بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

به نظر من هر فرد ابتدا باید بسنجد و بعد اقدام نماید. او باید تمام انتخاب‌های زندگی را با تفکر منطقی به طور کامل بررسی کرده؛ اما بعد تصمیم خود را روی چیزی بگذارد که قلبش حکم می‌کند. هیچ‌کس نمی‌تواند به شما بگوید قلب شما با چه چیزی همراه است و منطق نیز نمی‌تواند پاسخ این سوال را بدهد.

زمانی که کهن‌الگوی دیمیتر در روان زنی قوی باشد و او نتواند آن را ارضا کند، از نوعی افسردگی خاص موسوم به «آشیانه‌ی خالی و پوچی» رنج خواهد برد. زنی که تمایل به بچه‌دار شدن دارد، ممکن است عقیم بوده یا فرزند خود را از دست بدهد یا فرزند خانه را ترک نماید. یا شغل خود را که در آن در مقام یک مادر کار می‌کرده است از دست بدهد و دلش برای شاگردان یا درمان‌جوهایش تنگ شود. در این زمان، زن دیمیتری تمایل دارد به جای آن‌که خشمگین شود یا به طور فعالانه کسانی را که مسئول این اتفاق بودند قلع وقمع کند (روش واکنشی هرا) درون افسردگی خود فرو رود. او سوگواری کرده و احساس می‌کند زندگی‌اش خالی از معنا شده و پوچ است.

تغذیه کردن دیگران نیز برای زن دیمیتری رضایت به ارمغان می‌آورد. او شیر دادن به فرزندانش را به طرز فوق‌العاده‌ای رضایت‌بخش می‌یابد. او از این‌که وعده‌ی غذایی مفصلی برای خانواده و مهمانانش فراهم کند، لذت می‌برد. اگر آن‌ها از غذا خوش‌شان بیاید، غرق در احساس مادری خوب بودن می‌شود (به جای آن‌که ــ مانند آتنا ــ احساس آشپزی ماهر بودن را تجربه کند). اگر او در شرکتی کار کند، از این‌که از دیگران با قهوه پذیرایی کند خوشحال می‌شود (درست برخلاف آرتمیس که اگر مردها نیز چنین کاری را انجام ندهند، از انجام آن کار احساس خفت و خواری می‌کند). دیمیتر در مقام اسطوره‌ی غلات، این امکان را برای بشریت فراهم آورد تا بتوانند محصولات کشاورزی پرورش دهند و مسئول حاصلخیزی طبیعت بود. به طور مشابه، زنانی که در روستاها محصولات غذایی خودشان را پرورش می‌دهند، نان می‌پزند، میوه می‌کارند و با بخشندگی آن‌ها را با دیگران شریک می‌شوند، بیانگر این جنبه مادر طبیعت دیمیتر هستند.

زمانی که زن بتواند با بخش‌های مختلف وجود خود هماهنگ شود و بشنود، نظاره کند یا اولویت‌ها و علایق متفاوت و متعارض را احساس کند، می‌تواند آن‌ها را مرتب کرده و اهمیت آن‌ها برای خودش را اندازه‌گیری کند. بدین ترتیب می‌تواند تصمیم آگاهانه‌ای بگیرد: زمانی که تعارض ایجاد می‌شود، او تصمیم می‌گیرد کدام اولویت در رأس قرار بگیرد و در چه زمینه‌ای کار را به پیش ببرد. در نتیجه، تصمیمات او به جای ایجاد یک جنگ درونی، منجر به حل تعارض درونی می‌شود. در نتیجه او قدم به قدم به سمت تبدیل شدن به یک تصمیم‌گیرنده آگاه می‌رود

کهن‌الگوها درکی از زمان ندارند و اهمیتی به واقعیت‌های زندگی زن یا نیازهایش نمی‌دهند. زمانی که اسطوره‌ها تأثیر خود را اعمال می‌کنند، زن در مقام یک قهرمان یا باید بگوید بله، یا نه یا «الان نه». اگر او انتخابی آگاهانه انجام ندهد، آن‌گاه الگوی غریزی یا کهن‌الگویی اختیار عمل را در دست می‌گیرد.

نمادها و استعاره‌های موجود در افسانه‌ها و اسطوره‌ها، همگی در ما زنده هستند زیرا همه ما دارای یک ناخودآگاه جمعی مشترک هستیم که مانند یک الگوی غریزی به محرک‌ها پاسخ می‌دهد.

چیزی که برای یک زن رضایت‌بخش است، ممکن است برای دیگری کاملا بی‌معنا باشد و این بستگی به اسطوره‌ای دارد که درون هر زن فعال است. علاوه بر این، در یک زن، اسطوره‌های متعددی حضور دارند. هرچه زن پیچیده‌تر باشد، نشانهٔ آن است که اسطوره‌های بیشتری در درون او فعال هستند. و آنچه برای یک بخش از وجود او رضایت‌بخش است، ممکن است برای بخش دیگر وجودش کاملا بی‌معنا باشد. شناخت و آشنایی با «اسطوره‌های زنان» ابزاری در اختیار زن قرار می‌دهد که به کمک آن می‌تواند خودش و روابط‌اش با مردان، زنان، والدین و فرزندانش را بهتر درک کند. این الگوهای اسطوره‌ای همچنین بینشی در این زمینه ارائه می‌دهد که چه چیز برای برخی زنان انگیزه‌بخش (حتی وسواس‌گونه)، ناامیدکننده یا رضایت‌بخش است و برای عده‌ای دیگر این‌گونه نیست.

ما همیشه در پاسخ به محیط، حق انتخاب داریم. من متوجه شدم که چگونه تخیل می‌تواند چیزی را در درون ما زنده نگاه دارد و راه‌حل‌های خلاقانه پیش پای ما بگذارد، در حالی که دیگران از آن استقبال نمی‌کردند من متوجه شدم که یک زندگی درونی غنی، یک تخیل خلاقانه و یا زندگی کردن در رویا می‌تواند جبران یک زندگی بیرونی بی‌حاصل باشد و در عین حال ما را برای روزی که در آن زندگی درونی و بیرونی بازتاب خواسته‌های حقیقی ما باشد آماده کند.

یونگ خاطرنشان می‌کند، روان‌کاوی هر دو شخصیت را به‌طور کامل درگیر می‌کند. عقاید آگاهانه و عناصر ناخودآگاه در روان دکتر و بیمار در فرایندی که هر دوی آن‌ها را عمیقآ تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، درگیر می‌شوند: «ملاقات دو شخصیت، مانند مخلوط شدن دو ماده‌ی شیمیایی متفاوت است: اگر ترکیبی اتفاق بیفتد، هر دوی آن‌ها تغییر می‌کنند.»

دانشجوی تاریخ بودم و هم‌چنین یک آمریکایی ژاپنی‌تبار

زنان آتنایی هیچ احساس خواهرانه‌ای نسبت به زنان نخواهند داشت. آن‌ها همچنین هیچ شباهتی بین خودشان و زنان سنتی و همچنین زنان طرفدار حقوق زنان نمی‌بینند؛ اگرچه به خاطر شاغل بودنشان ممکن است در ظاهر شبیه زنان طرفدار حقوق زن‌ها به نظر بیایند. «خواهری» مفهومی بیگانه با ذهن زن آتنایی است.

زنان آتنایی احمق‌ها را به‌راحتی تحمل نمی‌کنند

در وجود زن آتنایی خبری از حسادت جنسی نیست. او به ازدواج به‌عنوان یک شراکت با سود متقابل نگاه می‌کند. او معمولا وفادار است و انتظار وفاداری دارد، اما این وفاداری لزومآ به معنای وفاداری جنسی نیست.

مشکل دیگری که معمولا دختران آرتمیسی با مادرشان دارند با مادرانی است که از نظر دختران، ضعیف و منفعل هستند. مادرانی که افسرده، قربانی الکل یا یک ازدواج بد یا رشدنیافته هستند. وقتی که این دختران رابطه‌شان با مادرشان را شرح می‌دهند، بسیاری از آن‌ها می‌گویند: «من مادر مادرم بودم.» صحبت‌های بعدی نشان از عمق ناراحتی آن‌ها از نداشتن مادرانی قوی و قوی نبودن خودشان به اندازه‌ای که بتوانند زندگی مادران‌شان را تغییر دهند، دارد.

همزمانی کتاب اسبابی غیرعلّی است که از طریق آن یک کتاب به‌دست خواننده‌ای می‌رسد که واقعآ به دنبال آن بوده است.

بهترین والدین آن‌هایی هستند که نه ویژگی‌های آفرودیتی دختران‌شان را بیش از اندازه بزرگ می‌کنند و نه با او مانند یک شیء زیبا رفتار می‌کنند. بلکه هر دوی آن‌ها جذابیت دخترشان را به همان روش مثبتی تأیید می‌کنند که دیگر ویژگی‌های او را، از جمله هوش، مهربانی یا استعداد هنری. آن‌ها برای رفت وآمدهای دخترشان راهنمایی و محدودیت‌هایی متناسب با سن و بلوغ عقلی‌اش در نظر می‌گیرند.

او برای پیگمالیون، یک مجسمه را تبدیل به یک زن واقعی کرد (برعکس آتنا که انسان‌ها را تبدیل به سنگ می‌کرد). او الهام‌بخش شاعری و سخنرانی‌های انگیزشی است و نماد نیروی خلاقانه و تغییر شکل‌دهنده‌ی عشق است.

من از دوران دانشجویی خود در اواسط دهه‌ی ۵۰ میلادی، زنان هرایی تنهایی را به خاطر می‌آورم که این اضطراب از دوران دبیرستان در آن‌ها آغاز شده بود و چون هنوز در دوران دانشگاه نامزد نکرده بودند، احساس بیچارگی شدیدی می‌کردند و فکر می‌کردند محکوم به پیردختر شدن هستند. سوالات نامربوط آشنایان مبنی بر این‌که «کی می‌خوای ازدواج کنی؟» فوق‌العاده برای آن‌ها دردناک بود؛ چرا که زن هرایی مجرد، احساس خلأ و کمبودی درونی دارد که وقتی با انتظارات دیگران که آن‌ها نیز بر لزوم ازدواج تأکید دارند مواجه می‌شود؛ تقویت می‌گردد.

من همچنین درمان‌گران عالی متعددی را می‌شناسم که در دوران جوانی به دلیل بیماری‌های روانی بستری شده‌اند. آن‌ها خود زمانی «در بند» اجزای ناخودآگاه شده و از واقعیت معمول فاصله گرفته‌اند. به جهت تجربیات دست اول آن‌ها از اعماق روان و رود درمان‌شان، اکنون می‌توانند به طرز ویژه‌ای به دیگران یاری برسانند. چنین افرادی راه خود را در دنیای زیرین می‌شناسند.

او بیشتر دوست دارد مردان، دوست یا استاد راهنمایش باشند تا عاشقش.