آرتمیسی صدق می‌کند که عادت دارند بدانند چه می‌خواهند و همیشه می‌خواهند قاطعانه رفتار کنند. آن‌ها وقتی درباره زمان و چگونگی انجام عملی با عدم شفافیت مواجه می‌شوند یا در زمینه‌ی بالاترین اولویت‌شان دچار تردید می‌شوند، چندان خوب عمل نمی‌کند. به همین دلیل این افراد نیاز دارند تا توانایی‌های پرسفون را در خود پرورش داده تا بتوانند منتظر بمانند تا شرایط تغییر کرده یا احساسات‌شان واضح شود.

پرسفون نماد جوانی، سرزندگی و قابلیت رشد است. زنانی که پرسفون را به عنوان بخشی از وجود خود دارند، در برابر تغییر پذیرا و از لحاظ روحی در کل دوران زندگی‌شان جوان خواهند بود.

کسانی که در گذشته دچار بیماری‌های روانی بوده‌اند، مانند پرسفون می‌توانند دیگران را در دنیای زیرین راهمایی و کمک نمایند. کتاب هانا گرین، رمان سیلویا پلات به نام «طنین زنگ» و اشعار او، می‌تواند به عنوان راهنمایی برای کسانی که به درون عمق خود کشیده شده‌اند و نیاز به کمک دارند، مورد استفاده قرار گیرند.

پرسفون ملکه و راهنمای جهان زیرین نماد توانایی حرکت بین خودآگاه یا دنیای «واقعی» و ناخودآگاه یا واقعیت کهن‌الگویی روان است. زمانی که کهن‌الگوی پرسفون فعال باشد، زن این امکان را می‌یابد که بین دو سطح واسطه شده و هر دوی آن‌ها را در شخصیت خود ادغام کند.

از لحاظ نمادین، دنیای زیرین نماد لایه‌های عمیق‌تر روان و جایی است که در آن خاطرات و احساسات «دفن شده‌اند» (ناخودآگاه فردی) و همچنین جایی است که تصاویر، الگوها، غرایز و احساسات کهن‌الگویی که در بین تمام ابنای بشر مشترک است، در آن‌جا یافت می‌شود (ناخودآگاه جمعی). زمانی که در یک فرایند روان‌کاوی این مناطق مورد بررسی قرار می‌گیرند، تصاویر زیرزمینی در رویاها سر برمی‌آورند.

در ژاپن حتی بیشتر از امریکا، زن ایده‌آل به پرسفون شباهت دارد. او ساکت، متین و فرمانبردار است و آموخته است که هرگز نباید به طور مستقیم نه بگوید. او تربیت شده است تا با مخالفت و ناراضی بودن نظم را برهم نزند. زن ژاپنی به طرز بخشنده‌ای حاضر اما در پشت صحنه است و نیاز مردان را پیش‌بینی می‌کند و در ظاهر، تقدیر خود را می‌پذیرد.

پذیرش ذاتی زن پرسفونی او را بسیار شکل‌پذیر می‌سازد. اگر افراد زیادی تصویر یا انتظاری را روی وی فرافکنی کنند، او اصلا مقاومت نمی‌کند. این الگوی بوقلمون‌صفتی اوست تا هر چیز که دیگران از او انتظار دارند را «امتحان کند». این همان خصوصیتی است که او را مستعد «زن آنیمایی» بودن می‌کند؛ او به طور ناخودآگاه خود را به آن شکلی که مرد از او می‌خواهد درمی‌آورد. با یک مرد، او بازیکن تنیس می‌شود و در باشگاه ورزشی عضو می‌شود؛ در رابطه‌ی بعدی، پشت موتورسیکلت نامزدش می‌نشیند و در اتوبان‌ها لایی می‌کشند و در رابطه‌ی سوم، یک مدل می‌شود و ظاهر ساده و معصومانه‌اش را مطابق میل مردش نقاشی می‌کند.

علاوه بر عوامل خانوادگی، فرهنگی که در آن زندگی می‌کنیم نیز دختران را مقید می‌سازد تا خود را با زنانگی وابسته و منفعل یکی کنند. آن‌ها تشویق می‌شوند تا مانند سیندرلا عمل کرده و منتظر شاهزاده‌ای باشند تا بیاید و یا مانند زیبای خفته منتظر باشند تا بیدار شوند. انفعال و وابستگی مشکل اصلی بسیاری از زنان است؛ چرا که محیط، کهن‌الگو را تقویت کرده و دیگر جنبه‌های شخصیت رشد نمی‌یابند.