بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

ویژگی‌های مادرانه یک زن دیمیتری و مشکل او در نه گفتن، او را مستعد مورد سوءاستفاده قرار گرفتن از طرف مردان جامعه‌ستیز، نوع دیگری از مردانی که وارد رابطه با زنان دیمیتری می‌شوند، می‌نماید.

برخی از دختران کوچک به طور واضح «مامان کوچولو» هایی هستند که عروسک‌های‌شان را در آغوش‌شان تکان می‌دهند. (در مقایسه با هراهای کوچک که عروسک‌های باربی و کن را دوست دارند و آتناهای کوچکی که مجموعه‌ای از عروسک‌های خاص در جعبه‌های شیشه‌ای دارند).

زنانی که در روستاها محصولات غذایی خودشان را پرورش می‌دهند، نان می‌پزند، میوه می‌کارند و با بخشندگی آن‌ها را با دیگران شریک می‌شوند، بیانگر این جنبه مادر طبیعت دیمیتر هستند.

زمانی که سقط جنین معقول‌ترین راه‌حل ممکن باشد، یک زن غیردیمیتری به‌راحتی برای آن برنامه‌ریزی کرده و پس از انجام آن احساس خلاصی می‌کند. پس از آن اتفاق نیز بیشترین مراقبت‌ها را به کار می‌گیرد تا دیگر دچار حاملگی ناخواسته نشود. در مقابل، زمانی که تأثیر دیمیتر در روان زن قوی باشد، هرچند ممکن است سقط به نفع زن باشد، اما او نسبت به انجام آن ناتوان است. سقط‌جنین در برابر عمیق‌ترین الزام درونی روان زن برای بچه‌دار شدن قرار می‌گیرد. در نتیجه او احتمالا داشتن فرزند را به سقط‌جنین ترجیح خواهد داد؛ حتی اگر کل مسیر زندگی‌اش دگرگون شود.

هفایستوس ــ که رومی‌ها او را با نام ولکان می‌شناسند ــ دارای کوره‌ای درون یک آتشفشان بود. به طور نمادین او مظهر این قابلیت است که خشم آتشفشانی را کنترل کرده و آن را به انرژی خلاقه‌ای برای ساخت سلاح و آثار هنری تبدیل کند.

زن هرایی باید بارها و بارها تصمیم بگیرد به چه کسی اعتماد کند؛ به هرای شکاک درون خودش یا به شوهرش.

در ازدواج‌های سنتی، زن و شوهر نیمه‌هایی از یک کل هستند و هرکدام به ایفای نقش فرهنگی مشخصی می‌پردازند. این تخصصی کردن وظایف، به کمال رسیدن هر فرد را سست می‌کند. هر آن چیزی که فرهنگ آن را «مردانه» تلقی می‌کند، در یک زن رشد پیدا نمی‌کند.

واضح است که نتیجه‌ی همذات‌پنداری با هرا می‌تواند منجر به ظلم به زنان شود. یک زن هرایی مجرد ممکن است احساس کند ناکامل یا شکست خورده است یا این‌که به سمت ازدواجی بد سوق داده شود. یک زن متأهل ممکن است در ترک کردن یک ازدواج بد ناتوان بوده و تحت‌تأثیر چیزهای بدی قرار بگیرد. او می‌تواند تبدیل به زنی غرغرو و ناراضی شود و زمانی که شوهرش نمی‌تواند انتظارات هرایی او را برآورده کند، تلخ‌تر شود. یا ممکن است تبدیل به همسری حسود، آسیب‌دیده یا خشمگین شود؛ چرا که شوهرش به او وفادار نبوده یا زن تصور کند که شوهر این‌گونه است. یا این‌که نتواند ازدواجی را که به شدت برایش تخریب‌کننده است، ترک کند.

اگر شوهرش زئوسی فداکار باشد که عاشق اوست، ازدواج مرکز معنابخش زندگی زن خواهد شد. جنبه‌های وجودی دیگر اسطوره‌ها فرصت ابراز می‌یابند، هر چند همیشه نسبت به نقش همسری در وهله دوم قرار دارند. این‌که آیا زن هرایی فعالیت‌های خود را پس از ازدواج محدود کرده و فقط نقش همسری را ایفا می‌کند یا خیر، بستگی به قدرت کهن‌الگو، میزان رشد دیگر جنبه‌های شخصیتی پیش از ازدواج و میزان حمایت شوهر از او برای فرا رفتن از مرزهای هرا دارد. شوهران حسود و تملک‌طلب که از همسران‌شان انتظار دارند مطابق با خواسته‌های آن عمل نمایند، با کهن‌الگوی هرا همدست شده تا وجود زن را به فقط هرا بودن تنزل دهند.

مردی که با یک زن هرایی ازدواج می‌کند، به زودی متوجه می‌شود که او دیگر زن قبل از ازدواج نیست. او پیش از آن‌که زندگی‌اش را محدود به نقش همسری‌اش کند، علائق گسترده‌تری داشته است. تأثیر سایر اسطوره‌ها وقتی زن هرایی ازدواج می‌کند، به طرز چشمگیری کاهش پیدا می‌کند.

زن هرایی وقتی ازدواج می‌کند، زندگی خود را محدود کرده و آن را با نقش خود به عنوان همسر و علائق شوهرش تطبیق می‌دهد. اگر شوهر نیاز به کمک مالی او داشته باشد تا درسش تمام شود، زن به سر کار می‌رود. اگر شوهر یک همسر تمام‌وقت بخواهد، زن از کارش بیرون می‌آید یا تحصیلاتش را ناتمام رها می‌کند. اگر شاغل باشد و شوهرش بخواهد به شهر دیگری نقل‌مکان کند، او با کمال میل شوهر را همراهی می‌کند. او معمولا دوستی‌ها و علائق پیش از ازدواجش را ادامه نمی‌دهد؛ چرا که اولویتش همراه بودن با شوهرش است.

برخی دیگر از کهن‌الگوها زمانی که به شکل مثبت خود در زندگی ظاهر می‌شوند، به اندازه‌ی هرا رضایت‌بخش نیستند؛ اما تمام کهن‌الگوها در شکل منفی خود، قدرت تخریبی کمتری نسبت به هرا دارد. بنابراین برای یک زن هرایی بسیار مهم است که مشکلاتی را که هرا می‌تواند باعث آن‌ها شود بشناسد؛ چرا که در غیر این صورت تبدیل به نیروی وسواس‌گونه و غیرقابل کنترل می‌شود.

این‌که آیا میانسالی زن هرایی رضایت‌بخش است یا نه، بستگی به این دارد که آیا او ازدواج کرده است و با چه کسی. اگر زنان هرایی ازدواجی پایدار با مردانی داشته باشند که به درجه‌ای از موفقیت و مقام رسیده‌اند و قدر همسران‌شان را نیز می‌دانند، میانسالی بهترین سال‌های زندگی آن‌هاست. در مقابل، وضعیت هرای مجرد، مطلقه یا بیوه، رقت‌انگیز است.

بسیاری از زنان هرایی از لحاظ روانی معلول می‌شوند، چرا که در تشخیص شخصیت پنهان مرد یا درک الگوهای رفتاری او دچار مشکل هستند. چنین زنانی در ارزیابی افراد، ظاهر را به احتمالات ترجیح می‌دهند (مانند نگاه کردن به خانه‌ای برای خرید و دقت کردن به آنچه فقط در آن لحظه وجود دارد؛ نه به آن چیزی که بوده یا می‌تواند باشد). در نهایت، ناامیدی و دردی که زن هرایی متحمل خواهد شد، متناسب با تفاوت بین انتظارات کهن‌الگویی‌اش برای رضایت و واقعیت خواهد بود؛ فاصله‌ای که می‌تواند بسیار عمیق باشد.

عدم بلوغ عاطفی مرد باعث می‌شود او در رابطه با زنان به جای عمق به دنبال تعدد باشد و نتیجه این موضوع تمایل به روابط متعدد است که زن هرایی نمی‌تواند تحمل کند.

یک زن هرایی فقط در ظاهر یک زن شاغل متأهل به نظر می‌آید؛ در اصل شغل اصلی او ازدواجش است.

«من خیلی اونو دوست دارم و همیشه همسر خوبی بوده‌ام. اما احساس می‌کنم اگه تنها زندگی کنم برام مناسب‌تر باشه. اگه زن‌های دیگه وقتی من نزدیکش هستم بیان و با او صحبت کنن، اون جواب شون رو میده؛ فکر کنم برای این‌که عکس‌العمل منو ببینه. اون امیدواره که بتونه حسادت من رو برانگیخته کنه؛ اما بعد خودش بهم می‌ریزه، چون که من بهم نمی‌ریزم! من فکر می‌کنم اون گمان می‌کنه برای من اهمیت خاصی نداره؛ که درست هم هست. من واقعآ در اعماق وجودم همسر فداکاری نیستم؛ هر چند رفتار ظاهریم به عنوان یک همسر هیچ جایی برای انتقاد نمی‌ذاره.» در کمال افسوس، حتی بعد از بیست سال زندگی مشترک، هرا کهن‌الگوی فعالی در زندگی آن‌ها نبود.

کهن‌الگوی هرا زنان را مستعد می‌سازد تا خطای همسرشان را ــ که خود از لحاظ عاطفی به او وابسته هستند ــ به گردن دیگران بیاندازند. زنان هرایی به این درد و شکست با خشم و عمل واکنش می‌دهند (برخلاف دیمیتر و پرسفون که واکنش‌شان افسردگی است). من در کار روانکاوی خود متوجه شدم که انتقام‌جویی نوعی حقه‌ی روانی است که باعث می‌شود زن هرایی به جای احساس طردشدگی، احساس قدرت کند.

مراسم مذهبی ازدواج که بر روی جنبه مقدس آن تأکید دارد ــ و آن را به عنوان وحدتی معنوی یا آیینی مذهبی که از طریق آن برکت جاری می‌شود، نشان می‌دهد ــ بازآفرینی معاصر آیین‌های مقدس هراست.

زمانی که زنان بدون هرا ازدواج می‌کنند، گویی «چیزی کم است».