بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

فرزندان یک مادر دیمیتری گاهی برای همیشه نزدیک او می‌مانند و بندناف روان‌شناختی همچنان دست‌نخورده باقی ماند. از آن‌جایی که شخصیت بچه‌ها تحت سلطه مادر درمی‌آید، آن‌ها تا بزرگسالی پسر کوچولو و دختر کوچولوهای مامان باقی می‌مانند. برخی از این فرزندان ممکن است هرگز ازدواج نکنند. اگر هم ازدواج کنند، پیوند فرزندی‌شان قوی‌تر از پیوند زناشویی‌شان خواهد بود.

مادر دیمیتری بابت هر اتفاقی که اثری منفی روی فرزندش داشته باشد احساس گناه می‌کند. تا زمانی که او انتظارات غیرواقعی از خود داشته باشد، فکر می‌کند باید مادری کامل باشد که همه چیز را بداند و توانایی انجام هر کاری داشته باشد، بتواند اتفاقات را پیش‌بینی کند و فرزندش را در برابر هر دردی محافظت کند.

برخی مادران دیمیتری همیشه این نگرانی را دارند که اتفاق بدی برای فرزندان‌شان رخ دهد. این مادران به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار از بدو تولدِ فرزند در حال پیش‌بینی احتمال «ربوده شدن» هستند. در نتیجه آن‌ها استقلال فرزند را محدود کرده و اجازه نمی‌دهند ارتباطات او با دیگران شکل بگیرد. در قلب اضطرابی که آن‌ها را وا می‌دارد تا به این شیوه عمل کنند، ترس از دست دادن علاقه فرزندشان وجود دارد. شرایط محیطی نیز می‌تواند عامل فعال شدن جنبه منفی دیمیتر باشد.

این‌که مادر دیمیتری اثر مثبتی روی فرزندانش داشته باشد یا خیر، بستگی به این دارد که او شبیه اسطوره‌ی دیمیتر «پیش از ربوده شدن» باشد یا «پس از ربوده شدن». قبل از ربوده شدن پرسفون، دیمیتر خیالش راحت بود که همه چیز رو به راه است (و پرسفون در حال بازی در دشت است) و خودش به دنبال کارهای خودش رفت. پس از ربوده شدن پرسفون او خشمگین و افسرده شد، کوه المپ را ترک کرد و فعالیت‌هایش را متوقف ساخت.

زنان دیمیتری بلااستثنا خود را مادران خوبی می‌دانند که علائق فرزندان‌شان را در ذهن خود می‌پرورانند. از نظر اثری که آن‌ها روی فرزندان‌شان می‌گذارند یا مادرانی فوق‌العاده خواهند بود و یا مادران وحشتناکی که همه انرژی فرزندان‌شان را تحلیل می‌برند.

برای زن دیمیتری، ازدواج به مانند زن هرایی اولویت اصلی نیست. اکثر زنان دیمیتری به خاطر بچه‌دار شدن ازدواج می‌کنند. اگر در وجود او کهن‌الگوهای آفرودیت یا هرا فعال نباشند، به ازدواج به عنوان مرحله‌ی ساده و لازمی نگاه می‌کند که راه بچه‌دار شدن را برای او هموار می‌سازد.

بسیاری از زنان دیمیتری رازی را با عذاب وجدان همیشه نزد خود نگاه می‌دارد که برای‌شان شیر دادن به نوزادان‌شان بسیار لذت‌بخش‌تر از رابطه با شوهران‌شان است.

از بین تمام مردانی که جذب زن دیمیتری می‌شوند، «مرد خانواده» تنها مردی است که خودش نیز بالغ و بخشنده است. این مرد بسیار به خانه و خانواده علاقمند بوده و زن دیمیتری را زنی می‌بیند که می‌تواند در این رویا با او شریک شود. او در کنار «بابای خوب» بودن برای بچه‌ها، از همسرش نیز مراقبت می‌کند و به او توجه دارد. اگر زن به خاطر مشکل در نه گفتن گرفتار آدم‌های سوءاستفاده چی شود، مرد می‌تواند به او کمک کند تا از عهده خودش بربیاید. مرد خانواده همچنین به زن دیمیتری کمک می‌کند تا از طریق صاحب فرزندشان به احساس رضایت دست پیدا کند. سه تیپ دیگر مردان ذکر شده از بچه‌دار شدن وحشت دارند و ممکن است اگر زن حامله شود، اصرار به سقط‌جنین داشته باشند. این اصرار زن را در بحرانی مادرانه قرار می‌دهد: یا باید مردی را که برایش مادری می‌کند را رد کند یا مادر بودن را. چنین انتخابی باعث می‌شود او احساس کند بر سر دوراهی ناممکن قربانی کردن یکی از دو فرزندش است!

ویژگی‌های مادرانه یک زن دیمیتری و مشکل او در نه گفتن، او را مستعد مورد سوءاستفاده قرار گرفتن از طرف مردان جامعه‌ستیز، نوع دیگری از مردانی که وارد رابطه با زنان دیمیتری می‌شوند، می‌نماید. رابطه‌ی دیمیتر ــ جامعه‌ستیز می‌تواند در ظاهر بسیار شبیه رابطه‌ی مادرکبیر ــ پسر عاشق باشد، و البته شباهت‌هایی هم وجود دارد. اما پسر عاشق توانایی عشق ورزیدن، وفاداری و ابراز پشیمانی دارد. اما مرد جامعه‌ستیز از این ویژگی‌ها بی‌بهره است که تفاوت قابل توجهی است.

یک زن دیمیتری واقعی انتخابی انجام نمی‌دهد، بلکه به نیاز آن مرد به خودش پاسخ می‌دهد و حتی ممکن است با مردی باشد به این دلیل که دلش برای او می‌سوزد! زنان دیمیتری انتظار زیادی از مردان ندارند. بسیاری از اوقات آن‌ها احساس می‌کنند «مردها فقط یه تعداد پسر کوچولواند».

در خانواده‌ها، مادران و دخترانی که همه دیمیتری هستند، طی سال‌های مختلف با هم صمیمی باقی می‌مانند. چنین خانواده‌هایی قالب مادرسالارانه دارند و زنان چنین خانواده‌هایی بسیار بیشتر از مردان می‌دانند چه اتفاقاتی در خانواده‌ی گسترده در حال رخ دادن است. این الگوی مادرـ دختری می‌تواند در بین دوستان نیز تکرار شود. او می‌تواند برای دوستی پرسفونی که بی‌تجربه و مردد، نقش مادری بر عهده بگیرد.

زنان دیمیتری با دیگر زنان بر سر مردان یا دستاورد، رقابت ندارند. تنها چیزی که می‌تواند رشک و حسادت او را برانگیزد، مساله‌ی فرزند است. زن دیمیتری که فرزند ندارد، به طرز ناخوشایندی خود را با زنان هم‌سن‌وسال خودش که مادر هستند، مقایسه می‌کند.

زنان دیمیتری در جایگاه رهبری و بنیان‌گذاری، به مشاوره در زمینه‌های متعددی نیاز دارند: سازمان ممکن است چنان انرژی‌ای از آن‌ها ببرد که دیگر آن‌ها وقت و توان برای هیچ چیز دیگری نداشته باشند. تمایل شخصی برای داشتن همسر (اگر هرا نیز در وجود او باشد) و داشتن فرزند، ناکام می‌ماند. تعارضات درونی او با خودش و همچنین با کسانی که او سرپرست آن‌هاست، بروز پیدا می‌کند؛ چرا که او شخص مسئولی است که دیگران به او به چشم شخصی خدمات‌دهنده نگاه می‌کنند.

زنانی که روان‌درمان‌گر، فیزیوتراپ، توانبخش یا پزشک اطفال می‌شوند، معمولا تمایلاتی دیمیتری را در انتخاب‌های شغلی خود نشان می‌دهند. بسیاری از زنانی که داوطلبانه در مهدکودک‌ها، دبستان‌ها و بیمارستان‌ها کار می‌کنند نیز تمایلات دیمیتری خود را در شغل‌شان می‌گنجانند.

زن دیمیتری معمولا بلندپرواز، عقل‌گرا یا رقابتجو برای کسب نمره نیست، با این وجود می‌تواند در درس عملکرد خوبی داشته و به کلاس‌هایش علاقمند باشد. جایگاه اجتماعی، یعنی آن چیزی که برای زن هرایی مهم است، برای زن دیمیتری بی‌اهمیت است. او دوستانش را از بین طبقات مختلف اجتماعی و نژادی انتخاب می‌کند. او برای این‌که یک دانشجوی خارجی گرفتار احساس راحتی کند، یا به یک دانشجوی معلول کمک کند دست از کار خود می‌کشد.

بیشتر دیمیترهای نوجوان باردار نمی‌شوند. به دلیل کمبود حس عمیق هرا به ازدواج یا تمایلات آفرودیتی، دیمیتر انگیزه‌ای برای برقراری رابطه‌ی زودهنگام ندارد. بسیاری از دیمیترها در سنین جوانی ازدواج می‌کنند. در خانواده‌های طبقه‌ی کارمند، دختر بعد از پایان دوران دبیرستان تشویق به ازدواج می‌شود. این فشار ممکن است مطابق با تمایل دختر دیمیتری به داشتن خانواده به جای شغل و تحصیلات باشد.

در دوران بلوغ، داشتن فرزند از لحاظ زیست‌شناختی برای او ممکن می‌شود و همزمان میل کهن‌الگویی مادر شدن به خاطر هورمون‌هایش تقویت خواهد شد. سپس برخی از دختران دیمیتری تمایل به بارداری پیدا می‌کنند. اگر دیگر جنبه‌های زندگی او رشد نکرده باشد و خودش کم‌سن و سال‌تر از آن باشد که بتواند از خود مراقبت کند، اگر ناخواسته حامله شود ممکن است پذیرای کودک باشد.

زمانی که زنان مادرگونه با مردان غیرپدرگونه ازدواج می‌کنند، اسطوره تکرار می‌شود. در این شرایط دختر دیمیتری با همذات‌پنداری شدیدی که با مادرش دارد بزرگ می‌شود و با پدرش پیوندی ندارد. نظر پدر نسبت به فرزندانش می‌تواند از بی‌علاقگی تا رقابت‌جویی و تنفر یا حتی بدرفتاری گسترده باشد

نوع معمول‌تر مضایقه کردن نسبت به این روش‌های افراطی، مادرانی دیمیتری هستند که جلوی رشد استقلال فرزندان‌شان را می‌گیرند. اگرچه افسردگی مادر در این موارد کمتر مشهود است، عدم تأیید (که کودک برای عزت‌نفس خود به آن نیاز دارد) با افسردگی مرتبط است. او به رشد استقلال کودک به چشم نوعی فقدان عاطفی برای خودش نگاه می‌کند.

مادرانی که از صحبت با کودکان خود روزها و حتی مدت زمانی بیشتر خودداری می‌کنند، یا فرزندان کوچک خود را تنها می‌گذارند، ضربه روان‌شناختی مخربی از طریق این نوع مضایقه خود به کودک وارد می‌کنند. این مادران خودشان نیز معمولا مشکل افسردگی و خشم جدی دارند.