بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

هشیاری آفرودیتی بسیار متمرکزتر و شدیدتر از هشیاری پراکنده‌ی اسطوره‌های آسیب‌پذیر است. اما پذیراتر و مراقب‌تر از هشیاری اسطوره‌های باکره نیز می‌باشد. بنابراین نه مانند نور چراغ اتاق پذیرایی است که با اشعه‌های گرم و نور ملایمش همه جا را روشن می‌کند و نه مانند نور چراغ قوه یا اشعه‌ی لیزر. هشیاری آفرودیتی شبیه نورپردازی تئاتر است که صحنه را روشن می‌کند

ویژگی هشیاری‌ای که مرتبط با آفرودیت می‌باشد، منحصر به‌فرد است. اسطوره‌های باکره با هشیاری متمرکز در ارتباط هستند و کهن‌الگوهایی هستند که زن را قادر می‌سازند بر روی آنچه برای خودش مهم است تمرکز کند. پذیرا بودن کهن‌الگوهای آسیب‌پذیر مترادف با هشیاری پراکنده است. اما آفرودیت دارای نوعی از هشیاری است که من به آن هشیاری آفرودیتی می‌گویم. هشیاری آفرودیت متمرکز و در عین حال پراکنده است. این هشیاری هم شامل چیزهایی می‌شود که او به آن‌ها توجه می‌کند و هم چیزهایی که تحت‌تأثیر او قرار می‌گیرند.

هر زمان رشدی اتفاق می‌افتد، نگرشی ایجاد می‌شود، استعدادی شکوفا می‌گردد یا جرقه‌ای از خلاقیت پرورش پیدا می‌کند ــ که می‌تواند در فرایند مربی‌گری، مشاوره، تربیت فرزند، راهنمایی، آموزش، نشر و روان‌کاوی اتفاق بیفتد ــ آفرودیت در آن‌جا حضور دارد و روی همه‌ی طرف‌های درگیر تأثیر می‌گذارد.

او به تجربه‌ی عاطفی با دیگران بیش از مستقل بودن از آن‌ها (چیزی که انگیزه‌بخش اسطوره‌های باکره بود) یا پیوند دائمی با آن‌ها (چیزی که ویژگی اسطوره‌های آسیب‌پذیر است) اهمیت می‌داد.

او به تجربه‌ی عاطفی با دیگران بیش از مستقل بودن از آن‌ها (چیزی که انگیزه‌بخش اسطوره‌های باکره بود) یا پیوند دائمی با آن‌ها (چیزی که ویژگی اسطوره‌های آسیب‌پذیر است) اهمیت می‌داد.

زن دیمیتری نیاز دارد تا دیمیتر را «در خدمت خودش بگیرد»، به جای آن‌که به طور غریزی به دیگران خدمات بدهد. وقتی از او خواسته می‌شود مسئولیت دیگری را به عهده بگیرد، باید بیاموزد تا به همان نیازهای خودش که در مورد دیگران حساس است، توجه کند. او می‌تواند از خودش بپرسد «واقعآ میخای این کار رو انجام بدی؟» و «وقت و انرژی کافی داری؟». زمانی که با او بدرفتاری می‌شود نیاز دارد به خود قوت‌قلب دهد «تو شایسته‌ی رفتار بهتری هستی» و خود را تشویق کند «برو بهشون درباره‌ی نیازهات بگو».

تا زمانی که زن دیمیتری نتواند تصویر کامل را ببیند، رشد او کامل نخواهد شد. زنان دیمیتری نیات خوبی دارند که با نیاز آن‌ها برای مادری خوب بودن همراه شده و پذیرش آن‌ها را نسبت به نقاط منفی‌شان از بین می‌برد. این زنان معمولا بسیار حالت تدافعی دارند و در برابر اظهارنظرهای انتقادی درباره‌ی نیات خوب‌شان، مقابله می‌کنند («من فقط می‌خواستم کمک کنم») یا لیستی از کارهای مثبت و سخاوتمندانه‌ی خود را بیان می‌کنند.

اگر زنان دیمیتری تملک‌طلب، نیاز خود به وابسته نگه داشتن دیگران را کنار بگذارند، می‌توانند رشد کنند. با انجام این کار، وابستگی متقابل می‌تواند تبدیل به عشق و احترام متقابل شود.

یک مادر دیمیتری مضطرب زمانی که افراد زندگی‌اش به او احتیاج داشته باشند احساس امنیت می‌کند. اگر آن‌ها در بستری از استقلال و شایستگی رشد کند، او احساس تهدید می‌کند.

فرسودگی، سردرد، دردهای قاعدگی، زخم‌معده، فشارخون باشد و دردهای پشت کمر، در زنان دیمیتری که توان نه گفتن یا بروز خشم ندارند، عادی است. پیامی که از طریق این علائم می‌خواهد خود را برساند این است: «من تحت فشار، خسته‌ام و درد دارم، از من کار بیشتر نکشید!» این علائم همچنین نشانه‌ی افسردگی مزمن و خفیف هستند که زمانی که یک زن نمی‌تواند به طور موثر مخالفت کند یا خشمش را سرکوب می‌کند و از شرایطی که دیمیتر برایش ایجاد کرده متنفر است، بروز می‌کند. پرورش وابستگی

زن دیمیتر باید بتواند انتخاب کند که چه زمان و با چه کسی بچه‌دار شود. او نیاز دارد بفهمد که دیمیتر درون او هیچ علاقه‌ای به واقعیات زندگی او ندارد و نگران زمان هم نیست. اگر او می‌خواهد حاملگی در زمان مناسبی در طول زندگی‌اش رخ دهد، باید با حساس بودن روی مساله کنترل بارداری، در برابر دیمیتر مقاومت نماید.

زمانی که یک زن از روی غریزه به هر کسی که نیاز به کمک دارد جواب مثبت می‌دهد به سرعت خود را در بین تعهدات زیادی می‌یابد که آن‌ها را قبول کرده است. او به منبعی نامحدود متصل نیست؛ حتی اگر خودش یا دیگران از او چنین انتظاری داشته باشند. زن دیمیتری اگر می‌خواهد مسئولیت زندگی خود را بر عهده بگیرد، باید بارها و بارها در برابر اسطوره‌ی دیمیتر بایستد و به جای آن‌که از روی غریزه جواب مثبت بدهد که پاسخی دیمیتری است، باید بتواند انتخاب کند که چه زمان، چگونه و به چه کسی خدمات بدهد. بدین منظور او باید بیاموزد که «نه» بگوید؛ هم به افرادی که از او کمک می‌خواهند و هم به اسطوره‌ی درونش.

سرنوشت متضادی نیز در انتظار زنی دیمیتری است که خود را یک قربانی می‌داند. منشأ ناخشنودی او معمولا ریشه در ناامیدی‌ها و انتظارات برآورده نشده دوران میانسالی دارد. حال او با دیمیتری خشمگین و سوگوار همذات‌پنداری می‌کند که در معبدش نشسته است و اجازه نمی‌دهد هیچ چیز رشد کند. چنین زنی هیچ کاری با سال‌های باقی‌مانده عمرش نمی‌کند جز این‌که پیرتر و تلخ‌تر می‌شود.

زنان دیمیتری در دوران کهنسالی معمولا به دو دسته تقسیم می‌شوند. بسیاری از آن‌ها این دوران را دورانی بسیار پربار می‌یابند. آن‌ها زنانی فعال و پرچنب وجوش ــ مثل همیشه ــ هستند که از زندگی درس‌های زیادی آموخته‌اند و به خاطرِ خرد واقع‌بینانه و بخشندگی‌شان مورد تحسین دیگران هستند. آن‌ها زنانی دیمیتری هستند که یاد گرفته‌اند نباید به آدم‌ها چسبید یا به آن‌ها اجازه داد از او سوءاستفاده کنند. در عوض این زنان استقلال و احترام متقابل را پرورش می‌دهند. فرزندان، نوه‌ها، کارمندان، شاگردان یا بیماران او، که از سنین مختلفی هستند، او را دوست دارند و به او احترام می‌گذارند. او مانند اسطوره‌ی دیمیتر در پایان داستان است که هدایای خود را به نوع بشر داد و بسیار مورد ستایش واقع گشت.

روش مادری منفی دیگری که زنان دیمیتری به کار می‌برند، مادری است که نمی‌تواند به فرزندانش نه بگوید. او خود را مادری از خود گذشته و بخشنده می‌داند که فقط دهندگی دارد.

فرزندان یک مادر دیمیتری گاهی برای همیشه نزدیک او می‌مانند و بندناف روان‌شناختی همچنان دست‌نخورده باقی ماند. از آن‌جایی که شخصیت بچه‌ها تحت سلطه مادر درمی‌آید، آن‌ها تا بزرگسالی پسر کوچولو و دختر کوچولوهای مامان باقی می‌مانند. برخی از این فرزندان ممکن است هرگز ازدواج نکنند. اگر هم ازدواج کنند، پیوند فرزندی‌شان قوی‌تر از پیوند زناشویی‌شان خواهد بود. برای مثال، پسر یک مادر دیمیتری ممکن است گوش به فرمان مادرش باشد و خواسته‌های همسرش را همیشه کنار بگذارد. یا ممکن است دختر یک مادر دیمیتری هرگز با شوهرش به یک مسافرت طولانی مدت نرود، چرا که نمی‌تواند برای مدت زیاد مادرش را تنها بگذارد.

زن دیمیتری با نیت محافظت از فرزندش ممکن است تبدیل به یک مادر بیش از حد کنترل‌گر شود. او به هر حرکتی مشکوک است، به خاطر فرزندش همه‌جا پادرمیانی می‌کند و هر جا امکان آسیبی برای او باشد خودش اوضاع را به دست می‌گیرد. در نتیجه فرزند بابت هر مشکل و تعاملی با دیگران به او وابسته می‌شود.

برخی مادران دیمیتری همیشه این نگرانی را دارند که اتفاق بدی برای فرزندان‌شان رخ دهد. این مادران به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار از بدو تولدِ فرزند در حال پیش‌بینی احتمال «ربوده شدن» هستند. در نتیجه آن‌ها استقلال فرزند را محدود کرده و اجازه نمی‌دهند ارتباطات او با دیگران شکل بگیرد.

زمانی که دیمیتری قوی‌ترین عنصر شخصیت یک زن باشد، رابطه جنسی چندان برای او اهمیت نخواهد داشت. دیمیتر معمولا غریزه جنسی چندان قوی ندارد. او معمولا شخصیت زنانه، مهربان و خونگرمی دارد که در هنگام عشق‌بازی آغوش گرمی دارد. بسیاری از زنان دیمیتری عقاید سفت و سختی درباره رابطه جنسی دارند. از نظر آن‌ها رابطه جنسی برای بقای نسل است، نه لذت. برخی از زنان دیمیتری به رابطه جنسی به عنوان چیزی که زن برای برطرف کردن نیاز شوهرش فراهم می‌کند، نگاه کرده و آن را بخشی از بخشندگی و پرورش‌دهندگی خود می‌دانند. و بسیاری از زنان دیمیتری رازی را با عذاب وجدان همیشه نزد خود نگاه می‌دارد که برای‌شان شیر دادن به نوزادان‌شان بسیار لذت‌بخش‌تر از رابطه با شوهران‌شان است.

زمانی که دیمیتری قوی‌ترین عنصر شخصیت یک زن باشد، رابطه جنسی چندان برای او اهمیت نخواهد داشت. دیمیتر معمولا غریزه جنسی چندان قوی ندارد. او معمولا شخصیت زنانه، مهربان و خونگرمی دارد که در هنگام عشق‌بازی آغوش گرمی دارد. بسیاری از زنان دیمیتری عقاید سفت و سختی درباره رابطه جنسی دارند. از نظر آن‌ها رابطه جنسی برای بقای نسل است، نه لذت. برخی از زنان دیمیتری به رابطه جنسی به عنوان چیزی که زن برای برطرف کردن نیاز شوهرش فراهم می‌کند، نگاه کرده و آن را بخشی از بخشندگی و پرورش‌دهندگی خود می‌دانند. و بسیاری از زنان دیمیتری رازی را با عذاب وجدان همیشه نزد خود نگاه می‌دارد که برای‌شان شیر دادن به نوزادان‌شان بسیار لذت‌بخش‌تر از رابطه با شوهران‌شان است.